A densidade de poboación (hab./km2) é un indicador demográfico que serve para comparar o volume de poboación entre territorios.

Transcripción

1 1. A poboación mundial e a súa distribución A densidade de poboación (hab./km2) é un indicador demográfico que serve para comparar o volume de poboación entre territorios. A poboación mundial distribúese dunha forma moi irregular sobre a superficie terrestre. Na súa distribución interveñen factores físicos e factores humanos. Os factores físicos que atraen poboación son: os lugares onde os relevos teñen pouca altitude, os climas son temperados e abundan os chans fértiles. Os factores humanos que condicionan a poboación son: Económicos: lugares onde hai máis recursos. Históricos: por circunstancias do pasado. Políticos: por decisións de gobernos ou organismos (cambios de fronteiras, chegada de refuxiados...). no reconto de habitantes recóllese no censo de poboación, elaborado cada dez anos, e no padrón municipal, que se actualiza informaticamente cada ano. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

2 2. A dinámica da poboación As variacións do número de habitantes dun país dependen do movemento natural ou vexetativo (nacementos e defuncións) e os movementos migratorios (saída e chegada de poboación). A natalidade indica o número de nacementos, para coñecela téñense en conta: A taxa de natalidade relaciona o número de nacementos coa poboación. A taxa de fecundidade indica o número de nacementos coa poboación feminina en idade fértil (entre 15 e 49 anos). O número medio de fillos por muller. O valor 2,1 fillos asegura o cambio xeracional. A mortalidade expresa o número de defuncións. Analízase a través de: A taxa de mortalidade indica o número de persoas falecidas. A taxa de mortalidade infantil indica o número de nenos e nenas falecidos antes de cumprir un ano. A esperanza de vida expresa a media de idade que se espera que viva unha persoa ao nacer. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

3 3. A evolución da poboación mundial A poboación mundial creceu con lentitude ata o século XVIII e de modo acelerado a partir do século XX. Na evolución da poboación dos países desenvolvidos obsérvanse tres fases: Réxime demográfico antigo (ata mediados do século XVII): a natalidade e a mortalida de eran altas, e a esperanza de vida e o crecemento, baixos. Réxime de transición demográfica (séculos XVIII-XIX): reduciuse a mortalidade e dispa-rouse o crecemento. Fase de descenso da natalidade (século XX): iguálanse a natalidade e a mortalidade e diminúe o crecemento. Nos países pobres distínguense dúas fases: Réxime demográfico antigo (ata ben entrado o século XX): a natalidade e a mortalida de eran altas, e o crecemento e a esperanza de vida, baixos. Réxime de transición demográfica (finais s. XX): descende moito a mortalidade e a poboación crece. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

4 4. Os desequilibrios demográficos O crecemento da poboación mundial freouse respecto ao do s. XX por unha desaceleración da natalidade e unha diminución da taxa de fecundidade. A poboación dos países desenvolvidos caracterízase polo seu envellecemento, que se produce ao descender a natalidade e aumentar a esperanza de vida. A poboación dos países pobres ten un gran crecemento polas altas taxas de natalidade. A poboación nos países pobres é nova e moitas persoas están en idade de ter fillos. O aumento desta poboación fai necesario dispoñer de máis alimentos, hospitais, escolas, traballos... Nos países pobres non hai pensións de vellez nin servizos sociais de sanidade e a escolaridade non é obrigatoria. Por iso, os fillos representan unha riqueza para a familia, unha fonte de ingresos, xa que traballan desde moi nenos. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

5 5. Os movementos migratorios As migracións son a saída ou chegada de poboación a un territorio. Os que deixan o seu lugar de orixe son emigrantes. Os que chegan a un lugar son inmigrantes. As causas das migracións poden ser: económicas (falta de traballo, melloras salariais...); sociais (persecucións relixiosas, políticas, bélicas...); e naturais (secas, inundacións, terremotos, etc.). As consecuencias das migracións son: Para os países emisores supón perda de poboación, entran divisas, diminúe a presión social... Para os países receptores significa incremento da poboación, aumento da natalidade, máis man de obra, diversidade cultural... Os tipos de migracións poden ser segundo a duración (temporais ou definitivas), o destino (interiores ou exteriores) e o carácter (forzadas ou voluntarias). Na actualidade as migracións están formadas por dous grupos de persoas: traballadores capacitados e traballadores non capacitados. As principais zonas emisoras de emigrantes son o Sueste de Asia, países de África, Leste de Europa e América Latina. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

6 6. A estrutura demográfica da poboación A estrutura demográfica dunha poboación é a súa distribución por idade e sexo. Coñecer a estrutura por idade dunha poboación significa saber como esta se distribúe por grandes grupos: mozos (de 0 a 14 anos), adultos (de 15 a 64 anos) e anciáns (maiores de 65 anos). Segundo o grupo de idade que predomine nun país as características demográficas serán distintas: Un país con moita poboación nova conta cunha natalidade elevada. Un país con moita poboación adulta indica unha baixa natalidade ou a chegada im-portante de inmigración. Un país con moita poboación de anciáns mostra unha redución da natalidade e da mortalidade e unha elevada esperanza de vida. A estrutura por sexo dunha poboación supón saber cantos homes e mulleres forman a poboación dun país. A pirámide de poboación ou pirámide de idades é a representación gráfica da poboación por idade e sexo. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso

7 7. A estrutura económica da poboación A estrutura económica móstranos a actividade da poboación e a súa distribución por sectores económicos. A actividade da poboación significa coñecer: A poboación activa, formada polas persoas que traballan ou buscan emprego: po boación ocupada, poboación en paro e a que busca o seu primeiro emprego. A poboación inactiva, é a que non pode traballar e a que non realiza un traballo re munerado. Os sectores de actividade económica son: sector primario (agricultura, gandaría, pesca e explotación forestal), sector secundario (minaría e produción de enerxía, industria e construción) e sector terciario (turismo, transportes, comercio, educación, sanidade...). Nos países desenvolvidos, a maioría da poboación traballa no sector terciario. Nos países pobres, máis da metade da poboación traballa no sector primario. CPR. PLURILINGÜE NOSA SRA. DO PILAR (FOZ). Xeografía 2º ESO. Curso