I P U I N A K ANDREAS ARZENSEK1C DENBORAN BIDAIA. Arratsalde batez, Mexikoko hiri batean, bazen Markel izeneko 13 urteko gazte bat.

Transcripción

1 I P U I N A K ANDREAS ARZENSEK1C DENBORAN BIDAIA Arratsalde batez, Mexikoko hiri batean, bazen Markel izeneko 13 urteko gazte bat. Altua zen, ile beltza zuen eta begi marroiak. Oso ona zen soinketan baina asko kostatzen zitzaion Gizarte gaia. Bere etxean, bera, bere ama eta Lur bizi ziren. Lur bere txakurra zen. Markelen aita kotxe istripu baten ondorioz bizia galdu zuen. Zoritxarrez Maiei buruzko Gizarteko lan bat egin behar zuen hurrengo egunerako eta ez zitzaion ideiarik bururatzen. Ordu erdi pentsatzen egon eta gero Lurrekin ohera joan zen. Esnatzerakoan, Markel eta Lur, ohian baten erdian aurkitzen ziren. Markel oihanetik nola atera pentsatzen hasi zen eta erreka bat entzun zuen. Bertara iristean bere adineko gazte bat aurkitu zuen arrantza egiten eta esan zion: - Kaixo nor zara? - Jon naiz, zer zabiltza hemen? Hau lurralde debekatua da! erantzun zion topatu berriko gazteak. - Zera, ni etxean nengoen eta lo hartu dut eta hortxe bertan esnatu egin naiz erantzun zion Markelek.

2 Orduan, soinu arraro batzuk entzun zituzten eta Jonek oihukatu zuen: - Ai ene!! Nere tribukoak dira!! Korri alde egin behar dugu!! Momentuan, Markel, Jon eta bere tribukoak Maiak zirela eta denboran bidaia bat egin zuela konturatu zen. Bitartean, Jonen tribukoek Lur bahitu zuten. Jonek zera esan zuen: - Zure txakurra piramide handira eramango dute eta Odisiori eskainiko diote. - Nor da Odisio?- galdetu zuen Markelek. - Odisio gure jainkoa da erantzun zion Jon-ek. - Ai ene! Zer egingo dugu orain?! - esan zuen Markelek kezkatuta. Minutu batzuk pentsatu ostean Joni ideia bat bururatu zitzaion: - Badakit! Inor ikusi gabe piramidea igoko dugu, eta horrela, Lur salbatuko dugu! Esan bezala, biok piramideruntz joan ziren, baina piramidea igotzen ari ziren bitartean tribuko kide bat harrapatu eta gora igo zituen bi lagunak. Beraiek oso ondo zekiten zer gertatuko zitzaien: Beren burua moztuko zuten Odisiori eskaintzeko. Labana bere lepoaren gainean jarri zutenean Markel ohetik altxa eta kriston hasperena bota zuen. Markel bizirik zegoen, eta Gizarteko lana egiteko ideia asko zituen.

3 ITSASNE REGO 1C Abentura bat zoo-an Baziren behin Riley eta Tom izeneko bi biki. Nueva York hirian bizi ziren. Riley-k ile marroi, luze eta lisoa zeukan eta Tom, berriz, ile beltz kizkurra zeukan mutil bat zen. Biei animaliak asko gustatzen zitzaien. Biak 15 urte zituzten eta oso ondo eramaten ziren baina haserretzen zirenean, berriz, oso gaizki. Egun batean zoo-ra joan nahi zuten. Beraien gurasoekin adostu eta hara joan ziren. Han zeudenean, jateko zerbait erosi zuten eta animaliak ikusi zituzten. Bat-batean Riley eta Tom komunera joan ziren. Ahots batek esan zuen: Mesedez, joan ateratzen zoo-a itxiko da eta. Eskerrik asko! Baino Riley eta Tom ez ziren ohartu komunetik ez zelako oso ondo entzuten. Azkar Riley!! Zebrak ikusi nahi ditut!! - oihukatu zuen Tomek nesken komuneko atean itxoiten zuen bitartean. Banoa! - esan zuen Riley-k komunaren barrutik. Oraindik denbora daukagu! Ez da mundua bukatuko bost minutu galtzeagatik! - esan zuen Riley-k komunetik atera ondoren. Biak komunetatik atera eta zebrak ikustera zihoazenean Tom-ek aurpegi arraro bat jarri eta hau esan zuen: Zergatik ez dago jenderik?

4 Ez dakit. Komunean sartu garenean dena jendez beteta zegoen.- esan zuen Riley-k pixkat urduri. Erlojua begiratu eta garraxi egin zuen - Ai Ama!! Zortziak dira!! Zoo-a itxi dute!! Horregatik ez dago jenderik! Eta orain zer egingo dugu? - esan zuen Tom-ek urduri. Beno lasai ez da ezer gertatzen. Argia dago eta janaria daukagu beraz gaua hemen pasatuko dugu. Bale!! Biak han geratu ziren zerbait jaten eta animaliak ikusten baino ezin zuten lo egin. Riley-k bueltatxo bat eman zuen zoo-tik eta bat-batean lurrean eraztun polit bat ikusi zuen baino oso zikina zegoen eta garbitzea erabaki zuen. Komunetara joan eta garbitu ondoren distira handi bat egin zuen. Tom zegoen lekura joan eta gertatutakoa esan zion baino bukatu baino lehen Tom-en ondoan ahate bat ikusi zuten. Zer egiten du ahate batek hemen kanpoan?- galdetu zuen Riley-k. Ez duzue inguruan begiratu? Ez naiz bakarra kanpoan nagoena! - esan zuen ahateak. Riley eta Tom harrituta geratu ziren. Ahate bat hitz egiten! Baino hori ez zen okerrena. Beste animali guztiak ere kanpoan zeuden!!! Biak korrika hasi ziren oihukatzen zuten bitartean eta izkutatzeko toki bat aurkitu zuten. Oso urduri zeuden baino Riley gehiago Tom-ek txiste moduan ikusi zuelako. Tom-ek ezin zion barregureari eutsi eta barrezka hasi zen.

5 Zergatik ari zara barrezka?? Bakarrik gaude zoo batean eta gainera animaliak beraien tokietatik kanpo daude! Hori gutxi ba zen orain animaliak ere hitz egiten dute!! - oihukatu zion Riley-k oso haserre.- Nik hemendik atera nahi dut!! Lasai Riley!! Moldatuko gara! - esan zuen Tom-ek, oraindik barrezka, Riley lasaitu nahian- Ez da ezer gertatzen!! Gainera, animaliak hitz egiten badute beraiekin hitz egin dezakegu eta gertatzen zaiguna kontatu. Nola nahi duzu beraiek guk esaten duguna ulertzea? Zure plan hori tontakeria bat da!! Bueno tontakeri bat izango da baino gutxienez plan bat esan dut ez? Gainera saiatzen ba gara lortu dezakegu! Bueno saiatu nahi ba duzu, aurrera! Baino esaten dizut ez dela ondo aterako! Tom beraien izkutalekutik ateratzera zihoanean lehoi bat atera zen eta Tom, izututa, Riley-ren atzean jarri zen. Biak beldurtuta zeuden baino bat-batean lehoiak esan zien: Lasai! Ez dizuet min egingo! Bakarrik azaldu nahi dizuet zer gertatzen den! Benetan? Beno ba Azaldu!! - Esan zuen Riley-k oraindik oso beldurtuta. Zuk aurkitu duzun eraztun hori, ez dakigu zergatik, bustitzen denean denak hitz egin dezakegu! Magikoa dela uste dut. - esan zuen lehoiak. Hori egia bada, nola azaldu dezakezu denak kanpoan egotea?- esan zuen Tom-ek pixkat lasaiago.

