FEDERACIÓN GALEGA DE MONTAÑISMO

Transcripción

1 Resumo do tratado o día 11 de maio 2007 na reunión celebrada na FGM (sala de reunións do Edificio das federacións galegas en Vigo) sobre a Proposta independente de reequipación e acondicionamento das Vías clásicas de Faro Budiño Entre os convocados asistiron os seguintes: - Representantes dos promotores da proposta mencionada: - Juan Pedrido - Amalia Carril Comesaña - Javier Carril Comesaña - Director da Escola Galega de Alta Montaña (EGAM) e o seu Comité Técnico: - Antonio Rodríguez Pena (Director EGAM) - Gustavo Vázquez Fariña (Comité Técnico EGAM, asesor Director) - Luis Arocas (Comité Técnico EGAM, Vogal de Escalada en roca) - Vogal de Infraestructuras e Equipamentos de Escalada da FGM: - Miguel Seoane - Representantes dos seguintes clubs: - Club Montañeiros Celtas: Alberto Fontenla - Club Peña Trevinca M. Galicia: Ricardo Moratinos - Club de Montaña Serra do Suído: Luis Solla - Club Montañeiros de Pontevedra: José Juan Domínguez - Clube de Montaña e Escalada Azimut: José Antonio Villar - Club de Montaña Niño do Corvo: Juan Pedrido - Grupo de Montaña Alud: Abraham Vázquez Á reunión asistiron un total aproximado de 25 persoas. Texto do documento presentado por un grupo de escaladores na FGM, que demos en chamar Proposta, motivo polo que se celebrou esta reunión: Reequipación y acondicionamiento Vías clásicas de Faro Budiño 1º Criterio Después de mantener múltiples reuniones por los escaladores que actualmente y desde hace ya varios años, siguen practicando asiduamente la escalada en Faro Budiño, se llega al acuerdo de reequipar y acondicionar vías abiertas en el Budiño entre los años 1960 y 1980, que están sin ninguna equipación o con viejos buriles. >>> 1

2 2º Criterio Dichas vías cuentan con nulas repeticiones, y algunas sólo se repiten ocasionalmente, en sus tramos más asequibles. 3º Criterio En anteriores acuerdos de escaladores, se decidió no equipar algunas clásicas para obligar a los escaladores a utilizar seguros recuperables y de esta forma mejorar el nivel técnico tanto de los escaladores habituales como de las nuevas generaciones. 4º Criterio Los objetivos de dicha reunión no fueron alcanzados, ni por los que en su día plantearon dicho acuerdo, ya que hoy prácticamente no se escala aquí, ni por las nuevas generaciones que nunca vinieron y menos a escalar dichas vías. 1ª Conclusión Creemos que hoy la zona escuela de Faro Budiño está infrautilizada y sólo se utilizan prácticamente las vías equipadas con seguros fijos. 2ª Conclusión Los nuevos seguros serán instalados en las vías de forma racional, evitando la proliferación masiva de elementos, respetando la exposición inicial del aperturista. 3ª Conclusión Hemos hablado con los aperturistas de algunas de las vías, para pedir su opinión sobre la equipación que se va a llevar a cabo, siendo totalmente favorables a dichas actuaciones. 4ª Conclusión La existencia de seguros instalados exime a cualquier escalador que se precie de utilizarlos o no según convenga a su criterio, sin necesidad de eliminar dicha instalación pensando egoístamente que los demás tampoco deben de usarlos. 5ª Conclusión La existencia de seguros fijos no impide la utilización de seguros recuperables por todos aquellos que lo quieran practicar. Por todo ello procedemos a informar a la Federación Galega de Montañismo y clubes de montaña de cuales serán las actuaciones concretas. VÍAS VÍA LACTEA 1-2 parabolt en el primer largo CRUCIGRAMA 1 parabolt en el primer largo CARRAPUCHEIRIÑA 1 parabolt en el primer largo ANA 2-3 parabolt en el primer largo CELTAS 1 completa incluido reuniones >>> 2

3 CELTAS 2 completa incluido reuniones NIDOS completa incluido reuniones DIEDRO MARCUÑO completa incluido reuniones VARIANTE TONIO vía completa CICATRIZ vía completa ALFANGE segundo largo KUKI ultimo largo PAIS completa incluidas reuniones NENOS completa incluidas reuniones TXIMIST completa incluidas reuniones ZIPI ZAPE vía completa (entre 5 y 6 parabolt) PACHOCHIÑA vía completa (entre 5 y 6 parabolt) PINOS lo que falta de la vía REINA lo que falta de la vía BUR LANCASTAR vía completa Dicho proyecto se ejecutará a lo largo del presente año. Algunas vías están en período de valoración, por lo que tal vez no se llevase a cabo dicha equipación. En todo caso se informaría debidamente. Hemos procedido a recabar firmas de los escaladores habituales de Faro Budiño para demostrar que nuestra decisión no obedece a ningún tipo de obcecación personalista, sino que nos hemos guiado por el interés colectivo. [Nota: Esta proposta ven apoiada co nome de 19 persoas] A reunión comezou ás horas. Iniciouse coa intervención de Sechu López, Director Técnico da FGM, que exerceu como moderador, lembrando que esta reunión é de libre asistencia, é dicir, que ademais dos convocados, podía asistir toda persoa que o desexara, federada ou non. Pediu aos intervenientes que non se repitan os mesmos plantexamentos, é dicir, que o que se teña dito por algún dos asistentes non o repita outro con posterioridade. A continuación, o moderador fai lectura do texto da convocatoria: Un grupo de escaladores ten presentado na FGM unha proposta de reequipación e acondicionamento das Vías clásicas de Faro Budiño. Ante a polémica que ten suscitado esta proposta e as posturas enfrontadas entre colectivos de escaladores, e sobre todo pola repercusión que calquera actuación pode ter nunha das mellores zonas de escalada de Galicia, como é Faro Budiño, a FGM e de acordo cos promotores da proposta, convoca unha reunión para debater a situación actual e intentar consensuar uns criterios básicos para a conservación das vías de escalada, evitando actuacións individuais que transformen en maior ou menor medida o carácter dalgunhas vías, en beneficio do deporte da escalada e as súas diversas formas, así como de todo o colectivo de escaladores presente e futuro. 3

