NUTRICIÓN VEXETAL. Carmen Cid Manzano I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.

Transcripción

1 NUTRICIÓN VEXETAL Carmen Cid Manzano. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.

2 FASES DA NUTRICIÓN N DAS PLANTAS SUPERIORES ABSORCIÓN N DA AGUA E SALES MINERAIS INTERCAMBIO DE GASES TRANSPORTE SAVIA BRUTA FOTOSÍNTESE TRANSPORTE SAVIA ELABORADA EXCRECIÓN/SECRECI N/SECRECIÓN

3 ABSORCIÓN DE AUGA E SALES MINERAIS A absorción é a incorporación de materia inorgánica por parte dos vexetais para transformalos en materia orgánica durante a fotosíntese. A absorción de auga e sales minerais realízase polas raíces e o CO 2 a través dos estomas.

4 A absorción de auga e sales minerais Pelos Absorbentes. Fonte: Root (botany), Microsoft Encarta Online Encyclopedia Microsoft Corporation. All Rights Reserved Fonte:

5 Corte transversal da raíz Savia bruta Auga e sales minerais Pelos absorbentes Xilema Captación de auga e sales minerais pola raíz

6 As raíces das plantas están recubertas na zona pilífera, polo tecido epidérmico ou epidermis que presenta células con proxeccións cara ao exterior chamadas pelos absorbentes a través das cales pasa a auga e os sales (vía A), aínda que tamén poden pasar entre as células da epidermis e do parénquima sen necesidade de entrar ao interior das células (vía B).

7 A auga absórbese polo proceso de ósmose desde o exterior da planta, onde a concentración de sales é menor, ata o interior da mesma, onde a concentración de sales é maior. As células epidérmicas ínchanse e vólvense hipotónicas con respecto ás que hai ao redor e a auga vai pasando por ósmose de célula a célula e entre as células ata chegar aos vasos condutores do xilema.

8 Os sales minerais absórbense por transporte activo. Existen unhas proteínas na propia membrana das células dos pelos absorbentes que permiten o paso de sales que se absorben en forma de iones, realízase en contra de gradiente e con gasto de enerxía. sales minerais raíz

9 TRANSPORTE DA SAVIA BRUTA Para lograr que a savia bruta alcance as follas onde se utilizarán na fotosíntese, necesítanse varios mecanismos: -A A presión n radicular que exerce o fluxo de auga desde o chan ata o interior da raíz, pola diferenza de presión osmótica. -A forza de cohesión n entre as moléculas de auga. O ascenso de savia bruta favorécese pola capilaridade dos vasos leñosos aos que se adhiren as moléculas de auga, sendo o ascenso polos vasos máis eficaz canto menor é o diámetro do vaso (ascenso por capilaridad). -A A transpiración sobre todo nas follas debida ao achegue enerxético do sol, produce un efecto de succión xa que a perda de auga polos estomas fai que a columna de savia bruta avance.

10 Transpiración Capilaridade

11 transpiración capilaridade presión n radicular

12 INTERCAMBIO DE GASES Realízase nos estomas. ESTOMAS No caso de talos leñosos onde existen lenticelas ou gretas na cortiza, estas son tamén zonas de paso de gases.

13 INTERCAMBIO DE GASES ESTOMAS Lenticelas do bidueiro No caso de talos leñosos onde existen lenticelas ou gretas na cortiza, estas son tamén zonas de paso de gases.

14 Mecanismo de apertura dos estomas Estoma pechado Estoma pechado Aumento de concentración nas células oclusiva o que fai entrar a auga por ósmose As células oclusivas aumentan o seu volumen e cúrvanse Ábrese o ostiolo Estoma aberto

15 FOTOSíNTESE Durante a fotosíntese, a savia bruta, transportada polo xilema ata as follas, transfórmase en savia elaborada. Esta é unha solución de materia orgánica formada por azucres, aminoácidos e outras substancias ricas en nitróxeno.

