NARRAZIOAK Euskera tailerra 3 DBH MUNDUKO NARRAZIOAK. 1 Bilboko Eskolapioak

Transcripción

1 MUNDUKO NARRAZIOAK 1 Bilboko Eskolapioak

2 BASAMORTUAREN SEKRETUA Kaixo, ni Farid naiz eta Jartumen bizi naiz, ez dakizue non dago? Ba Jartum Nilo Zuria eta Nilo Urdina aurkitzen den lekuan dago. Gaur Jasimeren abentura kontatuko dizuet. Jasim 14 urteko mutila da, Jartumen bizi da. Bere gurasoekin eta bere nebarekin Abbas bizi da. Jasimeren neba 10 urte ditu. Jasimeri Jartum oso hiri aspergarria da. Beti bezala: ohetik jaitsi, gosaldu, arropak aldatu, eskolara joan, lanera joan, afaldu eta ohera joan. Baina egun bat ohetik jaitsi zen eta sukaldera joan zen, baina bere gurasoak ez zeuden; Jasim beldurtu zegoen eta korrika joan zen bere nebaren ohera eta altxatu zuen. Kalera joan ziren bere lagunei galdetzeko baina inor ez zekien ezer ez bere gurasoei buruz. Etxean bere gurasoei logelara joan ziren eta aurkitu zuten gutun bat, gutunean ipintzen zuen: Bagoaz zuek babesteko, ez zaitezte berandutu, bestela arazoak izan ahal dituzue, bilatu trastelekuan aitonaren altxorra. -musuak Aita eta Ama Jasim eta Abbas azkar joan ziren trastelekura, baina hor ez zegoen ezer ez. Abbas alfonbrarekin erori zen eta Jasimek ikusi zuen tranpola bat alfonbraren azpian. Mutilak ireki zituen tranpolak eta hor zegoen altxorra. Altxorraren barruan mapa bat zegoen eta gutun bat. -Begira Abbas! -Esan zuen Jasimek -Mapa hau basamortuko mapa da eta X bat dago erdian! Irakurri gutuna. -Gutunean ipintzen zuen: Bilatu zure bihotzan eta bidaia irekiko da. -Zer esan nahi du gutun honek Jasim? -Ez dakit Abbas 2 Bilboko Eskolapioak

3 Bapatean atean kolpe handia entzun zen. Jasim eta Abbas beldurtuta zeuden eta leihotik salto egin zuen. Behean ikusi zuten erregeko polizia. Jasim eta Abbas korrika hasi ziren hiritik. Jasim eta Abbas joan ziren ibaiaren azpian lo egitera. Goizean Jasimek ireki zituen begiak eta neska bat zegoen. Jasim harrituta ezin zuen hitz egin, baina neska ez zegoen bakarrik, beste mutil bat zegoen berarekin. -Egunon! Lokaldi ederka bota duzue! Ni Elmas naiz eta mutil hau Adham da. Nor zarete zuek? -Nik Jasim naiz, eta hau da nire neba Abbas da. -Zer egiten duzue hemen? -Istorio luzea da, gero kontatuko dizuet. Zenbat urte daukazue? -14 urte daukagu eta zuek? -Nik 14 urte ditut eta nire nebak 10. Gosaldu eta gero Jasimek kontatu zien dena. Elmas eta Adham, harritutak,erabaki zuten Jasim eta Abbasekin joatea abenturara. Arratsaldean hasi zen bidaia basamortura. Baina hiria poliziaz beteta zegoen eta ezin zuten pasatu. Hiri bueltatu behar izan zioten. Basamortuaren hasieran polizia asko zegoen. -Nola pasatuko dugu hori? Esan zuen Adhamek. -Etorri mutilak, ideia bat daukat. - Esan zuen Jasimek. Jasim poliziaren aurrean ipini zen. Polizia konturatu zirenean korrika hasi ziren Jasimeriengana. Besteak, aprobetxatu zuen aukera eta korrika hasi ziren basamortuaren bihotzerantza. Jasim korrika hasi zen hiritik eta kale itxi batean gelditu zen. Ez zuen ezer ez egiteko, baina ikusi zuen zulo bat behean eta sartu zen. Etxe bat zegoen eta korrika irten zen basamortura. Basamortuan ikusi zuen besteak oasis batean. Denda prestatu zuen eta lo egin zuen. Goizean datilo batzuk jan zituzten eta bidaia jarraitu zuten. Egun bat pasatu zen eta ez zuten ezer ez ikusi. -Hemen ez dago ezer ez! esan zuen Elmak. Galduta gaude! Orain hilko gara! -EZ! Mapan ipintzen du hau eta zerbait egongo da. Begira! Honelako harri bat bezala aurkitu behar dugu Esan zuen Jasimek mapa seinalatzen atzamarrarekin. 3 Bilboko Eskolapioak