6 Errexa da! Tximuak oso azkarrak dira eta zoo-a itxi baino lehen, inor konturatu gabe, toki guztietako giltzak hartu zituzten eta orain ateak ireki dizkigute. - esan zuen lehoiak.- Kontuz beraiekin! Edozer gauza lapurtu dezakete!! Orduan, ahal diguzu lagundu animali guztiak kontrolatzen? Denak nahi dutena egiten dute eta horrela ezin dugu lasai egon! - esan zuen Riley-k pozik. Bai noski! Zuek lasai gertatzen dena azalduko diet! Riley eta Tom izkutalekutik atera eta lehoiarekin beste guztiak elkartu zituzten. Dena azaldu zieten eta dena lasaitu zen. Pixkat jolastu zuten eta oso ondo pasatzen ari zirenean, zoo-aren ateen soinua entzun zen. Animali guztiak beraien tokietara itzuli eta oso azkar ixiltasuna itzuli zen. Riley eta Tom izkutatu nahi ziren baino lortu baino lehen pertsona bat sartu eta biak ikusi zituen. Zeintzuk zarete eta zer ari zarete hemen? Zoo-a itxi da orain dela ordi erdi!! Ezin zarete hemen egon!! - esan zuen pertsonak. Gu komunean geunden eta zoo-a itxi zuten. - azaldu zion Riley-k.- A eta gu Riley eta Tom gara. Eta zu nor zara? Ni Larry naiz. Zoo-an lan egiten dut. Lehen nire mobila ahaztu dut eta horren bila itzuli naiz. Dena ondo zihoan baino nahi gabe lehoi kume bat kanpora atera zen eta Larry-k ikusi zuen eta garraxika hau esan zuen. Zer egiten du lehoi kume horrek kanpoan!!?? Utzi dituzue ateratzen?? Ez dakit zer egiten duen kanpoan! - Eean zuen Tom-ek ezer gertatu ez balitz bezala.

7 Larry lehoi kumea bere tokian jartzera zihoan baino hartu zuenean lehoiak garraxi egin zuen. Kontuz ibili mina egin didazula! - Oihukatu zuen lehoiak. Larry aho zabalik geratu zen hori entzuterakoan. Riley eta Tom-ek azaldu ahal izan baino lehen, lehoi batzuk azaldu eta lehoi kumea hartu zuten. Baino hori ikusitakoan animali guztiak atera eta berriro hitz egiten hasi ziren iskanbila bat sortuz eta Larry gehiago harritu zen. Riley-k ixiltzeko oihukatu zuen eta denak esandakoa egin zuten. Riley eta Tom-ek dena azaldu zioten baina Larry-k zoo-aren jabeari dena kontatu nahi zion. Mobila hartu zuen eta deitu nahi zion baino tximu bat bere sorbaldara igo eta mobila hartu zion. Tximua Tom-en burura salto egin eta mobila eman zion Tom-i. Tratu bat egingo dugu. Nik mobila emango dizut baino zuk ez duzu ezer esango eta hau gure sekretua izango da. Ados? - esan zion Tom-ek mobila erakutsiz. Ezta pentsatu ere!!! Eman mobila oraintxe bertan!! - esan zuen Larry-k mobila harrapatu nahian. Baino ez zuen lortu. Ados???!!!!- Esan zuten Tom eta Riley-k aldi berean. Larry-k pixka bat pentsatu ondoren baietz esan zuen eta Tom-ek mobila eman zion. Denak pixka bat jolasten egon ziren baino berandu egin zen eta Larry-k zoo-a itxi zuen eta Riley eta Tom etxera itzuli ziren. Horrezkero zoo-ra asko joaten ziren eta esan zuten bezala abentura hori Riley, Tom, Larry eta zoo-ko animali guztiek jakin zuten, baino beste inork ez.

8 OIHANE IBARZABAL 1C ZUHAITZA Duela urte batzuk lau lagun ikastolara joaten zeuden, eta bat-batean zuhaitz baten adarra berain aurpegiaren aurrean erori zen. Lau lagunak, Danel, Saioa, Iñigo eta Shamira, oso ausartak ziren baina momentu horretan beldurtuak zeuden. Danel gauza bat proposatu zuen: - Sartu al genezake, ikastolako txirrina jotzeko asko falta da eta ez zaigu ezer gertatuko. Shamira ez zegoen oso ziur, ez nahi zuen ikastolara berandu joan, baina beste guztiak joan nahi izan zutenez ez zuen izan hauteskunderik. Zuhaitzaren barruan etxe bat zegoen, atea irekita zegoen etxean sartu ziren, oso zaharra ematen zuen ez zeuden adreilurik, den dena egurrez egina zegoen; paretak, lurra, sukaldea lagunak etxea ikertzen zeudenean atea entzun zuten eta asko beldurtu ziren. Orduan Saioa atera gerturatu zen eta bultzatu egin zuen, ezin zen ireki, giltzapetuta gelditu ziren. Iñigo abiada artu zuen eta korrika bizian atearen aurka bota zen, baina ezin izan zuen lurrera bota. Orduan etxe guztitik adarrak ateratzen hasi ziren. Danelen gainean adar bat erori zen orduan saioa adarra erditik ebaki zuen, eta adar guztiak desagertzen hasi ziren. Momentu hori etxetik ateratzeko erabili zuten. Ateratzerakoan denak aho zabalik gelditu ziren, baina ez zeukaten denbora gertatutakoaz hitz egiteko, eskolara joan behar zuten.

9 Ikastolatik ateratzerakoan, etxerako bidea artu zuten eta bizikletan zioan ume bat ikusi zuten zuhaitzari gero eta gehiago gerturatzen, eta gehiago, eta gehiago bat-batean desagertu egin zen. Umeak polizia deitzea erabaki zuten. 3 polizia etorri ziren bi emakume eta gizonezko bat. Emakumeak biak oso argalak ziren, hile iluna zuten eta traje urdina. Gizonezkoa potolo xamarra zen, burusoila zen eta bi neskak bezala, traje urdina zeukan. Hirurak umearen bila sartu ziren. Ez ziren ateratzen eta lagunak urduri jartzen hasiak ziren. Saioa poliziak bilatzera joatea erabaki zuen, Iñigo ez nahi zuen Saioa bakarrik egotea eta berarekin sartu zen. Shamira eta Danel bakarrik gelditu ziren, itxaroten, baina denboratxo bat geroago kezkatzen hasi ziren ez zelako inor ateratzen. Bat-batean Saioa, Iñigo, hiru poliziak eta umea atera ziren. Ez zekiten zer gertatu zitzaien, ez zuten ezer gogoratzen. Lagunak gertatutakoaz aztea erabaki zuten. Hilabete batzuk geroago lagunak Danelen etxean zeuden eta zuhaitzaz gogoratu ziren eta nola zegoen ikustera joatea erabaki zuten. Zuhaitzera iritsi zirenean berdin zegoela ikusi zuten, janaria eta edaria artu eta zuhaitzean berriro sartu ziren. Zuhaitza lotan zegoela konturatu ziren eta isil isilik sartu ziren eta zuhaitzaren barruan zeuden eta gauzak ikusten hasi ziren egunkariak posterrak egunkarietan horrela esaten zuten: munduko gizonik itsusiena ez duzue sinistuko... eta hori eta istorio bat agertzen zen: Michael Wall munduko gizonik itsusiena Madrileko zirkuan desagertu egin da. Gizon bat esaten duenez goapoagoa izateko pozio bat artu zuen baina zuhaitzean bihurtu zen. Ez dago garbi zer gertatu den zirkuko jabea oso aserre dago.

10 Lagunak konturatu egin ziren, zuhaitza munduko gizonik itsusiena zen. Orduan zuhaitzaren sabela aurkitzen hasi ziren. ordu batzuk geroago zuhaitzaren sabela aurkitu zuten, baina Danel eta Shamirari nazka ematen zien orrera sartzea, orduan, Iñigo eta Saioa sartu ziren ( gizona, zuhaitz bihurtu zuen fraskoaren bila ). Bat-batean Saioa gauza distiratsu bat ikusi zuen urrunean eta Iñigo eta bera korrika joan ziren zer zen ikustera. Gerturatu zirenean ikusi zuten botila bat zela likido gorri batekin. Hori zela pentsatu zuten, adar batzuk baztertu eta botilatxoa artzea lortu zuten. Bat-batean zuhaitza mugitzen hasi zen, eta txikitzen. orduan leihotik salto egin zuten. segundo batzuk geroago beraien atzean ez zegoen zuhaitzik, bakarrik gizon eder bat. asko eskertu zien umeei infernu horretatik atera izateaz.

