BIBLIOTECA DE GALICIA Del 5 de diciembre 2015 al 24 de enero 2016 Lino González Rubido: un dibujante olvidado en la prensa compostelana
Se sabe muy poco de la vida y la obra de este dibujante. Nació en Agüeiros, Boiro, en el seno de una familia acomodada, los González del Blanco. Su tío, Roberto González del Blanco fue un pintor que ocupó la Cátedra de Anatomía pictórica, dibujo al natural y movimiento de la Escuela de Artes y Oficios de Santiago de Compostela. Es probable que fuese quien introdujo a Rubido en el dibujo, pero nada se sabe de su formación artística. De su educación reglada, sabemos que estudia Farmacia en Santiago de Compostela. En cuanto a sus trabajos como dibujante, publica durante la década de los años 40, sus viñetas humorísticas en La Noche, suplemento de El Correo Gallego, además haría ilustraciones para algún libro, de las cuales conservamos varios ejemplos: ilustraciones para una edición de Rimas de Bécquer y otras para el cuento Aladino y la lámpara maravillosa. También conservamos los diseños para una baraja de cartas y una serie de pequeños dibujos numerados del 1-13, que se emplearían en la ilustración de tarjetas postales. Pero la parte más importante de esta colección de dibujos, desde un punto de vista numérico, son las caricaturas. Rubido pertenecía a un estrato social de clase alta, así que trató a la sociedad compostelana de su tiempo, en sus caricaturas hay médicos, profesores y alumnos de Farmacia, miembros de la nobleza e incluso actores de Hollywood, pero también retrató a paisanos y gentes sencillas que hizo protagonistas de sus viñetas. Fue amigo del pintor, también olvidado, Carmelo Ferreño, a quién caricaturizó y dedicó una viñeta para mostrar lo buen retratista que era. Junto a él participa en una exposición conjunta, Carmelo con retratos y Rubido con caricaturas. En julio de 1941, presenta 25 caricaturas a la Gran Exposición de Bellas Artes y Artes Decorativas, organizada por la Real Sociedad de Amigos del País de Santiago. Mientras que las caricaturas las firma con un logo diseñado por él, donde se puede leer González Rubido, los dibujos y viñetas, las firma con el seudónimo Ascio. Fallece a los treinta años, en la madrugada del 14 de octubre de 1946, de tifus, en Santiago de Compostela, donde está enterrado en el cementerio de San Domingos de Bonaval. Las caricaturas A caricatura é unha representación gráfica que escolle os rasgos esencialmente expresivos e fuxe de todo o que sexa superficial o accesorio. Castelao. En Galicia, Castelao es el punto de partida de la gran tradición de la caricatura gallega. Con sus caricaturas y dibujos humorísticos, además de sus aportaciones teóricas sobre estos temas, influyó en muchos artistas jóvenes, como Carlos Maside, Álvaro Cebreiro En algunas de las viñetas que Rubido publica en La Noche, vemos claramente esta influencia de Castelao. Rubido, a la hora de elaborar sus caricaturas, probaba el mismo diseño con diferentes colores, o hacía una caricatura de la cara y otra donde mostraba el cuerpo entero. Algunas son más retrato que caricatura, con un estilo más pictórico y la mayoría están remarcadas además de con tinta negra con otro borde de color. Parece que da más importancia a la cara, donde se concentran los rasgos característicos de cada persona, dejando el cuerpo en un simple esquema o sin dibujar. Muchos de sus dibujos parecen obedecer a esa búsqueda del estilo, pues prueba con el cubismo, con la abstracción, en definitiva, con las vanguardias que estaban revolucionando el mundo del arte en ese momento.