4 Os convocados tiveron unha quenda de palabra inicial para facer a exposición do seu punto de vista respecto do proxecto de reequipamento presentado. A continuación foron intervindo os asistentes que o desexaron, pedindo a palabra ao moderador de forma ordenada, de xeito que se conseguiu unha ampla e bastante serena participación. Comeza Juan Pedrido, como Representante dos promotores da proposta e do Club de Montaña Niño do Corvo, que iniciou a súa intervención dando lectura ao seguinte texto: Un grupo de personas llevamos esperando casi diez años para volver a plantear esta cuestión de nuevo, puesto que en la reunión que aconteció la ultima vez en el Bar Uxia, solo quedaron contentos la gente que no quiso equipar las fisuras, ni los que querían algunas ni los que queríamos todas, estuvimos de acuerdo con el resultado, pero sometidos a la mayoría hemos respetado este acuerdo. Quizás la equipación de la vía Pinos debería ser después de esta reunión, quizá el momento en la que se realiza la equipación hiere sensibilidades, pero no se ha realizado con "alevosía y nocturnidad", y menos con la anarquía que algunos quieren hacer ver a los demás. Respetuosamente se ha pedido la opinión de muchos escaladores que frecuentan el Budiño, antes de que esto haya sucedido, se ha hablado con los aperturistas dando ellos su aprobación, también se tanteo a aperturistas de otras vías para ver su parecer siendo todos partidarios de estas opciones. El debate es ahora y en este momento, por parte de los escaladores, que somos los que debemos resolver esto para ahora, no somos partidarios de dar ningún tipo de protección de carácter histórico, a la escuela de escalada, ni a esta ni a ninguna otra. Cualquier tipo de protección en este sentido sería hipotecar las posibles evoluciones de la escalada y su implantación en la escuela. Partidarios de equipar aquí y ahora todas las fisuras, somos conscientes que en un futuro el debate puede ser al revés, incluso puede que podamos nosotros participar en el o no el tiempo lo dirá, e incluso es posible que personas que apoyan hoy la equipación, no lo hagan en el futuro, igual que pasa al revés en esta ocasión, personas que no querían equipar las fisuras en la anterior reunión, hoy son conscientes que después de varios años esas vías no han conseguido, enganchar a un publico nuevo, y el antiguo las ha dejado un poco de lado. Entendemos, respetamos, pero no compartimos las razones que esgriman otros para no equipar, no queremos que un organismo pase a tener el control de las escuelas, si no que debemos ser los escaladores los que debemos adquirir responsabilidades sobre las zonas donde escalamos, estas deben ser siempre de acuerdo a nuestro parecer con respecto a los demás, como siempre se ha hecho, no en vano llevamos diez años esperando esto y nunca hubo malos rollos en el monte. Debemos estar mas unidos que nunca, aunque este tipo debates puedan parecer que nos separan, es bueno puesto que quiere decir que la escalada nos importa, tanto a unos como a otros, se avecinan malos días para los accesos al monte, hemos perdido una zona de gran valor para la escalada, en breve es posible que perdamos el acceso al monte como lo venimos haciendo casi a diario, con nuestro coche casi a pie de vía, un nuevo reglamento [da Xunta de Galicia] que entró en vigor este mes y que se deberá estudiar con mucho detenimiento. 4

5 Nuestro compromiso en caso de disponer los apoyos suficientes, se afianza en cuatro pilares básicos, aunque casi todos son de perogrullo: Seguridad. Es evidente aunque no se esté de acuerdo con la equipación, que al realizarla se aumenta la seguridad. Respecto. La inestimable labor de sus aperturistas y equipadores, los cuales deberían ser tenidos muy en cuenta a la hora de abordar cualquier acción de equipamiento de las vías, y hay que agradecerles las muchas horas de disfrute de sus itinerarios. Limpieza de la vía, cuanto más se realice la vía mas limpia estará esta, no acumulando hierbas y demás. Promoción, escaladores que no tengan confianza suficiente en su técnica, para usar cacharros, o no encuentran quien les ayude a mejorar esta, podrán fajarse en condiciones de seguridad. Otros que no tengan la oportunidad de comprarlos pues podrán disfrutar de todos estos itinerarios. Lo nuestro es un compromiso de responsabilidad, como dice en la carta enviada a la federación [a Proposta], donde nos comprometemos en un plazo corto de tiempo a realizar estos trabajos. A continuación dáse a palabra aos representantes dos Clubs que queiran dar a súa opinión: Grupo de Montaña Alud Abraham Vázquez, Vogal de Escalada do Grupo de Montaña Alud, comeza dicindo que inda que os promotores da proposta alardean de buscar consenso entre os escaladores locais da zona, está claro que hai un grupo bastante grande de escaladores, con moitos anos escalando en Budiño, que non están de acordo con que haxa existido ese consenso pois non se teñen decatado de nada, de feito decatáronse unha vez equipada a vía A Pinos. Di que na reunión do Club de Montaña Alud que convocaron para tratar este asunto, á que asistiron cerca de 20 persoas, entre directivos, socios veteranos e organizadores das Xuntanzas de escaladores en Budiño, chegaron a tres conclusións moi concretas: 1ª.- Non están de acordo en absoluto con que se leve a cabo a proposta presentada, por considerala unha atrocidade. 2ª.- Esixir o desequipamento inmediato da vía A Pinos e que se faga co maior respecto posible. 3ª.- A esto hai que darlle unha solución. Propoñen crear un Comité de Regulación da escola de Faro Budiño, lexislado e organizado pola Federación Galega de Montañismo, que sería o responsable de valorar este tipo de Propostas, formado por persoas cualificadas, titulados que podan valorar o concepto de seguridade das vías e o seu carácter histórico, debe respectar a escalada alpina como se ten practicado sempre e en todo o mundo. Pon exemplos similares, como poñer chapas nos boulders co mesmo criterio (que os da Proposta) de quen queira as usa e quen non pois non, pero eso xa nos sería boulder senón vías de escalada deportiva; outro exemplo sería quitar os seguros do Galiñeiro, co criterio de que a evolución da escalada é esa; en calquera caso estaríamos entrando nunha guerra. Para evitar enfrontamentos consideran o máis correcto, por decisión unánime, que debe existir un Comité de Regulación. 5