11 SARA UBIRIA 1C DENBORAN ZEHAR BIDAIAN Gaur 1425ko abenduaren 7a da eta espero nuen bezala, erreinu osoak bere jantzi dotoreenak jantzi eta gaztelurantz habiatu dira. Gaur nire aita, Ingalaterrako erregea, bigarren aldiz ezkondu egingo da, nire ama duela denbora gutxi gaixotasun baten gaitik hil egin baitzen. Egia esan ez dut gogorik nire amaz oroitzeko... Egia oraindik ez naiz aurkeztu ere egin. Nire izena George da, hamabi urte ditut eta lehen esan dudan bezala Ingalaterrako erreinuan bizi naiz. Gogorik gabe ohetik altxa eta errekara joan naiz bainu bat artzera. Zikintasun guztia kendu dudanean gaztelura bueltatu eta nire arroparik dotoreenak eta garbienak jantzi ditut. Jendea barrezka eta dantzan pasa du eguna, nik berriz nire buruari egunaren amaiera noiz iritsiko ote den galdetzen pasa dut. Azkenean gaua iritsi da eta azken gonbidatua gazteluko ateetatik atera bezain laster nire logelara igo naiz. Gau ilun eta hotzean loak hartu ezinean nabil, egia esan ez dakit oso ondo zergatik baina... KRAK entzun dut bat-batean eta azkar kontura tu naiz leihoa baino ez zela. Denbora gutxira soinu bera entzun dut horregatik zer gertatzen zen ikusteko asmotan leihoa ireki eta nire logela ondoan dagoen zuhaitz baten adarrean Amy, nire lagun maitea, ikusi dut. Aspertua dago horregatik nire logelara sartzeko esan diot eta gazteluko pasadizoetatik korrika eta jauzika ibili gara. Orduak daramatzagu korrika, baina ez zaigu inporta oso ondo pasatzen baitugu biak batera jolasean. Oso berandu da horregatik logeletara bueltatzeko asmotan ibiltzen hasi gara baina bidean oso gela bitxi bat aurkitu dugu. Amy sartzeko irrikatan zegoen, nik bestalde ez nengoen oso ziur baina berak ez dit kasurik egin eta barrura sartu da. Nik berriz kanpoan itxoin dut Amy-k deitu nauen arte. Sartu naizenean ezin dut sinetsi ikusten dudana, mundu osoko kulturetan oinarritzen diren objektu edo bestelako tresna guztiak han aurkitzen dira. Bat-batean gelako ate guztiak itxi dira eta irekitzen saiatu garenean ahots batek barrezka esan digu-ez zarete inoiz

12 hemendik aterako, pixkanaka-pixkanaka ikusten dituzuen panpin edo estatua horiek bezala igeltsuzkoak bihurtuko zarete. Oso beldurtua nago, baina Amy-k ikusi duen sarkofago batek zuen botoia sakatu eta botoia sakatu bezain laster sugez betetzen hasi da gela osoa. Orain bai ezin dudala gehiago, ahalako batean gogoratu naiz nire amak esan zizkidan azken hitzak ez fidatu inortaz eta piztitzar bat urbiltzen bazaizu beti eduki sua eskura pentsatu gabe ikusi dudan lehenengo makila hartu eta sua eman diot. Suge guztiak azkar joan dira eta beraiekin batera ate handi bat ireki egin da. Pasadizo horrek amildegi batera eraman gaitu, baina ezin izan dugu ezer egin konturatu garenerako amildegitik bera erortzen bai geunden. Esnatu naizenean dena amets bat baino ez zela izan pentsatzen nuen baina oker nengoen. Amy nire ondoan etzanda dago eta dena oso arraroa da. Kaleak garbiak daude eta ez daude lokatzez ezta belarrez eginak baizik eta harria dirudien gauza beltz eta txuri batekin, janzkera ere oso arraroa dirudi. Amy esnatu denean arrituta gelditu da baina ez ni bezala bera txunditua, liluratua gelditu da. Ibiltzen gaudelarik gure adineko ume batekin topo egin dugu. Bere izena Roger dela esan digu. Oso zintzoa izan da eta bere etxera eraman gaitu. Bere etxera iristean aldatzeko arropa eman digu eta dena azaldu diogu. Dena ulertu duenean lagunduko digula esan digu. Gauean museora eraman gaitu eta ezetz imajinatu gaueko hamabietan museoko pertsonai, dinosauro... bizitza hartu dutenean jarri dugun aurpegia. Ahalako batean erreinuan oso ezagunak diren lapur batzuk atzetik ditugula ohartu gara. Bat-batean distira bat ikusi eta atzera begiratzerakoan, lapurrak igeltsuzko estatuetan bihurtu dira. Orain lasaiago jarraitu dugu bidea. Ibiltzen jarraitu dugu denboraldi batean denbora makina bat zegoen lekura iritsi arte. Makinan igo eta berriz ere nire logelan gaudela konturatu gara. Geroztik aurrera erreinuan bidaiariak bezala ezagutzen gaituzte, hau da jendeak zerbait behar duenean guri esan eta denboran atzera eta aurrera egiten dugu.

13 URTZI RAMOS 1C JONEN KASU HANDIA Bazen behin Jon izeneko detektibe bat. Altua eta argala zen. Beti kapela bat zeraman buruan eta bibote bat ezpainetan. Goizeko hirurak ziren eta Jon ohean zegoen. Bat batean telefonoa jo zuen. Detektibeen bulegotik deitu zuten, beste kasu bat ebazteko. Jonen nagusiak esan zion hilketa bat egon zela. Baina ez edozein hilketa, Jonen anaiarena! Berak ez zuen sinisten. Ez zuelako anaiarik. Jon bulegora joan zen eta gorpua ikustean konturatu zen bere anaia zela. Bere berdina zelako. Detektibeari plan bat bururatu zitzaion, eta plan hori zen bere anaiatik pasatzea, horrela hiltzailea berarengana joango zen. Jon bere anaiaren bizitza nolakoa zen begiratu zuen. Hau da: zertan lan egiten duen, non bizi den Baina arazo bat zegoen. Bera ez zekien nolakoa zen bere anaia. Laneko lagun bat entzun zion eta proposatu zuen bere ezagunei galdetzea zela hoberena. Jonek horrela egin zuen eta dena oso ondo joan zen. Egun batean Jon eta neskalaguna hondartzan zeuden. Dena oso normal zihoan. Baina neskalaguna zerbaitetaz konturatu zen. Peka batzuk falta zitzaizkion bularrean. Berehala galdezka hasi zen. Azkenean dena kontatu zion. Neska triste jarri zen baina onartu zuen. Hurrengo gauean Jon zakarra botatzen ari zen eta hiltzailea agertu zen. Arma batekin mehatxatzen zion. Azkar-azkar polizia etorri zen eta kartzelara eman zioten. Jon bere etxera bueltatu zen poz-pozik.

