Montserratina bofilliana (Fagot 1884) Nombre común: No existe

Documentos relacionados
Protonemura gevi Tierno de Figueroa y López-rodríguez, 2010

Steropleurus politus (Bolívar, 1901)

Pseudamnicola (Pseudamnicola) subproducta (Paladilhe,1869) Nombre común: No existe

Qué es una Especies Globalmente Amenazada?

VISITA GUIADA E INTERPRETATIVA A LA RESERVA DE FAUNA DEL CANYET DE ALCOY SOBRE LA RECUPERACIÓN DEL BUITRE LEONADO EN EL PARQUE NATURAL DE LA SIERRA

Hoplia coerulea (drury, 1773) Nombre común: No existe

Introducción al Proceso de la Lista Roja de la UICN

ANEJO AL FORMULARIO DE LA PROPUESTA DE RESERVA DE BIOSFERA.

Puente sobre el río Zeta en la carretera CV-710, PK en Gorga (Alicante). Ubicación Provincia de Alicante.

NATURA 2000 FORMULARIO NORMALIZADO DE DATOS PARA ZONAS DE ESPECIAL PROTECCIÓN PARA LAS AVES (ZEPA),

Tendencias poblacionales actuales No hay información disponible al respecto (Veloso & Ortiz 2004).

ES CARNATGE. Es Carnatge geológicamente hablando es un sitio ideal para observar los afloramientos del Pleistoceno superior.

TEMA II LAS UNIDADES DE RELIEVE, LOS GRANDES CONJUNTOS Y LOS PAISAJES NATURALES

PROTOCOLO DE ESTUDIO DE LAS ESPECIES VULNERABLES

LA REPRESENTACIÓN DE LA TIERRA

Conceptos recursos hídricos y ecosistemas

Equustur Valls del Montcau

Las lagunas localizadas en las proximidades del núcleo de Niebla- Doña Elvira y los Caballos- fueron visitadas el día 23 de octubre.

Capra pyrenaica pyrenaica (Cabrera, 1911) bucardo

PLAN GENERAL DE REQUENA CATÁLOGO DE INMUEBLES DE INTERÉS HISTÓRICO, ARTÍSTICO Y ARQUITECTÓNICO FICHAS DE ARTE RUPESTRE

DICTAMEN DE EXTRACCIÓN NO PERJUDICIAL DE Bulnesia samientoi EN PARAGUAY

COLEGIO GAUDI Para un Desarrollo Integral en Búsqueda de la Excelencia PLAN BIMESTRAL SEGUNDO BIMESTRE GEOGRAFIA QUINTO DE PRIMARIA

XI FORO INTERNACIONAL DE CONSERVACION DE LA NATURALEZA

PRUEBA DE ACCESO A LA UNIVERSIDAD

Barcelona para la ejecución n del Plan de gestión n integral para la conservación n de la Red de Parques Naturales

Lista Roja de Especies Amenazadas de la UICN 2014 Resumen para América del Sur

El estudio físico de España

LA MURTA SENDA BOTÁNICA (SL-CV81)

DETERMINACIÓN DE ZONAS VULNERABLES A SUFRIR DAÑOS EN INCENDIOS FORESTALES Y PROPUESTAS BÁSICAS DE PREVENCIÓN EN LA COMUNA DE COLINA

Grassot 26, 1er 2a, Barcelona.

NATURA 2000 FORMULARIO NORMALIZADO DE DATOS PARA ZONAS DE ESPECIAL PROTECCIÓN PARA LAS AVES (ZEPA),

NATURA 2000 FORMULARIO NORMALIZADO DE DATOS PARA ZONAS DE ESPECIAL PROTECCIÓN PARA LAS AVES (ZEPA),

DETERMINACIÓN DE ZONAS VULNERABLES A SUFRIR DAÑOS EN INCENDIOS FORESTALES Y PROPUESTAS BÁSICAS DE PREVENCIÓN EN LA COMUNA DE PUENTE ALTO

LA DISTRIBUCIÓN DE LA POBLACIÓN ESPAÑOLA

DISTRIBUCIÓN HORARIA DE LA ASIGNATURA SEGÚN NORMATIVA

ÍNDICE RECURSOS NATURALES AGUAS SUBTERRÁNEAS AGUAS SUPERFICIALES

MILIARIO 16 / Milla 140 El hito de la Laguna de la Dehesa

NATURA 2000 FORMULARIO NORMALIZADO DE DATOS PARA ZONAS DE ESPECIAL PROTECCIÓN PARA LAS AVES (ZEPA),

FICHA DE IDENTIFICACIÓN

Informe de proyecto ejecutado

* Este trabajo ha sido financiado en parte por el Proyecto X del Departamento de Educación, Universidades e Investigación del Gobierno Vasco.