BIBLIOTECA DE GALICIA Do 5 de decembro 2015 ao 24 de xaneiro 2016 Lino González Rubido: un debuxante esquecido na prensa compostelá
Sábese moi pouco da vida e da obra deste debuxante. Naceu en Agüeiros, Boiro, no seo dunha familia acomodada, os González del Blanco. O seu tío, Roberto González del Blanco foi un pintor que ocupou a Cátedra de Anatomía pictórica, debuxo ao natural e movemento da Escola de Artes e Oficios de Santiago de Compostela. É probable que fose quen introduciu a Rubido no debuxo, pero nada se sabe da súa formación artística. Da súa educación regrada, sabemos que estuda Farmacia en Santiago de Compostela. En canto aos seus traballos como debuxante, publica durante a década dos anos 40 as súas viñetas humorísticas en La Noche, suplemento de El Correo Gallego, ademais faría ilustracións para algún libro, das cales conservamos varios exemplos: ilustracións para unha edición de Rimas de Bécquer e outras para o conto Aladino e a lámpada marabillosa. Tamén conservamos os deseños para unha baralla de cartas e unha serie de pequenos debuxos numerados do 1 ao 13, que se empregarían na ilustración de tarxetas postais. Pero a parte máis importante desta colección de debuxos, desde un punto de vista numérico, son as caricaturas. Rubido pertencía a un estrato social de clase alta, así que tratou á sociedade compostelá do seu tempo, nas súas caricaturas hai médicos, profesores e alumnos de Farmacia, membros da nobreza e mesmo actores de Hollywood, pero tamén retratou paisanos e xente sinxela, que fixo protagonistas das súas viñetas. Foi amigo do pintor, tamén esquecido, Carmelo Ferreño, a quen caricaturizou e dedicoulle unha viñeta para mostrar o bo retratista que era. Xunto a el participa nunha exposición conxunta, Carmelo con retratos e Rubido con caricaturas. En xullo de 1941, presenta 25 caricaturas á Grande Exposición de Belas Artes e Artes Decorativas, organizada pola Real Sociedade de Amigos do País de Santiago. Mentres que as caricaturas as firma cun logo deseñado por el, onde se pode ler González Rubido, os debuxos e viñetas, as firma co pseudónimo de Ascio. Falece aos trinta anos, na madrugada do 14 de outubro de 1946, de tifo, en Santiago de Compostela, onde está enterrado no cemiterio de San Domingos de Bonaval. As caricaturas A caricatura é unha representación gráfica que escolle os rasgos esencialmente expresivos e fuxe de todo o que sexa superficial o accesorio. Castelao. En Galicia, Castelao é o punto de partida da gran tradición da caricatura galega. Coas súas caricaturas e debuxos humorísticos, ademais das súas aportacións teóricas sobre estes temas, influíu en moitos artistas novos, como Carlos Maside, Álvaro Cebreiro... Nalgunhas das viñetas que Rubido publica en La Noche, vemos claramente esta influencia de Castelao. Rubido, á hora de elaborar as súas caricaturas, probaba o mesmo deseño con diferentes cores, ou facía unha caricatura da cara e outra onde mostraba o corpo enteiro. Algunhas son máis retrato que caricatura, cun estilo máis pictórico e as máis delas están remarcadas ademáis de con tinta negra con outro borde de cor. Parece que lle dá máis importancia á cara, onde se concentran os trazos característicos de cada persoa, e deixa o corpo nun simple esquema ou sen debuxar. Moitos dos seus debuxos parecen obedecer a esa procura do estilo, pois proba co cubismo, coa abstracción, en definitiva, coas vangardas, que estaban a revolucionar o mundo da arte nese momento.
1600 mm BIBLIOTECA DE GALICIA Del 5 de diciembre 2015 al 24 de enero 2016 3000 mm Lino González Rubido: un dibujante olvidado en la prensa compostelana
600 mm 3000 mm Se sabe muy poco de la vida y la obra de este dibujante. Nació en Agüeiros, Boiro, en el seno de una familia acomodada, los González del Blanco. Su tío, Roberto González del Blanco fue un pintor que ocupó la Cátedra de Anatomía pictórica, dibujo al natural y movimiento de la Escuela de Artes y Oficios de Santiago de Compostela. Es probable que fuese quien introdujo a Rubido en el dibujo, pero nada se sabe de su formación artística. De su educación reglada, sabemos que estudia Farmacia en Santiago de Compostela. En cuanto a sus trabajos como dibujante, publica durante la década de los años 40, sus viñetas humorísticas en La Noche, suplemento de El Correo Gallego, además haría ilustraciones para algún libro, de las cuales conservamos varios ejemplos: ilustraciones para una edición de Rimas de Bécquer y otras para el cuento Aladino y la lámpara maravillosa. También conservamos los diseños para una baraja de cartas y una serie de pequeños dibujos numerados del 1-13, que se emplearían en la ilustración de tarjetas postales. Pero la parte más importante de esta colección de dibujos, desde un punto de vista numérico, son las caricaturas. Rubido pertenecía a un estrato social de clase alta, así que trató a la sociedad compostelana de su tiempo, en sus caricaturas hay médicos, profesores y alumnos de Farmacia, miembros de la nobleza e incluso actores de Hollywood, pero también retrató a paisanos y gentes sencillas que hizo protagonistas de sus viñetas. Fue amigo del pintor, también olvidado, Carmelo Ferreño, a quién caricaturizó y dedicó una viñeta para mostrar lo buen retratista que era. Junto a él participa en una exposición conjunta, Carmelo con retratos y Rubido con caricaturas. En julio de 1941, presenta 25 caricaturas a la Gran Exposición de Bellas Artes y Artes Decorativas, organizada por la Real Sociedad de Amigos del País de Santiago. Mientras que las caricaturas las firma con un logo diseñado por él, donde se puede leer González Rubido, los dibujos y viñetas, las firma con el seudónimo Ascio. Fallece a los treinta años, en la madrugada del 14 de octubre de 1946, de tifus, en Santiago de Compostela, donde está enterrado en el cementerio de San Domingos de Bonaval. Las caricaturas A caricatura é unha representación gráfica que escolle os rasgos esencialmente expresivos e fuxe de todo o que sexa superficial o accesorio. Castelao. En Galicia, Castelao es el punto de partida de la gran tradición de la caricatura gallega. Con sus caricaturas y dibujos humorísticos, además de sus aportaciones teóricas sobre estos temas, influyó en muchos artistas jóvenes, como Carlos Maside, Álvaro Cebreiro En algunas de las viñetas que Rubido publica en La Noche, vemos claramente esta influencia de Castelao. Rubido, a la hora de elaborar sus caricaturas, probaba el mismo diseño con diferentes colores, o hacía una caricatura de la cara y otra donde mostraba el cuerpo entero. Algunas son más retrato que caricatura, con un estilo más pictórico y la mayoría están remarcadas además de con tinta negra con otro borde de color. Parece que da más importancia a la cara, donde se concentran los rasgos característicos de cada persona, dejando el cuerpo en un simple esquema o sin dibujar. Muchos de sus dibujos parecen obedecer a esa búsqueda del estilo, pues prueba con el cubismo, con la abstracción, en definitiva, con las vanguardias que estaban revolucionando el mundo del arte en ese momento.