14 IRAIA LASA 1D AITONAREN ERLOJUA OH, EEEEZ! -oihukatu nuen berriro hanka sartu nuela konturatu nintzenean. Hau dena nire aitonaren urtebetetzea baino egun batzuk lehenago gertatu zen, nire amak eta nik zerbait berezia oparitu nahi izan genionean. Egia esanda, opari hori ez zen erositako zerbait, ezta berria ere: nire amonak oparitutako poltsiko erloju zahar eta hondatua berritu genuen. Hainbeste urte ondoren, erlojuak bere distira guztia galdu zuen eta bere makineria zaharrak inoiz ez zuen ordua zehatz ematen. Baina nire aitonak maitasun handiz gordetzen zuen, nire amonaren oroigarri onena zela zioen eta. Horregatik, bera konturatu gabe, erloju-denda batera eramatea eta bere jatorrizko itxura itzultzea erabaki genuen. Erlojugileak amaitutako lana erakutsi zigunean, kutxatila dotore baten barruan, urtebetetzeko eguna lehenbailehen iristea nahi izan genuen, aitonaren ezuste aurpegia ikusteko. Gainera, enplegatuak erlojua zoragarria zela eta horrela mantentzea merezi zuela esan zigun. Beraz, erloju-dendatik pozez beteta irten ginen gure pakete txikiarekin eta autobusaren geltokirantz abiatu ginen Intxaurrondora bueltatzeko. Autobusera igo ginenean, oparia eramatea uzteko eskatu nion nire amari, ondo zainduko nuela hitz emanez. Konforme -erantzun zidan nire amak- baina kontu izan eta ez utzi lurrera erortzen. Lasai egon, ama -esan nion paketea hartzean eta kontu handiz utzi nuen ondoko eserlekuan nire berokia kentzeko. Bidai guztia urtebetetze-jaiaren xehetasunak prestatuz pasa genuen, eta gure geltokira iristen ari ginela konturatu ginenean, oso azkar irten behar izan genuen. Ateak itxi ziren momentuan, susmo txarra izan nuen eta berehala zerbait gaizki zihoala konturatu nintzen: OH, EEEEZ! Zer gertatzen da? -galdetu zidan nire amak kezkatutako aurpegiarekin-. Ez zenuen ahaztuko? Eta esaldia bukatzeko denborarik gabe, autobusaren atzetik korrika irten zen; baina alferrik, gehiegi urrundu zen eta.

15 Sentitzen dut, benetan sentitzen dudala! -negar-zotinka esan nuen. Isilik egon! Orain kexatzeak ez du ezertarako balio! -oihukatu zuen nire amak-. Azkar mugitzen bagara, hurrengo geltokira autobusa irten baino lehen irits gaitezke! Autobusa geltoki hartan, irteteko ordua iritsi arte, minutu batzuk egon ohi zela gogoratu nintzen eta garaiz iristeko izugarrizko lasterketa hasi genuen. Bidean zehar oztopo asko saihestu behar izan genituen: emakume bat haur-kotxe batekin, beste batzuk erosketa poltsekin, txango batetik itzultzen zen umetxo talde bat Ginkana bat zirudien eta jendeak harridura aurpegiaz begiratzen gintuen. Norbaitek lapur baten bila gindoazela pentsatzen zuen bitartean, nire buru barruan ideia bakar bat zegoen bueltaka: pasatzen ari zenaren errua nirea zela. Hau guztia errematatzeko, itzulinguru txiki bat eman behar izan genuen herri-lan batzuk saihesteko eta geltokira iristea lortu genuen momentuan, autobusa berriro martxan jartzen ari zen. Zer zorte txarra! -esan nuen. Goazen azkar! -oihukatu zuen nire amak-. Oraindik ez dago dena galduta: eskaileretatik zidor bat har dezakegu eta hurrengo geltokitik pasatzen denean harrapa dezakegu! Ez dakit nondik atera genituen beharrezko indarrak korrika egiten jarraitzeko, baina azkenean nire amak esandako geltokira iritsi ginen. Hutsik zegoen eta autobusa pasa berria zela pentsatu genuen. Bat-batean, markesinako kristalean erantsitako karteltxo batean arreta jarri genuen: ERREPIDEAREN ITXIERA DELA ETA, GELTOKI HAU BEHIN-BEHINEAN ZUBIAURRE PASEALEKURA ALDATUKO DA Nire Jainkoa! Zer gehiago pasa daiteke? -oihukatu zuen nire amak erabat etsituta. Momentu hartan, kotxe bat errepidean zegoen putzu handi baten gainetik pasa zen eta alde egiteko denborarik gabe, goitik behera zipriztindu gintuen. Gure egoera gero eta okerragoa zen, baina kexatu ordez, lasterketa berriro hasi genuen eta Zubiaurreko geltokira autobusa garaiz harrapatzeko iritsi ginen. Arnasestuka geunden eta begirada batean autobusez nahastu ginela konturatu ginen: gidari hura emakume bat zen! Ez zen ekarri gintuen berdina! Nahasketa-une batzuen ondoren, autobusa zuzena zela egiaztatu genuen eta andre hark txofer-aldaketa egin berria zuela argitu zigun.

16 Zuk ez duzu ezer jakingo atzealdeko eserleku batean ahaztu dugun pakete txikiari buruz? -galdetu nion urduritasun handiarekin. Ba ez. Inork ez dit ezer esan, -erantzun zidan- baina begirada bat ematera sar zaitezkete. Autobuseko txoko guztiak aztertu genituen, baina ez genuen erlojua aurkitu. Kotxe-tokietara galdetzera joan zaitezkete, hortxe bertan daude -esan zuen txoferrak, ehun metrora kokatutako eraikin gris handia seinalatuz. Bere adeitasunagatik andreari eskertu eta gero, ziztu bizian harantz gindoazen, azkenik gure arazoa konpontzeko desio guztiarekin. Bidetik, barkamena eskatu nion nire amari, arduratsuagoa izan behar nintzela esanez. Baina ama ez zirudien nirekin haserretuta zegoela eta esan zidan: Lasai laztana, edozeini pasa lekioke. Aitonaren erlojua aurkituko dugula ziur nago. Nahiz eta oso kezkatuta egon, nire amaren baikortasunak ni pixka bat animatzea lortu zuen. Azkenik, kotxe-tokietara heldu ginen eta barrura sartzerakoan, eskuan pakete txiki bat zuen gizon bat sarrerako bulegotik atera zen. Ama, hau da, gure autobuseko gidaria! -oihukatu nuen poztasun handiarekin. Zuen zain nengoen -esan zuen gizon hark, gure itxura narrasa goitik behera begiratzen zuen bitartean. Besarkada handi bat eman genion gizonari ustekabean harrapatuz eta berak honela jarraitu zuen: Benetan pakete honen edukiera zuentzat oso garrantzitsua dela dirudi. Beraz, zuek laguntzeaz pozten naiz. Agurtu baino lehen, eskerrak hamaika aldiz eman genizkion eta azkenean izerditsu eta ahituta gure etxera bueltatu ginen. Atarian sartzerakoan, gure bizilagunak oso harrituta galdetu zigun: Nondik zatozte hain itolarria eraginda? Autobusetik -erantzun zuen nire amak, bere itxura konpontzen saiatuz. Ba, barruan bidaiatu ordez, haren atzetik korrika egiten ibili zaretela dirudi! Nire amak eta nik elkarri begiratu genion, barrezka hasi ginen eta biok batera esan genuen: Ez zenuke inoiz imajinatuko!