Copiapoa humilis (Phil.) Hutchison

Moluscos testáceos de la Sierra de Francia y regiones adyacentes (Salamanca, España)

1. m. Extensión de terreno que se ve desde un sitio. 2. m. Extensión de terreno considerada en su aspecto artístico.

TORRE DE LOS RUÍZ Nº 013 de 064

CATALUNYA TOURS BGHELICOPTERS FLIGHTEXPERIENCE. by MACH BARCELONA COSTA BRAVA SALOU COSTA DAURADA BARCELONA LA ROCA VILLAGE

Proyectos para financiar en el ejercicio de 2017 con cargo al Fondo para favorecer el turismo sostenible de 2016

Reserva de Biosfera Península de Zapata Parque Nacional Ciénaga de Zapata

Entidades seleccionadas y subvención concedida por comunidad autónoma para cada espacio Año 2012

Dyspanopeus sayi * (Smith, 1869)

Ciencias Sociales - 3º Ed. Primaria Tema 4- EL RELIEVE DE LA TIERRA A) RELIEVE Relieve interior Relieve de costa...

VÍAS DE ESCALADA, FERRATAS Y ROCÓDROMOS

Los espacios naturales protegidos catalanes generan más de puestos de trabajo

REVISIÓN DE LAS NORMAS URBANÍSTICAS MUNICIPALES DE CORDOVILLA

14. EL RELIEVE, LA HIDROGRAFÍA Y EL CLIMA DE CASTILLA-LA MANCHA

Vallès Oriental. Índice. Presentación Paisajes del Vallès... 1 Ballico... 5 Avena... 9 Cereales de invierno Alfalfa

EJERCICIOS PRÁCTICOS. RELIEVE, CLIMA VEGETACIÓN RÍOS.

Emilio LAGUNA, Simón FOS y Juan JIMÉNEZ Servicio de Vida Silvestre

FONDOS DE CUENCAS OCEANICAS

RULL, COVA DEL - Nº017

UNIVERSIDAD NACIONAL DE INGENIERÍA MAESTRIA EN VIAS TERRESTRES

PROYECTO DE REINTRODUCCIÓN DEL CERNICALO PRIMILLA (Falco Nauman) EN LA COMUNIDAD VALENCIANA

ADAPTACIÓN AL CAMBIO CLIMÁTICO DE LOS ESPACIOS PROTEGIDOS ESPAÑOLES

Foto: A. J. España/Cañada Real. Curso monográfico sobre el lobo ibérico Del 23 al 26 de Julio de 2015

TOSSA DE MAR ITINERARIOS Y RUTAS

9: conducto salival 10: boca 11: buche 12: glándula salival 13: poro genital 14: pene 15: vagina 16: glándula mucosa

La aportación del comercio urbano a la sostenibilidad. Jordi Oliver, Esther Sanyé, Carles M. Gasol

ACTIVIDADES TEMA Une con flechas las definiciones: Zonas situadas a un nivel inferior que el terreno que las rodea. mesetas

JOSÉ FRANCISCO CLIMENT BROTONS SISTEMA URBANO DE BENIDORM (MARINA BAIXA)

CO : VUELTA POR LA SIERRA DE COLLSEROLA DEL PAPIOL - MOLINS DE REI - SANT FELIU - SANT JUST ESPLUGUES - BARCELONA - VALLVIDRERA - SANT CUGAT.

Los animales en peligro de extinción

CASSÀ DE LA SELVA Girona, Cataluña MUNICIPIOS CORCHEROS

Os pedimos que respetéis el entorno natural, los cultivos y las propiedades privadas así como no lanzar basuras ni encender fuego.

Europa La Península Ibérica Los ^ P ^ ir ^ ineos España Portugal

Descripción de un nuevo molusco de la familia Chondrinidae (Gastropoda, Stylommatophora): Abida secale meridionalis subspec. nov.

ZONA CÁLIDA ZONA TEMPLADA ZONA FRÍA. Contrastes de temperaturas (verano, invierno, primavera y otoño).