6 Presenta un informe do Grupo de Montaña Alud no que detallan as razóns polas que non están de acordo cos equipamentos propostos, as razóns polas que non debe estar equipada a vía A Pinos, e explican tamén cales serían as responsabilidades do Comité de Regulación e dar unha idea de como sería ese Comité que unha vez se estea formando habería que matizar e detallar certos asuntos. Fai entrega do Informe [vai como adxunto ao final deste resumo da reunión]. Club Montañeiros de Pontevedra José Juan Domínguez, membro da EGAM, asiste en representación de Club Montañeiros de Pontevedra. Comeza comentando que no seu Club actualmente poucos socios fan escalada, sendo el o que leva máis anos e realiza varios tipos de escalada, polo que foi elixido para representalo. Le un texto elaborado por el e que foi ratificado pola Xunta Directiva do seu Club: Exposición acerca de la problemática del equipamiento de las fisuras en Faro Budiño: Somos conocedores de que dentro de la escalada conviven diferentes estilos, el respeto entre ellos es fundamental, como así viene siendo tradicionalmente en Faro Budiño. Desde el respeto, la evolución de la escalada debería ir encaminada a conservar y potenciar, sobre todo las vías de corte clásico que son testimonio de la historia, llevando a cabo reequipamientos sin alterar la personalidad de las mismas. A su vez las vías de autoprotección representan un estilo muy vinculado a la escalada alpina o de compromiso, las cuales han servido durante varias generaciones para que escaladores locales se formasen en este estilo, de cara a proyectos tanto dentro como fuera de Budiño. La instalación de anclajes fijos elimina el compromiso, e incluso lo minimiza aunque no se usen, ya que aportan un apoyo psicológico extra. Acaso sería ético instalar cuerdas fijas en las montañas clásicas, o bien chapas y descuelgues en los bloques, con el fin de que solo las usaran aquellos que quisieran? El hecho de que Faro Budiño se considere por algunos como una escuela deportiva no quita que se trate de un entorno natural y como tal no pertenece a ningún colectivo en exclusiva. Tengamos en cuenta que en estos momentos representa el mejor escenario para la práctica de la escalada de autoprotección de todo el sur de Galicia. Para los foráneos Budiño ofrece líneas puras y limpias que suponen un verdadero desafío, el mismo que tal vez muchos de nosotros buscamos en otras zonas, entonces por qué Faro Budiño no puede ser un destino en sí mismo en vez de convertirlo en un rocódromo de fisuras? Y si todos hiciesen lo mismo? Tal vez el objetivo es cargarse esta disciplina. Nadie impide a nadie ascender determinadas rutas, tan solo se trata de respetar diferentes éticas y en el peor de los casos actuar con el consenso de la mayor parte de los implicados; la ausencia de amplio consenso provocaría consecuencias que habría que valorar antes de tomar decisiones a la ligera. Tal vez el desconocimiento de esta disciplina por parte de una mayoría les impida tomar una decisión coherente al respecto, basándose tan solo en la concepción de la escalada, como una mera actividad gimnástica a desarrollar exenta de todo riesgo. Evidentemente, los hay que no compartimos esto y consideramos la escalada como una actividad física y mental la cual nos enriquece como personas. Espero se comprenda y respete. 6

7 Club de Montaña Serra do Suído Luis Solla, Presidente do Club de Montaña Serra do Suído, comenta que a posición maioritaria no seu Club (no que todos os socios son escaladores) é contraria ao equipamento das fendas. Di que, inda que non comparte a opinión de equipar as fendas, os escaladores que apoian a Proposta teñen dereito a expoñer a súa opinión e defendela, e que como todas as posturas se merecen o respecto. Respecto da Proposta di que os criterios desta non se corresponden coa realidade e responde punto por punto os criterios e conclusións expostos nesa Proposta: 1º Criterio (ver Proposta): - Non existe tal acordo, xa que hai un importante número de escaladores habituais de Budiño que non apoian a Proposta. 2º Criterio. Que entende referido as vías relacionadas na propia Proposta - É certo que hai vías de fenda que están abandonadas, pero hai máis de 20 anos (as Celtas, a Nidos, a Cicatriz, a Reina) polo que non é un proceso novo ni como consecuencia de novas tendencias. Pero tamén hai vías en placa ás que lles pasa o mesmo, polo que di que non é só un problema das vías de fendas. Pero o problema é que a maioría das vías da Proposta están en perfecto uso, ao alcance de calquera que queira facelas, de feito fanse. 3º Criterio - Na reunión de hai 10 anos non se falou de ningún tipo de mellora técnica, falouse de que tipo de escola queríamos en Budiño, non había ningún obxectivo, só dicíase equipar ou non equipar, algunhas vías ou todas. 4º Criterio - Dado que non había obxectivos, non se pode falar de fracaso ou de estratexia errada, porque tampouco había unha estratexia. É falso, sobre todo pouco elegante, dicir que os escaladores que daquela defendían as fendas xa non escalan. Tamén é falso que non haxa novas xeracións que fagan esas vías. 1ª Conclusión - É certo que en Budiño escálase pouco, pero eso pasa practicamente en todas as vías -en Budiño hai unhas 170 vías- e cree que nin o 25% se escalan regularmente. En particular de A Pinos para abaixo só escálanse as vías de fisura porque case que ninguén vai a esa zona, e de A Pinos para arriba escálase: as vías de A Pinos, a zona de placas verticais, a zona da placa de Nando, o Crucigrama e algunha outra ocasionalmente. 2ª e 3ª Conclusión - Fai a seguinte reflexión: Que é respectar criterios de apertura en vías de máis de 30 anos? A escalada ten cambiado moito, polo que é difícil entender que é respectar criterios de apertura. A opinión do aperturista é interesante pero non vinculante, porque non é o propietario da vía, e menos despois de tanto tempo. 4ª Conclusión - O que se está plantexando é: que é escalar en fendas?. En fendas, ademais do grado técnico da vía hai outras variables, entre elas o concepto de autoprotección, sendo esta unha variable do xogo (a fenda concíbese como un terreo onde a autoprotección é posible). Se eliminamos a posibilidade de autoprotección ou a obrigación de que o escalador decida como, 7