17 HODEI REIS AFRIKAR MISTERIOTSUA -Zanga!!!!! Joan zaitez ur bila zure arrebarekin mesedez!!!!!!-esan zuen Zangaren amak. -Bai, orain noa ama!!!!!!-erantzun zuen Zangak. Zanga Acran bizi zen, Ghana izeneko herrialde afrikar batean. Oso altua eta indartsua zen, ez zuen hilerik eta oso beltzarana zen, eta begiak handiak izanik asko nabaritzen zitzaizkion. Bere amak Malira izena zuen, eta oso lodia zen, langilea eta bihotz onekoa. Ile laranja zuen eta Zanga bezain beltzarana zen. Zangaren arrebak Nirala izena zuen eta ez zen batere langilea, alper hutsa zen. Ez zen bere anaia eta ama bezain beltzarana eta hilean trentza batzuk zituen. Esnila beraien amona zen eta asko maite zuten, amona izan arren fisikoki oso ondo zegoen egunero egiten zuen lanarengaitik. Zertxobait argala zegoen eta Niralaren modura berak ere trentzak zituen hilean. Zanga eta Nirala ur bila joatean, arma batzuen tiroak entzun zituzten, eta korrika etxerantz joan ziren ea zer pasatzen zen ikustera, Zangak eta Niralak Ghana ejertzitoko hiru soldadu ikusi zituzten etxea tirokatzen. eginez. -Begira Nirala!!!!!! ama eta amona, etxeko ezkutalekuan sartzen ari dira!!!!!!-esan zuen Zangak oihu -Bai!!!! Saia gaitezen gu ere hara joaten!!!!-niralak zertxobait beldurturik. Esan eta egin, soldaduek etxea tirokatzen zuten bitartean, Zanga eta Nirala etxe azpiko ezkutalekuan sartu ziren. Ezkutalekuan, Zangaren aitarena zen pistola bat zegoen, baita janaria eta sofa handi bat, gaua pasatzeko moduan zuten. Baina bat-batean Zangak pistola hartu, kargatu eta kanpora atera zen soldaduei aurka egiteko. Nirala, Esnila eta Malira, tiro mordoa entzuten ari ziren oro har, eta denak isiltzean, ezkutalekuko atea ireki eta Zanga zen.berain etxean teilatua izan ezik harriz egina zegoen, teilatua lastoz eta enbor zaharkitu batzuetaz. Etxean Zanga, Malira, Nirala eta Esnila bizi ziren. Zangaren aita duela 6 urte hil zen gerra latz baten ondorioz, baina, asko gogoratzen dira berataz eta beti otoitz egiten diote.

18 -Zanga, bizirik zaude!!!eskerrak jainkoak salbatu zaituen!!!-esan zion amonak susto ederra harturik. Ghanan jendeak lanik ez badu, ejertzitoko zentrora joaten da soldaduak izateko frogak egitera.egun hartan,jende mordoa sartu zen, eta Zanga jendearen atzean sartu eta frogak egitera sartu zen, baina, logeletan sartzen hasi zen arma bila eta ez zituen aurkitzen. Gainerako jendea frogak egiteko gelarantz zioan, eta Zanga ezer gabe, frogak egiteko gelara joan zen.hantxe zeuden armak!!! Frogak egiteko tokian. Zanga eta besteek, nahi adina arma hartu zituzten eta Zangak bi hartu zituen. Beste bi jertseen barruan,ezkutuan, sartu zituen. Frogak bukatzean, bi arma utzi,etxera bueltatu eta hiru arma zituen bere aitaren kontra joan ziren gizonen aurka egiteko. -Zanga!!! Non sartu zara? beldurturik geunden CIAko gizonek Hurrengo egunean, Zanga, Zanga zur eta lur geratu zen istorioa entzutean eta gaua iristean eta ohean sartzean, pentsatzen hasi zen eta egin zezakeen gauza bakarra bere aitaren arazoa konpontzea zela pentsatu zuen. Goiza iritsi eta Zanga besteak baino lehenago esnatu zen, arma batzuk hartzera joan zen,ghanako soldaduen zentrora. Zanga hara iristean ateari begira geratu zen, eta alarma non zeuden soldaduak non zeuden armak ere non zeuden begiratzen hasi zen Acra-ko soldaduen zentrora joan eta pasatakoa kontatu zion Abuha izeneko agente bati, beraien lagun handia zen eta. Soldaduen gorpuak zentrora eraman zituzten, eta ez ziren Ghanako soldaduak, CIA-ko soldaduak baizik. Zanga etxera iristean, dena kontatu zuen eta amak esan zion hori guztia aitaren kontua izan zela. -Zure aita ez zen soldadu bat, espia bat baizik, eta oso espia ona gainera, aitari misio bat jarri zioten: CIA-ko segurtasunen informazioa lapurtzea, baina misio hori egiten ari zen bitartean, CIA-k bere ezkutalekua aurkitu eta bahitu egin zuten, eta misioaren helburua, bere ejertzitoaren zentroaren kokalekua, zentroko nagusi eta jeneral guztien izenak esanarazi zizkioten eta ondoren helikopteroz Ghanara ekarri eta gure etxe aurrean bota zuten bizirik, kolpearen ondorioz hil zen.ala ere CIA-ko norbaiti galdetzen badiozu, ez dela ezagutu gizon hori CIA-ren historia osoan esango dizu Zanga.- Amak istorioa kontatu zion negar eginez. hartu eta eraman zintuztelakoan!!!!-esan zuen amak beldurturik. -Buelta bat ematera joan naiz ama, ez zait ezer pasa, lasai...-zangak erdi barrezka. Zangaren etxean ez zuten ordenagailurik. Beraz, CIA-ri buruzko informazioa, Ghanako liburutegi batetara joan,ordenagailua hartu eta informazioa bilatzen hasi zen. Zanga pentsatzen hasi zen, eta CIAko gizonak garaitzeko adina nahikorik ez zuela konturatu zen. Diru kontuan ere pentsatu zuen. Diru asko ez zutenez,ezin zuen hegazkin bat hartu Estatu Batuetara joateko.

19 Beraz Zanga, lanean hasi zen iadanik 14 urterekin..amona hil ondoren bera Marokora joan zen, eta bere ama, hantxe geratu zen Ghanan,bakarrik.Zangak neska bat ezagutu zuen lanean. Beti izena zuen eta Senegaldarra zen. Batera egiten zuten lan eta Zanga maitemindu egin zen, nahiz eta Beti ez zen konturatu. Egun batean, Zangak, Betiri zita bat eskatu zion eta Betik baietz esan zion, nahiz eta pixkat harriturik geratu. Zitaren eguna iritsi zen, Zanga eta Beti, taberna batean sartu ziren kafea hartu eta hitz egitera. Bat-batean, auto handi beltz bat azaldu zen. Zanga eta Beti zeuden tabernaren aurrean geratu eta lau gizon atera ziren autotik.gizon horiek CIA-koak ziren eta armak atera, Zanga begiratu eta tiroka hasi ziren. Zangak Beti hartu eta tabernako barra atzera eraman zuen babestearren. Zangak pistola bat hartu eta gizon horiei tirokatzen hasi zen. Hiru gizon hil zituen baina azkenekoak, autoa hartu eta alde egin zuen tabernatik. Beti izuturik ezer esan gabe,korrika joan egin zen. Hurrengo egunean Zanga lanera joan zen. Beldurra sartu zitzaion ea gizon horiek bahitu edo hil egin ote zuten. Lana amaitzean, etxera joan zen, bat-batean CIA-ko gizona atera zen ate batetik, pistola bat zuen esku artean zuelarik -Zer nahi duzue nitaz!!!!!!!-oihukatu zuen Zangak. Gizona zerbait esatera zioan baina, Beti atera zuen eta pistola buruan jarri zion. Zanga zur eta lur geratu zen Betiri begira. Zangak azkar batean pistola atera zuen eta gizonari apuntatu zion. -Zer lortuko duzu ni hiltzen, beste batzuk etorriko dira zure bila!!!!!-esan zuen gizonak Zangari beldurra sartu nahian. Gizona erori egin zen, eta zanga oso arrituta geratu zen.berak ez zion pistolako gatiloari eman.beti askatzeko aprobetxatu zuen. Zangak gizona begiratu eta buruan tiro izugarria zuen.leihora begiratu eta urte bitarteko gizon beltzaran bat ikusi zuen. -Mila esker gizon!!!!! Bizia salbatu didazu!!!!-esan zion Zangak. Zangak, Betiri joateko esan zion, gizon gehiago etorri aurretik, eta Betik musu bat eman, eta alde egin zuen.