1600 mm BIBLIOTECA DE GALICIA Do 5 de decembro 2015 ao 24 de xaneiro 2016 3000 mm Lino González Rubido: un debuxante esquecido na prensa compostelá
600 mm 3000 mm Sábese moi pouco da vida e da obra deste debuxante. Naceu en Agüeiros, Boiro, no seo dunha familia acomodada, os González del Blanco. O seu tío, Roberto González del Blanco foi un pintor que ocupou a Cátedra de Anatomía pictórica, debuxo ao natural e movemento da Escola de Artes e Oficios de Santiago de Compostela. É probable que fose quen introduciu a Rubido no debuxo, pero nada se sabe da súa formación artística. Da súa educación regrada, sabemos que estuda Farmacia en Santiago de Compostela. En canto aos seus traballos como debuxante, publica durante a década dos anos 40 as súas viñetas humorísticas en La Noche, suplemento de El Correo Gallego, ademais faría ilustracións para algún libro, das cales conservamos varios exemplos: ilustracións para unha edición de Rimas de Bécquer e outras para o conto Aladino e a lámpada marabillosa. Tamén conservamos os deseños para unha baralla de cartas e unha serie de pequenos debuxos numerados do 1 ao 13, que se empregarían na ilustración de tarxetas postais. Pero a parte máis importante desta colección de debuxos, desde un punto de vista numérico, son as caricaturas. Rubido pertencía a un estrato social de clase alta, así que tratou á sociedade compostelá do seu tempo, nas súas caricaturas hai médicos, profesores e alumnos de Farmacia, membros da nobreza e mesmo actores de Hollywood, pero tamén retratou paisanos e xente sinxela, que fixo protagonistas das súas viñetas. Foi amigo do pintor, tamén esquecido, Carmelo Ferreño, a quen caricaturizou e dedicoulle unha viñeta para mostrar o bo retratista que era. Xunto a el participa nunha exposición conxunta, Carmelo con retratos e Rubido con caricaturas. En xullo de 1941, presenta 25 caricaturas á Grande Exposición de Belas Artes e Artes Decorativas, organizada pola Real Sociedade de Amigos do País de Santiago. Mentres que as caricaturas as firma cun logo deseñado por el, onde se pode ler González Rubido, os debuxos e viñetas, as firma co pseudónimo de Ascio. Falece aos trinta anos, na madrugada do 14 de outubro de 1946, de tifo, en Santiago de Compostela, onde está enterrado no cemiterio de San Domingos de Bonaval. As caricaturas A caricatura é unha representación gráfica que escolle os rasgos esencialmente expresivos e fuxe de todo o que sexa superficial o accesorio. Castelao. En Galicia, Castelao é o punto de partida da gran tradición da caricatura galega. Coas súas caricaturas e debuxos humorísticos, ademais das súas aportacións teóricas sobre estes temas, influíu en moitos artistas novos, como Carlos Maside, Álvaro Cebreiro... Nalgunhas das viñetas que Rubido publica en La Noche, vemos claramente esta influencia de Castelao. Rubido, á hora de elaborar as súas caricaturas, probaba o mesmo deseño con diferentes cores, ou facía unha caricatura da cara e outra onde mostraba o corpo enteiro. Algunhas son máis retrato que caricatura, cun estilo máis pictórico e as máis delas están remarcadas ademáis de con tinta negra con outro borde de cor. Parece que lle dá máis importancia á cara, onde se concentran os trazos característicos de cada persoa, e deixa o corpo nun simple esquema ou sen debuxar. Moitos dos seus debuxos parecen obedecer a esa procura do estilo, pois proba co cubismo, coa abstracción, en definitiva, coas vangardas, que estaban a revolucionar o mundo da arte nese momento.