8 cando e onde coloca seguros, estámoslle quitando dificultade á vía. De ser esto así Non estarán simplemente tratando de adaptar as vías aos escaladores e non ao revés? Como final, di que quere pensar que na Proposta hai un problema de redacción no que respecta ao parágrafo seguinte ás conclusións, xa que di que se informa á FGM e aos Clubs de cales serán as actuacións concretas e o que sigue despois da relación de vías: dito proxecto se executará a lo longo do presente ano. Entende que esto é unha proposta e non una declaración de decisións tomadas, porque entón a cousa xa sería demasiado grave. Clube de Montaña e Escalada Azimut José Antonio Villar, que asiste en representación do Clube de Montaña e Escalada Azimut, di que basicamente xa esta todo enfocado e vai tratar unhas cuestións sentimentais. Leva 23 ou 24 anos escalando de xeito continuado en Budiño, tanto equipando como escalando como abrindo camiños. Pensa que ten unha opinión da evolución da escola de Budiño bastante axeitada. Comenta que se decatou da Proposta de esguello, ninguén consultoulle nada. Comenta que a Proposta atenta ao que significa a escalada -que é un deporte de resgo- pretendendo dulcificar o medio e adaptalo as nosas posibilidades físicas ou mentais que non están en condicións para abordar certos retos. Hai xente que pretende que a escalada sexa algún día un deporte maioritario, e para facelo posible dulcifica o medio (instalación de chapas), pero pensa que a escalada non naceu para iso, que a escalada nos distingue doutros deportistas polas diferentes connotacións psicolóxicas que están no noso deporte que non están presentes noutros. Di que temos en Budiño a grandísima sorte de contar cun tipo de líñas que nos ofrece un campo de traballo moitísimo máis amplo que noutras escolas. Hai vías de fendas (como a Oeste, a Abruzos...) que se lles metes chapas, a vía cambia radicalmente de ter chapas a facela sen chapas, porque os movementos e a secuencia cambian e por outro lado a dificultade cambia en 1 grado ou case, polo que temos un campo de traballo impresionante que o estamos vilipendiando. E non podemos esquecer que a escalada nace nas fendas, non nas placas. Dicir como din os da Proposta que non equipar as fendas é coartar a evolución do deporte, o considera moi aventurado, e pon como exemplo aos escaladores británicos, australianos, checos... ninguén atreverase a dicir que a escalada británica ou australiana teña mermado o seu potencial por non ter equipadas as vías, xa que máis ben é ao contrario, por como miran a escalada, como a difunden polo mundo e como abordan os problemas da actividade. Considera a Proposta un erro e suxire aos seus impulsores que se plantexen o cacharreo co único problema de que é caro, pero que é unha actividade moi gratificante, que se pode ensaiar, e si, ten algo máis de resgo, pero tamén máis emoción. O que non podemos é adaptar o medio, tense que poñer límites. Os representantes de Club Montañeiros Celtas e Club Peña Trevinca M. Galicia, declinan engadir ningún comentario ao xa exposto. 8

9 Miguel Seoane Seo, Vogal de Infraestructuras e Equipamentos de Escalada da FGM Di crer que hai moita xente que quere ter as fendas equipadas. A súa opinión persoal acércase bastante ao que se ten exposto pola maioría, pero inda así di que é bo que haxa xente que queira equipar, que habería que empregar estas situacións, que non son novas (porque sempre hai alguén que se lle ocorre que algo está mal e fala cos seus amigos para cambialo todos temos metido a pata neso-) inda que esto xere controversia, xa que unhas partes ou outras revélanse, porque algúns están metendo a man como se estiveran traballando na propia casa, pero metendo a man na casa de todos, e a esto hai que poñer freo. Máis ala do que convén a cada un persoalmente ou ao que lle gustaría, estamos escalando en sociedade. Budiño e outras escolas son patrimonio de todos, teñen unha historia, unha evolución. No momento actual, hai que aproveitar este impulso, evitar que se pare, e intentar regulalo. Antonio Rodríguez Pena Tony, Director da EGAM Aclara que presenta a postura da Escola Galega de Alta Montaña (EGAM). Manifesta que a EGAM a nivel da opinión persoal dos seus instructores escaladores, están en contra da Proposta e de equipar por regra xeral as fendas. Como organismo, a EGAM vela pola seguridade de todos os escaladores de Galicia, e acepta calquera proposta tanto de cursos coma de asesoramento de equipamento e restauración de zonas de escalada, pero non se ve ben como actuaron os da Proposta, primeiro equipar algunhas vías e despois pedir opinión, xa que se debería de pedir a opinión, escoitala, e logo decidir o que se fai. A EGAM vería posible que se cambiara a forma ou o tipo de escalada dalgunha zona de Galicia se é froito do consenso da inmensa maioría dos escaladores, ou é unha decisión xeral de todo o interese colectivo é popular de Galicia. Pero a priori, á EGAM parécelle que a Proposta presentada está apoiada por un grupo bastante reducido para tomar unha iniciativa de tal envergadura. Amalia Carril, como Representante dos promotores da Proposta Comenta que os que apoian a Proposta é xente coa que contactaron durante varias fins de semana de escalada en Budiño, e que decidiron equipar a Pinos porque levaba uns anos sen escalarse (este comentario foi moi contestado, o que provocou a interrupción da exposición de Amalia). Continúa coa intención de ler unha relación de persoas que se teñen sumado á Proposta, entre eles Toni Novás. Di que quere que se saiba con quen estiveron falando, pero finalmente non lee a relación de nomes. Gustavo Vázquez Gus, do Comité Técnico da EGAM Ante o alboroto xeral dos presentes tras a intervención de Amelia, di que esta reunión non ten que servir para que os escaladores non se podan nin ver cando estean en Budiño. Hai que respectar as opinións de todos, non hai que chegar a enfrontamentos persoais. Juan Di que non existe un censo de escaladores e que para a recollida de sinaturas seguiron o criterio de que quen escala pode asinar, e teñen un número de sinaturas, algunhas di moi interesantes. A súa idea é un nome, un voto, e engade que se trátase de votos de calidade tamén dispoñen de certo número de votos de calidade nesa relación de nomes. 9