Los invertebrados de las Islas Baleares

Nicaragua. Isla de Ometepe

Distribución y abundancia

Mulinum valentini Speg.

Turbera de Zalama (4,9 km)

7. LA REGIÓN DE MURCIA

Atelognathus ceii Basso, 1998

CRITERIOS PARA LA DEFINICIÓN DE CUPOS DE EXPORTACION DE ORQUIDEAS ECUATORIANAS DE APENDICE I Y II. MARIANA MITES CADENA

RESERVA DELS ULLALS DE NA MOLINS

Sitios de manglar con relevancia biológica y con necesidades de rehabilitación ecológica Fichas y guía de llenado

Foto 1. Caulerpa racemosa f. cylindracea en Punta Javana, Parque Natural de Cabo de GataNíjar, a 23 m de profundidad (12. de abril de 2012).

Nolana stenophylla I.M. Johnst.

TEMA 7. EL PAISAJE DE EUROPA Y DE ESPAÑA

TÚNEL DEL RAÑADOIRO: EJEMPLO CONECTIVIDAD PARA EL OSO PARDO EN LA CORDILLERA CANTÁBRICA.

Informe sobre el episodio de lluvias intensas en zonas del este y sureste peninsulares

Qué es la Evaluación de Impacto Ambiental?

ANEXO V SISTEMA DE INFORMACIÓN GEOGRÁFICA Y CARTOGRAFÍA ASOCIADA

Gaultheria renjifoana Phil.

DIRECCIÓN GENERAL DE INVESTIGACIÓN DE ORDENAMIENTO ECOLÓGICO Y CONSERVACIÓN DE LOS ECOSISTEMAS INSTITUTO NACIONAL DE ECOLOGÍA

Fritillaria legionensis

Restaurar la cobertura vegetal de un Bosque de Galería localizado en la Comunidad de San Jacinto De Chinambí - Provincia Del Carchi

DENTIFICACIÓN DE ÁREAS NATURALES Y PROPUESTAS PARA SU CONSERVACIÓN EN LA REGIÓN OCCIDENTAL

1 - Las poblaciones de ratón doméstico, Mus domesticus ubicadas en la provincia de

CONTRIBUCIÓN A LOS LIBROS ROJOS EN ESPAÑA

Transcripción:

Nombre común: No existe Tipo: Mollusca / Clase: Gastropoda / Orden: Pulmonata / Familia: Hygromiidae Categoría UICN para España: VU B1ab(iii)+2ab(iii) Categoría UICN Mundial: Lr/NT Foto: Vicenç Bros IdENTIFICaCIóN Concha muy pequeña y deprimida (diámetro, 5-6; altura, 1,75-2,75), peluda y de color pardo, lenticular, con una espira formada por 4,5-5 vueltas con crecimiento lento y regular, y separadas por una sutura profunda; última vuelta angulosa en la periferia. Ombligo amplio, alcanzando ¼ del diámetro. abertura oval, con peristoma no engrosado aunque ligeramente reflejado en su borde inferior. Protoconcha con microescultura de estrías espirales; teleoconcha con fínas e irregulares líneas de crecimiento. Capa periostracal con crestas diminutas y regulares dispuestas longitudinalmente y pelos (más largos en la angulosidad de la periferia). aparato genital provisto de un pene corto y grueso, con vaina penial por fuera y una papila penial cilíndrica por dentro; epifalo doble de largo y mitad de grueso que el pene, con músculo retractor del pene anclado en su tercio anterior; flagelo algo más corto que el epifalo; vagina corta, con pliegues internos longitudinales; 2-3 glándulas mucosas largas y tubulares ancladas en la parte superior de la vagina, de donde parte un músculo retractor conectado con el músculo columelar; oviducto libre corto; bolsa copuladora en forma de zapato, con conducto más largo que la propia bolsa. rádula con 35-37 dientes por fila (Basada en Bech, 1990; Giusti y Manganelli, 1988). 889