20 Zanga aurpegi arraro batekin geratu zen, baina, bizia salbatu zion gizonaren bila joan zen ondoko eraikuntzara. Ez zuen inor aurkitu teilatuan, baina bai idatzi bat paretan itsatsia,paperak halaxe zioen: Zanga, hau irakurtzean, ni joanda nagoenaren ustea izango duzu, baina ez, uneoro ikusten zaitut eta lasai, ni zure aitaren lanean lagunduko zaitut. Asam-Moa. Zangak irakurtzen bukatzean, toki guztietara begiratzen hasi zen, ez zuen gizon hura aurkitu inguruan. Baina, bere aitaren lana egiten lagunduko ziola gogoratu eta etxera bueltatu zen. Bere etxera iristean, bere amari deitu zion Ghanara, eta Zangak Marokon gertatu zitzaion guztia kontatu zion. Biharamunean, goizeko 7:00etan, Zangaren etxeko tinbreak jo zuen eta gizon hura zen!!!! Asam-Moa zuen izena, eta Zangaren aitaren lagun handia zen, misio gehienak elkarrekin egiten zituzten.bat-batean Asam-Moak, postal bat atera zuen, eta Zangari eman zion. Zangak zabaldu eta. Estatu Batuetara joateko hegazkin bidai baten hegaldi txartela zen!!!!!!! Zangaren aurpegi izutuak Asam-Moari barregurea eman zion, eta biek bukatuko zutela lana esan zion. Arratsean, Zangak, maletak eginak zituen iadanik, biharamunean Estatu Batuetara zioan, eta Betiren etxera joan zen agurtzera, baita bere lagun Kanariarrei ere. Kanariar uharteko toki ederrenetara joan zen, agur modura. -Aaaaa!!! Eta armak nola hartuko ditugu CIA-ri aurre egiteko?-esan zuen Zangak pentsakor.goizeko 9:00etarako aireportuan zeuden, Zanga irrikitan zegoen Estatu Batuetara joateko eta bere aitaren lana amaitzeko.hegazkinean zeudela Zangak Asam-Moari esan zion: -Lasai, dena prestatua dago, gizon batek eramango gaitu pisu batera eta ondoren berak hartutako armak hautatu eta CIA-ren bila joan gara-esan zuen Asam-Moak irribarre batez. Iristean, Asam-Moak esan bezala, gizon Asiar bat zegoen gure zain,auto baten gainean zigarro bat erretzen. Pisura joan ziren eta oso auzo zaharkitu batean zegoen kokatua, baina, barrutik berri berria zirudien. Asiatarrak arma mordoak atera zituen eta bakoitza hiru hartu zituen. Hurrengo egunerako prestatu egin ziren, eta CIA-ko baserantz joan ziren. Asam-Moak, walki talki berezi bat zuen eta CIA-ren barruan esaten ziren gauzak entzuten ziren walki talki hartatik.bat-batean basetik kamioi erraldoi bat azaldu zen eta kaxa mordoak sartzen ari ziren kamioi barrenean. Zangak katalejoak hartu eta memoria erraldoi batzuk zirela esan zuen!!!!!!

21 -Asam!!! Memoria erraldoi batzuk dira!!!! Cia-ren segurtasun eta informazioa sekretuak ere!!!!aitak nahi zituen memoriak dira.asam harrapatu behar ditugu.-esan zuen Zangak pistola kargatuz. Asam-Moa-ren kamioiak bide berezi bat hartuko zuela zioen eta beste base batetara eramango zutela ere. Bidean bazen zubi bat eta Zangak eta Asam-ek zubiaren beste aldean zeuden kamioia itxaroten. Asam-ek kamioiaren gurpilak zulatu zituen eta Zangak gidaria hil zuen. Ondoren,azkar batean, kamioiaren zaindariak hil eta Asam-ek Asiarrari deitzen ari zen bitartean Zangak memoria hartu zuen autoan sartzeko. Asiarra iritsi bezain laster sartu zituzten memoriak autoan alde egiteko. Pisuan helikoptero bat zuten zain eta Asam-Moak-ek piztu eta berehala joan ziren Ghanarantz. Ghanara iristean, soldaduen zentroa memoriak utzi zituzten eta informazioa ateratzen hasi ziren. n walki talkitik ez zuen inork ere hitz egiten eta badirudi CIA ez zela konturatu bere memoriak lapurtu zizkiotela. Zanga, etxera bueltatu zen eta bere amari sekulako poza eman zion bera ikustean eta aitaren lana amaitu zuela esatean. Ghanan. Handik aurrera Zangari misio batzuk egiteko esan zizkioten, baina bera, ama laguntzen geratu zen Hala ere, kanarietara joan zen Betiri ea ezkondu nahi zuen esatera eta baietz esan ondoren Ghanara itzuli ziren familiarekin Asam moarekin egindako misioa ospatzera.

22 DAREN Saioa Arrizabalaga Cortés Orain dela urte asko, Saharako basamortuan, Daren izeneko ume bat existitu zen. Daren oso pertsona ona zen, beti jendea laguntzeko prest. Nahiz eta beltzarana izan. Bere begiak urdin-urdinak ziren,ederrak benetan, aurpegi ederra zuen. Mutikoaren gurasoak hilda zeuden eta Unicefeko errefuxiatu kanpamentu batean bizi beharra zeukan. Lekua oso lehorra zen. Darenen lagun onenak Niara izeneko neska bat eta Yuma izeneko mutiko bat ziren. Hamar urte zituenean, bikote frantses aberats batek adoptatu zuten. Ikastola berri batean hasi eta lagun asko egin zituen. Behin, Gabonak baino egun bat lehenago, Yuma eta Niararen eskutitz bat iritsi zitzaion, eskutitzak hau esaten zuen: Kaixo Daren, zer moduz dena handik? Egia esanda hemen ez oso ondo. Gerrate bat dago, Ameriketako eta Europako herrialde batzuk gu inbaditzea etorri dira. Jende asko hiltzen ari da. Gainera gaixotasun oso larri bat dabil hemendik. Hemengo lagun batzuek gaixotasuna hartu dute, eta kanpamentu berezi batean daude, besteak ez kutsatzeko. Baina bueno, gu ondo gaude gertatzen ari denerako. Espero dugu zu ere bai ondo egotea. Idatzi, mesedez. Muxu handi bat. Yuma eta Niara Darenek, eskutitza irakurtzean, ezin izan zuen negarrari eutsi, asko botatzen zituen faltan lagunak, eta gainera orain gerrate batean zeuden eta edozer gauza gerta zitekeen. Hain gaizki sentitzen zenez, ez zuen gogorik idazteko ez eskutitzik, ez ezer. Gurasoek aspaldiko lagunak asko botatzen zituela faltan ikusterakoan, erabaki zuten, opari bat egitea eta opari hori Saharara joateko tiketak ziren. Hurrengo egunean, altxatu zirenean opariak zabaltzeko ez zekien nondik hasi, eta txikienetatik hasi zen, ireki eta tiketak ikusi zituenean, saltoka hasi eta belarritik belarrira irribarre handi bat marraztu zitzaion.

23 Handik bi egunera, lagunen bizitokira iritsi zenean, besarkada handi handi bat eman zioten elkarri eta Daren, Niara eta Yumari malko batzuk ihes egin zitzaizkien. Dareni oparitutako opari guztia eraman zizkien Unicefkoei. Pozez zoratzen zeuden. Bi egun pasa ondoren, Darenek joan beharra zuen, denak agurtu zituen, batez ere Niara eta Yumaz, baina joan baino lehen, hau esan zuen: - Bueno lagunak, esan nahi nizuen, berdin diola zein koloretakoak garen, eta non bizi garen. Pertsonak gara.., Gabonak guztientzat dira, eta denok merezi duzue jai onak pasatzea eta baita bakea ere. Indartsuak izan eta segi aurrera nahiz eta gerrate batean egon. Hori esandakoan denei irribarre bat marraztu zitzaien ahoan. Esaldi hori Unicefko errefuxiatu kanpamentuetan gogoratzen da eta horrekin umeak asko alaitzen dira.