10 Javier Carril, como Representante dos promotores da Proposta Na súa opinión, Budiño coma zona escola debe ser para todo o mundo, onde todos podan practicar todo tipo de escalada. Comenta que para aprender a escalada alpina, necesítanse unhas vías axeitadas, non limpas totalmente, primeiro hai que aprender a técnica de fendas e os que non teñan moita idea de meter material ter un pouco de seguridade para ir practicando, non como se facía antes que éramos uns temerarios, esa non é maneira de aprender. Di que teñen a opinión de Martínez Novás de que se equipen as vías de fenda máis asequibles, para que a xente aprenda e lle colla o gusto á escalada alpina. Afirma que teñen a sinatura de 60 escaladores que apoian a Proposta, entre eles, o seu irmán (Quino), Oso... xente coñecida. Ábrese unha quenda de palabra para o resto de asistentes que teñan interese en aportar cousas novas. José Luis Arocas, do Comité Técnico da EGAM Aclara que a escalada deportiva non só é escalada en zonas con chapas, ese era un concepto dos anos 90, xa desfasado. Quere dar algúns datos, considerando a Base de datos da editorial Desnivel: Están rexistradas 608 zonas de escalada en España, das que con chapas son 392 fronte a 212 de caracter mixto, como ata agora é Faro Budiño. Respecto da proporción entre zonas de escalada con chapas ou mixtas, comenta que en España de cada 3 zonas de escalada, 1 é de carácter mixto; mentres que en Galicia só temos 1 zona mixta de cada 7. Considerando que hai 18 zonas de escalada en Galicia, só dúas ou tres poden considerarse mixtas, é dicir, con vías a escalar con cacharros sen ter unha chapa ao carón que nos quite ese compromiso, e son: Cabo Prior e Faro Budiño, ademais doutra zona pequena preto de Prior. Díese que a tendencia é a equipar todo, pero non é nada raro a existencia de zonas mixtas, entre elas moitas zonas de España moi recoñecidas e relata un bo número delas: Riglos, Pedriza, Monserrat, Vegacervera, El Cadí, El Chorro, Rocas de Mascún, Grazalema, Torcal... ademais de paredes en Picos de Europa, Gredos, Ordesa, Galayos... Polo que engade que non somos ningúns bichos raros (os escaladores Galegos) por ter unha zona escola como Budiño, na que convivan os distintos tipos de escalada (zona mixta). Bonifacio Pedro López Boni Di ser o primeiro reequipador de Budiño, nos anos oitenta, que despois deixou 20 anos de escalar e volveu hai tres anos e atopou cousas que non lle gustaron, como as grandes vías de Budiño que lle daban carácter: a Calavera, a Alfange... que non se podían facer porque ninguén preocupábase da última parte (eran en artificial), entón el decidiu pola súa conta -e xa leva dous anos facéndoo- reequipar, non equipar, reequipar, é dicir, onde está un buril antigo o cambia por un parabolt de aceiro inoxidable no mesmo sitio, tratando de respectar ao máximo, e así ten recuperado varias vías que describe: Alfange, A Masca, a zona do Diedro do Marcuño... recuperando largos esquecidos. Respecto de A Pinos di que a ten feito dúas ou tres veces coa súa manada nos últimos tres anos, e que recentemente el reequipou as dúas 10

11 últimas reunións porque presentaban problemas, deixando perfectamente preparada a vía, pero dúas semanas despois alguén meteu parabolts onde non era necesario ou onde ao metelos teñen modificado o nivel de compromiso da vía, e eso parécelle mal. Comenta que se o seguro está colocado o esforzo que se ten que facer nunha fenda non é o mesmo que se o tes que colocar, tamén varía a posición do escalador e a dificultade. Di que el leva dous anos reequipando nesa zona e o seu traballo non ten xerado polémica, máis ben ao contrario. Engade que el ten aberto un sector novo na parte inferior de Budiño que chaman moquegua, limpando un tramo de 120 metros de parede, con esto quere dicir que se a xente quere equipar poden buscar fendas novas. Tony Responde ao comentario que fixo Javier Carril, conforme pódese presentar unha lista con nomes de peso, pero habería que definir que opinións son máis importantes que outras, que criterios deben decidir eso. Fai un alegato de todos os profesores da EGAM e da EEAM da súa capacidade para ensinar e asegura que ensinar a escalar en fendas non pasa por equipar todas as vías, o que temos que plantexarnos e que onde se aprende a escalar é en sitios máis fáciles, non en fendas complexas, todo leva unha evolución, de feito esta ensinanza está regulada e leva bastante tempo de estudio. Para aprender a escalar en fendas non só temos o Budiño, tamén hai fendas equipadas no Galiñeiro, pero a xente non vai. O que non se pode é equipar todas as fendas. Carlos Garrido Iglesias Fala sobre as novas xeracións, colectivo ao que el pertence. Di que grazas a que hai vías en Budiño sen equipar, as fendas, uns cantos aprendemos e coñecemos o que é a escalada de autoprotección, e ningún tivemos problemas para facelo nesta zona. Se alguén quere aprender a escalar en fendas, Budiño, tal como está, é suficiente, só ten que ir e practicar como o fixeron eles. Engade que equipando todo estaremos privando aos que veñan despois, deste tipo de escalada, porque con chapas ninguén vaise preocupar de se existe ou non outro tipo de escalada e ninguén fará esas vías con material. Luis Solla Quere aclarar que o aprendizaxe debe ser persoal, cada un debe preocuparse de mellorar e aprender por se mesmo. Di que en Budiño existe terreo para abrir novas vías, incluso no núcleo central de Budiño. Aí o aperturista ten a oportunidade de establecer o seu criterio. José Juan Comenta que a práctica é necesaria para acadar a mellora da técnica, por tanto hai que practicar en sitios coñecidos antes de afrontar retos en outros sitios, como exemplo di que el mamou moitos top s en Budiño, para gañar forza e técnica (como outros o fan en vías de deportiva) e despois viaxou a outros lugares da xeografía española para traballar a mente empezando por vías de IV- e progresando pouco a pouco, ganado confianza e mellorando o seu nivel. O aprendizaxe é de moitos anos, con parabolts e máis doado pero non é o camiño. 11