atlas y Libro rojo de los Invertebrados amenazados de España (Especies Vulnerables). Vol: II Número de UTM 1x1 Km visitadas 0 Número de UTM 1x1 Km confirmadas 0 Número de poblaciones conocidas antes de este estudio 4 Número de poblaciones nuevas 0 Número de poblaciones extintas 0 Número de poblaciones no confirmadas 3 ÁrEa de distribución Especie endémica de la Península Ibérica. Su área de distribución se encuadra dentro del sector Vallesano-Empordanés de la subprovincia Catalana-Valenciana (provincia Catalana-Provenzal-Balear). Su área de distribución comprende, además del macizo de Montserrat, donde se concentran la gran mayoría de los registros históricos (recopilados y aumentados por Bros, 2006), las sierras de Sant Llorenç del Munt, de El Garraf y posiblemente del Montseny (citada de El Plà, en aiguafreda). Las citas para Sant Llorenç del Munt y Garraf (; Bofill y Haas, 1920) son registros muy antiguos, poco concretos y que nunca han sido confirmados. Los cuatro núcleos poblacionales quedan comprendidos en los correspondientes Parques Naturales, y probablemente están completamente aislados. HÁBITaT y BIOLOGía Los escasos datos existentes se deben a Bros (2006). Es abundante en el medio rupícola, especialmente en la comunidad vegetal Saxifragetum catalaunicae, y también está presente en encinares, robledales y pedregales cimeros. Concretamente, en la montaña de Montserrat, Bros la señala del 75% de los ambientes rupícolas y el 67% de los encinares muestreados (situados en un rango altitudinal de entre 400 y 1.200m), si bien sólo encuentra individuos vivos en el 25% de las parcelas muestreadas. No se conoce nada de su biología. 890

Tabla de localidades Fuente (año) Visitada Localidad Provincia UTM Estado de conservación Observaciones 1990 1990 Balmes d en Carner, St. Llorenç Savall 3 Abundante. Se observaron ejemplares vivos. Dentro del Parque Natural. 450 m, Bajo hojarasca de encinar. 900 m, calcáreo. Camí del Monastir a la cova de la Verge Camí dels Degotalls 2000 2000 Canal del Llor, St. Llorenç Savall 2 Escaso. Se observaron ejemplares vivos. Dentro del Parque Natural. Bajo hojarasca de encinar. 900 m, calcáreo. Cova den Garí Vilella, 1967 El Plà, camino de Aiguafreda al Tagamanet Entre Sta.Cecilia y can Massana Garraf 1991 Junto a la Cova del Drac, St. Llorenç Savall 2 Escaso. No se observaron ejemplares vivos, pero debe haberlos ya que la zona está en buen estado. Dentro del Parque Natural. Bajo piedras. 950 m, calcáreo. La Puda de Montserrat Ortiz de Zárate, 1946 Monistrol de Montserrat, barranco situado al norte de la vía del ferrocarril Fagot 1884 Montserrat (monasterio) Maluquer, 1901 Montserrat, cap a San Geroni Maluquer, 1901 Montserrat, carretera de Monistrol Bros, 2006 Montserrat, Coll de Guirló Bros, 2006 Montserrat, Els Degotalls Bofill, 1917 Montserrat, en la canal de St.Joan Bros, 2006 Montserrat, La Salut Bros, 2006 Montserrat, La Vinya Nova Bros, 2006 Montserrat, Ref. Vicenç Barbé Bros, 2006 Montserrat, Sant Jeroni Bros, 2006 Montserrat, Santa Cecília Bros, 2006 Montserrat, Torrent de Sta. Maria Pont de pedra de Monistrol Marcet, 1909, 1910 Serra Llarga Neckheim, 1995 Sierra de Montserrat, beside the road in the neighbourhood of Collbató Bofill y Haas, 1920 St.Llorenç del Munt 1997 Torrent de Can Solà, Matadepera Viarany de les ermites de Sta.Agna a la Trinitat 2 Escaso. No se observaron ejemplares vivos, pero debe haberlos ya que la zona está en buen estado. En la periferia (zona de influencia) del Parque Natural. Bajo matas de Ramonda miconii. 500 m, calcáreo. 891