24 EZKON-EZTAI EZ HAIN ONA MIKEL UBIRIA 1A Bazen behin, 2015ean ezkondu ziren ezkongai batzuk, ezkondu berriak zirenak. Ezkon eztaiak Italian ospatu behar zituzten. Eguna iritsi zenean, bota irudiko herrialdera joan ziren. Oso leku polita beroa eta kalitate handikoa zelako. Lehenengo egunean, ospakizun bat egiteko, jatetxe italiar batera joan ziren. Oso fama ona zeukan, baina gauza txar bat zuen: bere aurreko jatetxearekiko konpententzia, ikaragarrikoa zena. Behin hoteletik aterata, zuzenean joan ziren jatetxera. Luigi s Pizza izena zuen, eta bere aurrekoak, berriz, Antonneli s Pizza; baina senar eta emazteak Luigi s Pizzara joan ziren. Sartzean, oso usain ona zegoen, eta oso apaindua zegoen, sarreran ikusten zen ispilu erraldoi bat. Hor sartzean, ispiluari begira geratu ziren. Bat-batean, ez zekiten nola, bultzada bat sentitu, nahigabean aurrerantz erorita, ispiluan bete-betean erori zen senarra. Iskanbila handia sortu zen, eta jatetxeko jabea atera zen, eta honako hau esan zien: - Baina, baina, zer arraio!!! Zer egin duzue nire ispiluarekin?!? Ez zarete Italiatik bizirik aterako... Gure lagunak haserre, hotelera joaten hasi ziren, baina, azkar-azkar zerbitzari bat hurbildu zitzaien, Cianti izeneko ardo garesti batekin; hori eskaini eta hau esan zuen: - Nire jabeak hau eskaini dizue, bere jarrera desegokiarengatik, eta barkamena nahi dizue eskatu. - Ongi da - esan zuten biek batera. Ardoa edan eta hotelera joan ziren lo egitera, oso nekatuta zeudelako. Hurrengo egunean, ordu batak aldera, inor ez zela ateratzen ikustean, hoteleko garbitzaile bat harrituta gora igo zen, atean jo eta ez erantzuterakoan, giltzaz zabaldu eta ezuste handia hartu zuen ohean bi ezkongaiak zeudela ohartu zenean, baina begiak zabalik eta lerdena zeriela. Hilda zeuden.

25 Azkar batean zerbitzariak poliziei deitu zien. Hauek etortzean hildakoak laborategira eraman zituzten autopsia bat egitera, eta orduan ikusi zuten, biak pozoiz hil zituztela. Hilketa bat zela jakinda, Italiako detektibe ospetsuena deitu zuten kasu hori ikertzeko. Detektibeak Murphy Balotelli zuen izena, oso altua zen, beltza, indartsua, eta batez ere ezaguna zen, Italiako mafia indartsuenetako ia pertsona guztiak kartzelara bidaltzeagatik. Murphy kasua ikertzen hasi zenean, jatetxera joan zen; eta hau galdezka hasi zen: - Nor da jatetxe honen jabea? - Eeeehhh Ni neu!- esan zuen ahots batek. Orduan Murphyk Luigi bere jatetxeko bazter isil batera eraman zuen, galdetegi luze eta gogor bat egiteko. 15 minutu pasa ziren eta bat-batean detektibeak txokotik atera eta hau esan zuen: - Lasai Luigi, zu ez zara erruduna. - Banekien ba nik - erantzun zion Luigik. Polizia etxera abiatu zen Murphy notizia freskoekin eta denak harrituta geratu ziren esan zuenarekin, Luigi ez zela erruduna, baina bazekiela nor zen. Hurrengo goizean Mario s pizza jatetxera joan zen eta Luigirekin antzera, galdetegi luze eta gogor bat egin zion Mariori. Denbora bat pasa ondoren txokotik atera eta hau esan zuen: - Mario, poliziak eman didan baimenarekin, atxilotuta zaude!- esan zuen esposak aterata Marioren eskuak lotzen. Komisarialdegira iristean, Murphyk esplikatzen hasi zen: - Hau izan da gertatu dena; ezkongaiak jatetxean zeudenean, Mariok bultza egin zituen ispilura, eta ispilua apurtzean Luigi asko haserretu zen, baina bere jatetxeko gelan sartu zen, eta ez zituen ezkongaiak ardo cianti batera gonbidatu, baizik eta Mariok gonbidatu zituen Luigiren izenean, ardoa pozoitua zegoela. Gero guk Luigi kartzelara eramateko eta ez bera, eta horrela, ez zuen jatetxe horren konpetentzia gehiagorik izango, baina ez zaio ondo atera, eta orain kartzelera joango da. Eta Murphyk esan bezala, Mario kartzelara joan zen, hil arte egon behar zuen kartzelan. Kartzelan hil zen 73 urterekin eta Murphy ordurako jubilatua zegoen.

26 JONASEN OSPAKIZUN LUZEA DANEL BUSTILLO 1A Bazen behin Jonas izeneko mutil bat. Afrikan (Ghanan) bizi zen eta 17 urte zituen, XXI.mendean bizi zen, hain zuzen ere urtean. Abendua zen, laster Gabon Zaharra izango zen, eta gainera bere urtebetetzea. Bere herrian denda bat zuen eta txatarrarekin telebista, erloju, koadernoak...egiten zituen. Gauzak aurkitu eta konpondu ondoren, dendan jartzen zituen salgai. Horrela zen bere bizimodua. Jonas argala eta baxua zen. Ile kizkurra eta marroia, bizar fina eta beltza, begi beltz oso politak. Mutil azkarra zela ikusten zen bere begiradan. Sudur handia, aho txikia, baina polita eta urrezko hortz bat. Irribarre egiten zuen bakoitzean, hortzak dir-dir egiten zioten. Bere gorputzeko beste zatiak normalak ziren, baina bere eskuak nabarmentzen ziren, oso finak eta trebeak baitziren. Bere ibiltzeko era apala zen; bere janzkera, berriz arraro xamarra. Bere buruan zapi bat zeraman, kamiseta txuri botoiduna eta praka txuri batzuk ia beltzak ematen zutenak oso zikinak zeudelako, txatarrarekin lan egiteagatik. 31ren gaua iritsi zen eta bere familiarekin afaldu zuen. Antxume goxo-goxoa prestatu zuen bere amak. Gustura zegoen, baina bere urtebetetzea zenez, lagunekin ospatu nahi zuen ere. Bere etxe txiki eta zaharretik ateratzean, lagunekin elkartu zen, hasieran lau ziren, baina geroago hamar.tabernaz taberna joan ziren eta azkenean Jonas mozkortu egin zen. Egia esan, berak ez zuen uste hainbeste edan zuela, baina oso, oso zorabiatuta sentitzen zen. Hurrengo egunean kupula baten barruan esnatu zen eta oroitzen zuen gauza bakarra zen bi gizonek ahoa estali eta kamioi batean sartu zutela. Bat-batean irla batean zegoen eta irla hori kupula baten barruan zegoen. Bere ondoan hegazkin baten arrastoak ikusi zituen eta segika hasi eta azkenean hegazkina aurkitu zuen, baina oso txikituta zegoen eta material berria behar zuen makina konpontzeko. Irlatik inbestigatzen hasi zen eta hegazkinerako material berria oso baliotsua aurkitu zuen. Lehenengo gaua pasa zuen, janaririk ez, urik ez, ezer gabe. Hotz handia pasa zuen eta hortik ateratzeko bazekien hegazkina lehenbailehen bukatu behar zuela, baina material gehiago falta zitzaion oraindik. Azkenik, material bila eta bila egon ondoren, hegazkina pieza guztiekin zegoen bere ustez; hala ere pentsatzen hasi zen:

27 -Baina nola aterako naiz hemendik???? Kupularen mugaraino joan zen jakiteko zerezkoa zen geruza gogor hori, eta bera oso azkarra zenez, berehala jakin zuen kupula kuartzo mineralez osatua zegoela eta bazekien hortik ez zela erreza ateratzea, oso mineral gogorra zelako, baina halako batean lurrean topazio minerala aurkitu zuen. -A ze poza!!!! -esan zuen Jonasek. -Orain bai, baietz aterako naizela hemendik!! -oihu egin zuen Jonasek. Orduantxe ahots batzuk entzun zituen. ditut. -Esan nizun Jonas hemendik aterako zela, eta zure euroak eramango -Ez, eta badakizu hemendik ateratzea ezinezkoa dela. Orduan hemen denbora galtzen dabil. Ezin izango du hemendik ihes egin. Apustua nik irabaziko dut. Minutu horretan Jonasek jakin zuen zergatik zegoen hor. Egia esan, ahots bat ezaguna egiten zitzaion. Dena bi mafiosoen arteko apustua omen zen. Ez zegoen denborarik haserretzeko, berak nahi zuena hortik ateratzea zen. Topazioa hegazkinaren puntan itsatsi, motorra martxan jarri eta hegan egiten hasi zen. Abiadura hartu, kupularen kontra jarri eta orduantxe bai, kupula puskatu egin zen!!! Hegazkinarekin joanez, kostata baina azkenik Ghanan lurra hartu zuen, ez bere herrian baina hurbil. Oinez joanda bere etxera iritsi zen, eta hor bere familia zain zegoen, eta bera bueltatzea ospatu zuten. Egun batzuk geroago bere bizitza normala egiten hasi zen: bere dendan lan egiten... Egun batean dendako bezero bat etorri zen, Emmanuel izenekoa, esanez dendako gauza asko erosi nahi zituela apustu batean euro irabazi baitzituen. Jonasek berehala ezagutu zuen ahotsa.