12 Tony Di que non se pode aseverar que equipar con parabolt é máis seguro que con friend. Pero comenta que se poderían poñer algúns parabolts en certos sitios, de ser necesarios por criterios de seguridade, por exemplo onde a calidade da roca non garante a seguridade cun friend. José Antonio Aporta como dato que en Monserrat, onde danse todas as tendencias, dun tempo para esta parte hai un intento de retomar os valores primixenios da escalada, hai xente incluso forzando artificiais moi duros, e a ninguén se lle ocorre instalar parabolts e empregan os chumbos que están postos (material de fai 20 anos). Para afrontar ese obxectivo pódese ensaiar, e cando te mires fisicamente ben, podes afrontar o reto psicolóxico de facer un A4 en libre, pero nunca alterando o criterio do aperturista, A4. Abraham Resume que hai dúas ideas, equipar ou non equipar, que temos que buscar unha solución a este asunto, xa temos unha vía equipada e un grupo de escaladores ten unha Proposta de equipar todas as vías de Budiño, excepto a Paco Martínez e a Ena, e pregunta que vamos a facer con A Pinos, pois el pensa que debe de ser desequipada. Luis Solla Apoia o que di Abraham. Opina que os que apoian a Proposta teñen un interese real en que Budiño sexa un bo sitio para escalar, pero considera que na Proposta hai un erro grave de plantexamento porque quizás o que asusta é ver un volume tan grande de fisuras a equipar, o que xera un importante rexeite. El di ser partidario de non equipar ningunha fenda, incluso a súa opinión é máis radical, desequipar todas as fendas. Pero entende que haxa un interese por equipar algunhas vías e que deberíamos de chegar a algunha solución de compromiso, inda que esta reunión pode non ser o ámbito máis axeitado para tomar unha decisión. Pablo Martínez Como Secretario do Grupo de Montaña Alud avala o exposto por Abraham, a quen agradece o peso de defender sempre a postura do Club, incluso en foros de internet. Di que fai dez anos, cando a anterior reunión no Uxía, inda que non asistiu, el era favorable a que se equipasen algunhas vías, porque así para el sería máis fácil ese terreo. Respecto do que se ten comentado da escalada no estranxeiro, engade a súa experiencia persoal de 6 meses en Alemania, en zona de arenisca, onde a ética local prohibía a escalada con magnesio, as chapas e os cacharros, só se podían empregar pontes de roca e empotres con cordino, e que sendo o seu nivel de 6a+ a vista en Gali e Budiño, alí levoulle 4 meses facer un IV+ de primeiro, o que comenta a modo de referendar o nivel de cada cal en outras zonas. Respecto da Proposta, a critica, di que xa o seu título é enganoso, pois acondicionamento e reequipamento non se corresponde co que realmente se pretende realizar e de feito xa fixeron na Pinos. 12

13 Comenta que en Alemania, como foráneo, el respectou e non criticou, incluso mostrou satisfacción polas regras dos escaladores locais, quen ademais defenden o seu estilo e están moi orgullos del. Neste contexto o que é cambiar a ética da escola de Budiño, considera moi chamativo atentar contra os poucos reductos que nos quedan deses estilos nos que o compromiso psicolóxico xoga moito na partida, é unha pena e el oponse, e engade que algúns largos míticos perderían valor, ese áurea que posúen, e el perdería o desexo de realizalas. Como aporte de solucións, a necesidade de levar a cabo a proposta do Comité, pero di que non se debe decidir aquí a súa estructura, que se debería facer a posteriori, sendo fundamental o papel da Federación para definir como estaría composto e como funcionaría. Miguel Ángel Siesto Apunta como posibilidade o que dixo Luis Solla, que el tomaría unha postura máis radical, que se non se equipan esas fendas, sería bo desequipar todas, para ter o mesmo criterio en todas. Di parecerlle moi ben o Comité Regulador, que debería estar xestionado pola Federación, pero tamén que fose un Comité de mantemento de vías, pois algunhas están moi sucias. Seo Di que é unha pena que a favor da postura de equipar as vías non haxa máis argumentos, porque é bo escoitar todas as opinións inda que sexan minoritarias. Engade que de cara á formación dun Comité, xa se pensou nesa posibilidade na reunión de fai uns 10 anos, sobre todo para ter en conta a opinión do colectivo, que non houbera accións particulares, moitas veces a escondidas. Ciclicamente é necesario cambiar algún seguro, unha reunión... O mantemento de vías, no que respecta a limpeza de vías e de accesos non suscita problemas. Pero o que se plantexa agora necesita unha solución. Di que xa que temos a Federación, un organismo xa creado que nos acolle a todos e que recolle os intereses dos montañeiros, debemos empregalo. Por tanto a Federación debería ser o organismo competente para o tema de Budiño. Respecto do voto de calidade o considera importante, pois comenta que xa se ten demostrado que as reunións asemblearias e voto por voto non teñen sentido, e que hai xente que ten demostrado cos anos a súa traxectoria, de estar implicados, que están dispostos a traballar polo tema, lamentablemente a democracia tal cal neste caso sería unha tiranía e a el non lle parece xusto. Engade que habería que retomar que os clubs da zona tiveran un representante dos seus escaladores para ir vendo que facer con Budiño. Débense atopar términos medios, axeitados á realidade evolutiva de Budiño. Sesé Fala do tema do mantemento e comenta que en Budiño ela ten limpado os camiños coa desbrozadora. Opina que algunhas vías de fenda non se deberían de equipar: Alfange, a Carra, a Ena... pero outras fendas están abandonadas e se alguén se curra a súa limpeza e as equipa non ve problema, hai moitas fendas en Budiño e tamén na Peneda. Propón que a xente curre un pouco máis, ademais de escalar, que se implicara no mantemento. 13