atlas y Libro rojo de los Invertebrados amenazados de España (Especies Vulnerables). Vol: II demografía No existen estudios demográficos para esta especie. FaCTOrES de amenaza La ubicación de las cuatro sierras o macizos donde se ha mencionado esta especie dentro de su correspondiente Parque Natural supone una cierta garantía para la conservación de su hábitat, lo que implica una reducción de los factores de amenaza. dadas las características de su hábitat, los incendios constituyen la amenaza más preocupante, especialmente para las poblaciones nemorales. Los incendios forestales, relativamente frecuentes en las regiones mediterráneas, podrían eliminar la mayoría de los individuos existentes en las zonas afectadas, ya sea directamente por el calor o por la degradación del hábitat subsiguiente, pero apenas deberían afectar a las poblaciones rupícolas, donde la discontinuidad y el escaso porte de la vegetación impediría la propagación del fuego. Finalmente, la escasa visibilidad de los individuos, tanto por su escaso tamaño y átono color como por el hábitat críptico, hacen que la presión coleccionística sea reducida, y más cuando las conchas vacías son más abundantes y conspicuas. ESTadO de CONSErVaCIóN: FICHa roja Libros rojos. Categorías de amenaza - Mundial: Lr/NT. IUCN 2010. IUCN red List of Threatened Species. Version 2010.4. - Nacional: Vulnerable (VU). Libro Rojo de los Invertebrados de España (Verdú y Galante, 2006). - Comunidades autónomas: Ninguna. PrOTECCIóN LEGaL No existe. MEdIdaS de CONSErVaCIóN Medidas Existentes Ninguna. Medidas Propuestas debido al gran desconocimiento sobre el tamaño poblacional y sobre la biología y ecología de la especie, se recomienda efectuar estudios sobre todos estos aspectos. La conservación de los cuatro núcleos poblacionales conocidos queda, en cierta forma, garantizada por su emplazamiento dentro de su correspondiente Parque Natural. La limitada extensión de las actividades económicas de mayor impacto (explotaciones, industrias e infraestructuras) por la accidentada geografía facilita implica la no afectación de las poblaciones. BIBLIOGraFía Bech, M. 1990. Fauna malacològica de Cataluña. Mol luscs terrestres i d aigua dolça. Treballs de l Institució Catalana d Historia Natural, 12: 1-229. Bofill, a 1916. Nota sobre Helix bofilliana Fag. i Pupa tarraconensis Fag. Butll. Inst. Cat. Hist. Nat., 16: 78-81. Bofill, a 1917. Moluscos ingressats en el Museu des del mes de juny de 1916. Junta C. Nat. : 533-549. 892

Bofill, a. y Haas, F., 1920. Estudi sobre la malacologia de les valls pirenaiques: Conca del Llobregat. Treb. Mus. Ciènc. Nat., 3(13): 380-830. Bros, V. 1985. Contribució al coneixement dels mol luscs terrestres del massís de Sant Llorenç del Munt i Serra de l Obac. In: El medi natural del Vallès. I Col loqui de Naturalistes Vallesans. Annals del C.E.E.M., 1: 63-68. Bros, V. 1992. Noves aportacions a la fauna malacológica del massís de Sant Llorenç del Munt i Serra de l Obac. In: El medi natural del Vallès. III Col loqui de Naturalistes Vallesans. Annals del C.E.E.M., 3: 80-84. Bros, V. 2006. Cargols terrestres (Gastropoda, Stylommatophora) del Parc Natural de la Muntanya de Montserrat (, península Ibèrica). Arxius de Miscel lània Zoològica, 4: 1-41. Bros, V. 2009. Inventari faunístic dels mol luscs continentals de la serra de Collserola (, de la península ibèrica): resultat d una revisió bibliogràfica. Arxius de Miscel lània Zooògica, 7: 1-45. Fagot, P. 1884. Contribution à la faune malacologique de la Catalogne. Ann. Malacologie, 2: 169-194. Giusti, F. y Manganelli, G., 1988. Notulae malacologicae, XL. Montserratina Ortiz de zárate López, 1946 (Pulmonata, Hygromiidae): a redescription. Iberus, 8(1): 89-100. Haas, F. 1929. Fauna malacológica terrestre y de agua dulce de Cataluña. Treb. Mus. Ciènc. Nat., 13: 1-491.. Maluquer, j. 1901. Contribució a la fauna malacològica de Catalunya. I. Moluschs recullits en la muntanya de Montserrat. Butll. Inst. Cat. Nat., 1: 52-59. Marcet, a. 1909-1910. Fauna malacològica de Montserrat. Revista Montserratina, III, IV. Ortiz de zárate, a. 1946. Observaciones anatómicas y posición sistemácica de varios Helícidos españoles. II. Moluscos recogidos en Cataluña. Bol. R. Soc. Esp. Hist. Nat., 44: 337-356. Vilella, M. 1967. Notas malacológicas. IV. Nuevas citas de dispersión. Misc. Zool., 2: 17-21. autores CarLOS E. PrIETO, BENjaMíN j. GóMEz-MOLIr, KEPa altonaga y ana I. PUENTE. 893