28 -Aizu, euro horiek nire apustu batean irabazi dituzu!! -salatu zuen Jonasek. Bat-batean beste mutil bat etorri zen, Ibrahim izenekoa, eta laban bat zeraman bere eskuan. - Bai, Ibrahinem kontra -esan zuen Emmanuelek. Bi gizonak borrokatzen ari zirela, Jonasek poliziari deitu zion. Polizia segituan etorri zen eta biak atxilotu zuten. Egiaztatu zuten bi mafioso arriskutsuak zirela, jendea bahitu eta lapurtu egiten zuten. Nahikoa izango ez balitz, beraiekin bromak eta apustuak egiten zituzten. Jonas hortik aurrera oso pozik bizi izan zen bere etxean familiarekin. Gainera, berria herrian zehar zabaldu zen eta gobernuak oso lan ona eskaini zion, baina berak bere azokako dendan jarraitu nahiago izan zuen.

29 KARTZELATIK KARTZELARA JULEN TXABARRI 1A Kaixo, ni Jack naiz, eta bi hauek John eta Tomy dira. Gu hirurok kartzelan gaude. Orain dela urte bete Londresen dagoen bitxi denda batean lapurreta egin genuen. Gure plana oso ona zen, Johnek prestatu zuen eta. Baina poliziek harrapatu gintuzten, eta horren ondorioz kartzelara eraman gintuzten, orain gauden tokian. Ni taldeko burua naiz. Oso altua naiz, begi ilunak ditut ilea bezalakoa eta oso gorputz handia dut. Beti genio txarrez ibiltzen naiz, nire taldekideak oso traketsak direlako eta gauzak askotan gaizki ateratzen zaizkigulako. Bestea John da, ez dauka oso altuera handia, ilea gorrixka du eta eta begi urdinak, egunero eguzkitako betaurrekoak jazten ditu, eguzkia egin ala ez. Bera da plan guztiak prestatzen dituena, baina ikusten duzuenez ez oso ondo. Hor, eserita dagoena Tomy da, oso oso baxua da, leku txikietatik sartu daiteke, horregatik hautatu nuen nire talderako. Ile gutxi du, begi urdinak eta genio txarrekoa, ni bezalakoa. Berak Johnek bezala betaurrekoak eta txapela jazten ditu. Ez dakit zergatik!!!!!! Gaur niri kartzelatik ale egiteko plan bat bururatu zait. Lehenengo kaiolak irekitzen dituen guardiari deitu diogu eta Tomy oso baxua denez, konturatu gabe giltzak kendu egin dizkio. Ondoren gauerarte zain egon gara, ez direlako hainbeste polizia egoten. Gure atea ireki ondoren, bigilatzen gaituzten kamaren gelara joan gara eta hor zegoen polizia ostikoz jo dut eta lurrean ezer esan gabe gelditu da. Segituan elektrizitatea moztu dut hor dagoen kable batetik. Bukatzeko, isil-isil atera gara kartzelatik eta The City auzoko gogoratzen nuen etxe zahar batera joan gara. Egun bat pasa da eta konturatu gara zerbait gertatzen ari dela. Hasieran uste genuen poliziak gure atzetik zebiltzala, baina ez, beste gauza bat da, etxe zahar hura bota egin behar dute eta. Han dabiltza langileak eta garabiak bere lana egin nahian. Gure planak porrot egin du, han espero genuen egotea ezkutatuta egun batzuk polizia gutaz ahaztu arte. Zerbait egin behar genuen eta azkar!!!!!!!!!!

30 Langileak etxearen barrura sartzen hasi diren eta gu goiko solairuetara igo gara, goiko leihoetatik ihesi egin nahian, baina leihoak egurrekin estalita daude, ez dugu irtenbiderik!!!!!!! Han gelditu gara langileen zain. Hauek gora eta bera dabiltza, baina ez dakigu zer ari diren egiten, bat-batean dena ixilik geratu da eta.. PUMMMMM!!!!!!!!!!!!!!!!! Bat- batean Tomik esnatu nau: - Denak lehertu behar du, goazen hemendik, ezin dugu irten... - Jack, Jack esnatu Jack, zer gertatzen zaizu? - oihukatu dit Johnek- - Non nago, non nago?- galdetu diot Johni- - Ba, kartzelan - erantzun dit berak - - Ziur zaude? - galdetu diot berriro - - Ba, bai azken 15 urteak bezala - barrezka erantzun dit. Ni, lasaitu ondoren gosaltzera joan gara: - Jack, badakizu plan bat bururatu zaidala kartzelatik ihes egiteko? - esan dit xuxurlaka Tomyk. - Zein? -galdetu diot. - Begira, poliziari giltzak lapurtzen dizkiogu, kanpoan gaudenean, nik ezagutzen dudan etxe zahar batera - EZ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

31 MAITAGARRIEN IRLA LUCÍA ACERA 1A Mimi aurkitu eta etxera bueltatu ginen. Azkenean Mimi, urteko maitagarria, Amy eta nire artean zaintzen egon ginen. Gu joan ginenetik Maitagarrien Irla deritzo. Egun batean ni, Cloe, 10 urteko neskatila bat, logelan aspertuta nenbilen egunean, aita Manuel eta ama Mariaren oihuak entzuten ziren: Ez zait bidezko iruditzen beheko tabernara zu beti jaistea eta nik etxean beti lanean gelditzea! Nik etxeko gauzak zuk baino lehenago egiten... Momentu horretan sartu nintzen sukaldean eta isilik geratu ziren. Lasaitasuna guztiarekin esan nuen: Zergatik zabiltzate beti horrela? Nire gelatik entzuten diren oihuek buruko mina sortzen didate. Ezin gara familia normal bat izan? Aitak eta amak buruarekin baieztatzen zuten bitartean, denok besarkada handi bat eman genion elkarri. Proposatu nuen: Zergatik ez gara biharamunean gure itsasontzia hartzen eta ia ikusten ez den irlara joaten? Oso ideia dibertigarria da. Eta Amy, nire lagunik onena, gonbidatzen badugu, oraindik dibertigarriagoa izango da. Nire ideia ona iruditu zitzaien eta gauza guztiak prestatzen zituzten bitartean, nik Amyri, nire lagunik onenari, telefonoz deitu nion gure piknikera gonbidatzeko. Goiz horretan gauza guztiak hartu eta Amyren bila abiatu ginen. Itsasontzian sartzerakoan, mareatzen hasita nengoen, baina martxan jarritakoan pasa zitzaidan. Iritsi ginenean, irla hutsik zegoen. Irla handia zirudien, baina hurbiltzen zinen ianean txikiagoa zen, hala ere irla zoragarria ematen zuen zuhaitzak hemendik, zuahitzak handik.hondartza txiki bat zegoen eta guk dena prestatu genuenean, bazkaldu egin genuen.