14 Abraham O comentario de Sesé parécelle importante, no tema das vías está de acordo en que non todas as vías de fenda teñen o mesmo carácter nin o mesmo estilo. Di que a idea dos da Proposta é respectable, pero considera que equipar a Pinos antes desta reunión foi un erro, polo que o Club Alud propón o seu desequipamento e a posteriori buscar unha solución ao problema, de forma consensuada. Di que teñen a idea do Comité de Regulación porque está claro que ni uns van cambiar a súa maneira de ver este asunto nin os outros a súa, o debate sería estéril porque cada un daría os seus argumentos sen chegar a acordo nin solución. Lee a proposta de Alud sobre o Comité de Regulación (o que está en cursiva), di que é unha idea e vai facendo comentarios. Crear un comité de regulación para el control de las acciones que se puedan llevar a cabo en el futuro en la escuela del Faro de Budiño. El comité debe estar designado desde un organismo oficial y formado, como la F. G. M., imparcial y con respeto hacia todas las disciplinas de la escalada, con conocimiento de la historia de la escalada en este País. Los miembros del comité, designados desde la F. G. M. deben cumplir algunos de los siguientes requisitos: - Representación de todas las disciplinas de la escalada presentes en la escuela. En Budiño practícase boulder, escalada deportiva, escalada artificial, escalada clásica... - Tener una formación y titulación como técnico o monitor de escalada para la realización de análisis en concepto técnico de seguridad. Para que á hora de realizar reequipamentos, evitar actos de equipamientos que non sexan en inox, etc. que teñan un criterio unificado. - Experiencia como aperturistas o equipadores en el Faro de Budiño. Para que á hora de valorar, non sucedan erros de equipamento que incidan na seguridade ou na forma de facer a vía, e que non se modifique o seu carácter. Cumpliendo estos requisitos se garantiza un criterio coherente y una opción respetuosa hacia todos los estilos y hacia la propia escalada. El comité tendría las siguientes responsabilidades: - Creación de un informe del estado actual de todas las vías clásicas del Faro de Budiño, el contenido de su equipamiento, estado de limpieza y otras observaciones. - Regulación de cualquier acción que se pretenda llevar a cabo en esas vías, equipamientos y requipamientos. Opina como Boni que o que pretenden realizar os da Proposta non é un reequipamento, senón un equipamento, cousas totalmente distintas, por exemplo na Pinos fixeron un equipamento porque antes non estaba equipada, polo que non se pode falar de reequipar. De esta manera se puede mantener la personalidad de cada vía con un criterio respetuoso hacia su mantenimiento, según su historia, evolución y posibilidades. - El comité, ha de tener un vínculo directo con el estamento formador si los miembros no forman parte de este, con el motivo de dar mayor seriedad y credibilidad. Para ser obxectivo, imparcial, e ter maior credibilidade, o Comité debería pertencer á Federación, apuntando o que dixo Seo anteriormente. - Con esta idea, si un escalador tiene la intención de recuperar una vía y sus equipamientos, ha de presentar un proyecto explicativo con las tareas que se pretenden realizar. El comité estudia la propuesta y decide su viabilidad. As vías son todas diferentes, polo que os proxectos deberían ser individualizados, non xeneralizar como na Proposta, co que conseguiríamos 14

15 valorar vía por vía. Di que el, que está en desacordo con equipar as fendas, podería aceptar que se equipe unha vía como por exemplo a Celtas por razóns técnicas e de seguridade e cuns criterios coherentes e respectuosos. Javier Responde a Luis Arocas dicindo que el considera unha zona escola mixta aquela na que a metade das vías están equipadas e a outra metade sen equipar, e como en Budiño hai 30 vías de fendas das que só 3 están equipadas, considera a Budiño zona non mixta. Responde a Abraham dicindo que ademais das vías Paco Martínez e a Ena, valorouse non equipar outras vías, como a Carra, a Tximist (vía de artificial, A2)... inda que hai xente que opina que se deben equipar todas. Di que na súa opinión se deberían deixar algunhas vías de fendas sen equipar, e o resto equipalas todas. Luis Arocas Aclara que unha zona de escalada mixta é non equipar nos sitios onde pódese equipar con cacharros, é dicir, zonas onde equípanse as placas e non as fendas. Nuns sitios esto lévase máis a raxatáboa e noutros menos, vai na opinión dos escaladores locais. Miguel Di que está reunión é moi positiva pero que se debería de implicar a todos os Clubs de Galicia, convocándoos á unha próxima reunión. Sechu Respondendo a Miguel, di que inda que a intención da FGM é chegar a todas as zonas de Galicia, pero de momento estamos tratando a proposta que temos enriba da mesa, por eso a convocatoria para esta reunión só foi aos clubs que aportan máis escaladores á zona de Budiño. Abraham Opina que as decisións acerca dunha escola as deben de tomar os escaladores locais. A xente de fora debe adaptarse ao que hai na escola. O carácter e a personalidade dunha escola o deben de dar os escaladores locais. Sechu Informa que ten a intención de redactar un documento co falado hoxe que fará chegar a todos os interesados presentes ademais de aos clubs convocados. Respecto do falado ata o momento destaca o seguinte: - A Proposta fala de reequipación e acondicionamento de vías clásicas, e moitos opinan que o que se pretende non é unha reequipación, senón unha equipación. Di que polo tanto enténdese que o que se pretende é unha equipación de vías clásicas. Javier Carril intervén para dicir que algunhas destas vías clásicas estaban equipadas e desequipáronse na reunión de hai 10 anos, como a Alfange. Pero Sechu di que as vías orixinais non estaban equipadas e no momento da Proposta actual, tampouco. Juan Pedrido intervén para confirmar que é así, pero apunta que nun tempo estiveron equipadas. 15

16 - Proponse facer un Comité que regule a escalada en Budiño. Manifesta que el pensa que todos os presentes poden estar de acordo, e dirixíndose aos promotores da Proposta lles pregunta si eles tamén. Juan Di que el pensa que non van a estar reflectidas todas as ideas no Comité, que igual si faría falta xente de peso para defendelas [en referencia a defender as ideas da Proposta]. Non cree que o Comité, nin a Federación, vaia recoller todas as ideas. Non todos os escaladores están federados, nin están en clubs, moitos van por libre. É un tema de escaladores para solucionar estre os escaladores, e cree conveniente empezar por facer un censo de escaladores e despois unha comisión. Sechu Insiste na súa pregunta dirixida aos promotores da Proposta estaredes de acordo en que se forme un Comité que estudie esta Proposta e calquera outra que afecte á escalada en Budiño? Juan Di que está de acordo en facer o Comité se están reflectidas as opinións de todas as partes. Pero tal como está feita a proposta de Comité ve moi difícil que nel estean todas as partes (Sechu intervén para lembrar que é a proposta dun club, unha idea, pero non quere dicir que vaia a ser así). Comenta que eles son aquí tres persoas e que traen, apoiando a súa Proposta, un número de sinaturas importante, pero non poden dicir si esas persoas están de acordo coa formación dun Comité, teñen que consultar con eles. Sechu Dille a Juan que xa que insisten en que eles só son tres persoas nesta reunión pero que representan a 60 escaladores (e teñen unha lista deles), ofrécelle a posibilidade de incluír eses nomes no documento resumo desta reunión. Pero eles non queren dar a coñecer esa lista. Gus Comenta o feito de que teñan unha lista de 60 persoas, que levará xente de máis peso e outra de menos peso, da igual porque todos os escaladores son iguais en teoría, pero de todas formas non é o mesmo unha persoa que leve escalando 2 anos que outra que leva 30 anos escalando (Seo intervén para apuntalar esto). Pero di que non se sabe o que os da Proposta lles dixeron a esas 60 persoas, o que teñen pensado facer, pero aquí hai unha reunión e se esas persoas queren ter un peso deben asistir e expoñer a súa opinión. Que el ten exposto o seu punto de vista a algúns escaladores que apoian a Proposta, e entón din que así non lles interesa que se equipen as fendas, ou que están de acordo coa Proposta pero non totalmente de acordo. Literalmente dixo: Se aquí vaise decidir algo tan grave como cambiar a historia da maioría das fendas de Budiño, non me sirve un papel coa sinatura e nome de 60 persoas, nin a min nin a ninguén dos que están nesta reunión, polo menos a min como persoa non me sirve. 16