16 A Fotosíntese realízase nas follas e talos verdes, concretamente no parénquima clorofílico lico

17 As células do parénquima clorofílico lico conteñen en cloroplasto que son os orgánulos onde se realiza a fotosíntese (ver tema Función n de Nutrición n celular)

18 TRANSPORTE DE LA SAVIA ELABORADA A savia elaborada sofre un transporte en calquera dirección polos vasos liberianos que corren paralelos e asociados aos vasos leñosos en todo o percorrido no que se van repartindo os nutrientes ás células. ero/biologia/ud03/01_03_04_02_011_02.html

19 A savia transpórtase polo floema que está formado por células alongadas, dispostas en fila cos tabiques perforados formando uns tubos, chamados tubos cribosos. A savia leva unha dirección desde as zonas de produción (follas) ata as de consumo (sumidoiros), que poden ser calquera parte do vexetal: tecidos de reserva, froitos, sementes, meristemos apicales, etc.

20

21 A entrada da savia elaborada no floema prodúcese grazas á acción das células acompañantes (2), as cales introducen no seu interior a sacarosa e os aminoácidos desde o parénquima clorofílico da folla. Para iso, estas células gastan enerxía en forma de ATP. Logo, os nutrientes pasan ao interior dos tubos do floema a través dos orificios de comunicación entre eles (6) chamados placas cribosas.

22 célula anexa ou acompañante

23 As células recollen os nutrientes que necesitan para o seu metabolismo. O resto dos nutrientes elaborados son almacenados en órganos como a raíz e o talo, en forma de almidón, onde son moi importantes para alimentar á planta en períodos nos que non realiza a fotosíntesis. Estas substancias de reserva tamén se acumulan nas sementes que as utilizarán no proceso de germinación.

24 O mecanismo de circulación n de savia elaborada explícase mediante a hipótese do fluxo de presión. Segundo esta hipótese as células fotosintetizadoras producen savia elaborada a concentracións elevadas sendo levados aos vasos cribosos do floema mediante transporte activo o cal produce un aumento da concentración, que provoca a cesión de auga polos vasos do xilema ou polas células parenquimáticas dos arredores. A auga entra por ósmose e axuda ao transporte dos nutrientes, que son extraídos polas células que o necesitan para utilizalos ou para almacenalos facendo que a concentración de nutrientes diminúa, co que a maior parte da auga regresa ao xilema.

25 En resumo existe unha circulación de auga desde o xilema ao floema e viceversa, por procesos osmóticos.

26 Tanto os compostos inorgánicos absorbidos polas plantas, como os compostos orgánicos que a planta sintetiza sofren unha serie de reaccións onde se utilizan; estas constitúen o metabolismo. As reaccións metabólicas de formación de compostos complexos a partir doutros máis simples con achega de enerxía constitúen unha parte do metabolismo que se denomina anabolismo. As reaccións de degradación de compostos orgánicos ata outros máis sinxelos con desprendemento de enerxía que a célula aproveita constitúen o catabolismo ou respiración.

27

28 A EXCRECIÓN N e SECRECIÓN N NOS VEXETAIS Nos vexetais non existe unha excreción propiamente dita. Non teñen, polo tanto, estruturas especializadas para realizar esta función. Como a súa taxa metabólica é menor que a dos animais, a cantidade de sustancias de refugallo é moi baixa. Ademais, algúns destes produtos son reutilizados en procesos anabólicos: concretamente a auga e o dióxido de carbono pódense empregar para realizar a fotosíntesis. Os poucos refugallos producidos non sempre saen ao exterior. Pódense acumular en vacuolas ou espazos intercelulares.

29 Os produtos de refugallo non útiles son acumulados na planta en tecidos excretores ou poden ser exportados ao exterior nese caso serían tecidos secretores. A diferenciación entre produtos de secreción e de refugallo nas plantas non está clara. Resina

30 Son por exemplo substancia de excreción : aceites esenciais (menta, lavanda, eucaliptus), resinas (coniferas), látex (figueras,caucho). Latex

31 Departamento Bioloxía e Xeoloxía.