17 Determina que se se decide crear un Comité, todos teñen que apoiar as decisións que se tomen, para ben ou para mal, sexan a favor duns ou dos outros, porque se non, estamos perdendo o tempo. Sechu Di que debemos intentar chegar a un compromiso previo, que se ten proposto nesta reunión a formación dun Comité cunhas determinadas particularidades, é a proposta dun Club, que pode ser un bo punto de partida. A intención, e por eso estamos aquí, é reunir ao maior número de persoas con diferentes puntos de vista. As opinións recollidas se tratarán en reunións posteriores coa intención de formar un Comité que decida que facer. Resume o que temos ata o momento: -Fálase de equipar unhas vías que antes non estaban equipadas (a Proposta) -A proposta de que se cree un Comité -A opinión de que é interesante que haxa un bo Mantemento das vías, non só na súa equipación senón tamén na limpeza, de vías e de accesos -polo que sería bo organizar Xornadas de mantemento e limpeza- -A petición de volver á situación anterior á Proposta, por exemplo desequipando a Pinos. Pregunta aos representantes dos promotores da Proposta se aceptan esto último: desequipar o que equiparon antes da presentación do seu documento (a Proposta) no que di que se van equipar unha serie de cousas, pero xa o teñen equipado, como a Pinos, é dicir, pregunta se están dispostos a volver á situación anterior. Abraham Pretende aclarar un concepto. Di que se lee o documento (a Proposta), hai moitos puntos cos que pode estar de acordo, pero outros moitos puntos que non teñen nada que ver co que en realidade pretenden facer, porque calquera que lea o documento pero non mira o que fixeron na Pinos, pode chegar a entendelo, pero o que fixeron na Pinos non ten absolutamente nada que ver, porque non é acondicionamento, nin reequipamento, nin é nada. Comenta que preferiría que este asunto fora resolto polos propios escaladores sen intervención da Federación, pero sen Comité non arranxariamos nada, seguiriamos enfrontados e non conseguiríamos nada. Engade que o Comité debe ser imparcial, obxectivo e respectuoso. Designado pola federación, constituído por membros con formación e coñecementos cualificados. Por outra parte di que os da Proposta non queren que a federación este nesto, nin que exista un Comité. Luis Solla Opina que non é o momento de desequipar a Pinos, di que non porque el estea a favor da equipación, que non o está, pero non é o momento de ir coa maza. Debemos esperar á formación do Comité e ver se ten representatividade. Evitar o ambiente de uns fan e outros desfán. Respecto da polémica lista de sinaturas, di que hai que entendelo como unha inquedanza dun colectivo que non lle gusta a situación actual de que as fendas están sen protexer, sen máis transcendencia. E pensa que neste colectivo hai xente moi válida para 17

18 representar a postura dos que defenden a Proposta, de entre os que el sabe que teñen asinado, que el o sabe todo. Ricardo Sande Di estar de acordo co que dixo Luis Solla, primeiro o Comité e despois tomar as decisións que correspondan. Tamén está de acordo co que dixo Seo sobre a necesidade do Comité. Comenta que todo este barullo que se está montando, por dúas ou tres persoas que teñen tomado unha iniciativa, ten a parte positiva porque estase dinamizando todo esto e estamos nunha comunidade de escaladores. Esto está chegando tarde, porque falta organización, diálogo, comunicación, cada un ten ido sempre a súa bola, pero ninguén ten patente de corso para ir a Budiño e facer o que lle de a gana, porque somos unha comunidade de escaladores e temos que ter respecto a todos. Estas vías xa estaban alí cando chegamos nós. Engade que o Comité, ademais de resolver a situación actual, fai falta para manter unha organización: seguridade das vías, limpeza, etc. Seo Insiste en que falta escoitar a opinión dos que defenden a Proposta pero desenvolvida doutra maneira, por outra xente non presente; outra cousa é o peso desa opinión, porque todos temos un concepto do que vale unha opinión e do que vale outra, en función das persoas, a súa historia, a súa implicación... Respecto de qué facemos coa Pinos, di que sería un bo detalle por parte dos que a equiparon, e posteriormente utilizaron os canles que nos houberan gustado a todos, que deran para atrás e quitaran xa as chapas que se meteron, dado que asumiron informar á federación e aos escaladores de xeito global para ver que opinan. De facelo serían consecuentes con ese plantexamento e farían unha manifestación de respecto a todos, sería unha postura correcta, incluso elegante. Comenta que para o Comité ou Comisión fai falta organización e xente que queira dedicarse. Se ademais de debater os asuntos, temos unha certa organización e disciplina, asumindo que as decisións do conxunto son máis importantes que as propias -inda que vaian en contra dos nosos intereses-, xa teríamos unha Comisión formada. Se verían as opinións de todos, un intento de neutralidade, dando peso á capacidade técnica... porque evidentemente equipar a Pinos con parabolts cromados non demostra moita capacidade, nin querer facer as cousas ben, e eso é o que se fixo. Debemos facer as cousas ben, que xa é hora. Como proposta de traballo propón tomar como punto de partida o documento resumo desta reunión, a recuperación das propostas anteriores, e facer unha lista das persoas que formarán o Comité procurando que todos estean representados: representantes de cada Club e de escaladores -estean ou non adscritos a algunha organización-, inda que a experiencia di que todo o mundo quere opinar pero á hora de estar xa é máis difícil. Unha vez decidida a xente do Comité, convocar unha primeira reunión e ir avanzando máis reunións-, con paso firme podemos ter a solución a este tema e incluso ser un exemplo para outras zonas de Galicia. Sechu Dirixíndose aos promotores da Proposta, dilles que Non quere preguntar se van desequipar a Pinos (como propuxo Seo), pero se o fan (os que a equiparon) gustaríalle sabelo. 18