4 Bapatean ikusi zuen mapako harria bezalako bat eta korrika hasi ziren. Harriaren azpian zerbait zegoen idatzita: - Bilatu zure bihotzan eta bidaia irekiko da. - Hau da! Hau da! - Esan zuen Jasimek Hemen dago altxorra! -Baina nola irekiko dugu hau. Hemen ez dago ezer ez -Esan zuen Abbas -Bilatu! zerbait egongo da. Baina bat-batean Jasimek entzun zituen tronpetak hurrunean. -Azkar! erregea eta bere polizia da Jasimek begiratu zuen berriro letrak eta ukitu zuen Bihotza. lurra mugitzen hasi zen eta harria altxatu zen eta pasadizo bat ireki zen. Baina erregea eta bere polizia oso hurbil zegoen, bere gurasoak zeukaten bakitutak. -Kaixo mutilak, zer egiten duzue hemen bakarrik? oso arriskutsua da. Hasi zen erregea. Eman niri gutuna eta mapa eta zure gurasoak bueltan izango dituzue. -Ondo Jarraitu zen Jasim Baina lehen nire gurasoak ikusi nahi ditut. - Hor daude! Orain eman gutuna eta mapa. - Ez! Erregearen polizia korrika hasi zen eta Jasimek ukitu zuen Basamortua eta lurra ireki zen eta erregearen polizia jausi zen. Mutilak kobara sartu ziren. Urrez beteta zegoen eta amaieran diamante handia. Baina bazekiten tranpa bat zela. Erregea sartu zen eta ikusi zuenean diamantea korrika hasi zen hartzeko, baina kobazuloa behera joan zen eta mutilak azkar irten ziren. Koba erori zen eta polizia esan zuen orain erregeak haiek izango zirela. Jasim printze bihurtu zen eta Elmasekin ezkondu zen. Mikel Sancho 4 Bilboko Eskolapioak

5 ZAPATA ZAHARRAK Bazen behin Txinako herri batean bizi ziren bi lagun. Batak Xao Li zuen izena eta bestea Li Chiu deitzen zen. Paseatzera joan ziren eta zin egin zuten hurrengo egunean arrantzatzera joango zirela. Herriko plazan geratu ziren eta arrantza egitera abiatu ziren. Egun distiratsua egiten zuen eta ez zegoen ia hodeirik. Orduak pasatu ziren, vaina ez zuten ezer harrapatu. Bat-batean Xao Li ura mugitzen hasi zela konturatu zen eta uretara bota zen. Bustita atera zen eta zapata zahar bat atera zuen. Li Chiu barrezka hasi zen eta zapata ipini zuen brometan. Paseatzera joan ziren, oraindik zapata jantzita zuen Li Chiunek eta Amerikara joan nahi zuela aitortu zuen. Momentu hartan Amerikan zeuden, Ez zuten sinesten zapata zahar hori izango zenik. Ez zekiten Amerika nolakoa zen eta harrituta geratu ziren. Jendea arraro begiratzen zieten, oso arropa desberdinak jantzita zeuzkatelako. Li Chiu arropa berriak nahi zuela aitortu zuen. Xao Lik kartel bat ikusi zuen New York ipintzen zuena eta hórrela jakinh zuten non zeuden. Bat-batean limusina bat ikusi zuten eta ez zekiten zer zen. Li Chiuk ingeles pixka bat zekien eta jendeari galdetzen hasi zen non lo egin ahal zuten. Palace lekuan esan zioten, baina oso garestia zela esan zieten. Orduan, Xao Liri dirua eskatzea bururatu zitzaion eta zapata zaharrari esker, Palace hotelean lo egin zuten. Hurrengo egunean, turismoa egitera joan ziren limusina batean eta gidariaren lagun egin ziren. Gidariak Nick Carter zuen izena eta diru mordoa zeukatela ikustean haiekin egon zen hurrengo egunetan. Xao eta Liren senideak oso kezkatuta zeuden eta hiltzat eman zieten. Txianko monje bat zapata magikoaren boterea ezagutzen zuen, hark zapata horren jabe izan zelako, vaina egun batean galdu zitzaion. Monjeak Mali zuen izena. Mali Xao eta Lirekin kontaktatu zuen eta Txinako veste herri batera joatea esan zioten. Li Susmo txarra zuen. Ahilegatu zirenean Malik kontu handia edukitzea esan zien, eta ez desiratzea gauza asko. Bi lagunek ez zioten kasurik egin eta New Yorkera bueltatu ziren Nickerekin. Urte bat pasatu zen eta Mali oso kezkatuta zegoen. Egun batean Nick konturatu zen Xao eta Li gauza asko zituztela eta Li beti Zapata berbera ematen zuela. Xaori bururartu zitzaion bere sekretua gidariari kontatzea. Aste bat pasatu zen eta gidariak zapata zaharra lapurtu zien. Gidariak munduko pertsonarik boteretsuena izatea desiratu zuen, orduan Malik konturartu zen zapata lapurtu zietela eta gauzak txarto amaituko zirela. Bi lagunek asko haserretu ziren eta gidaria hil nahi zuten, baina, oso zaila zen. Mali New Yorkera joan zen Xao eta Liri laguntzera. -Esan nizuen hau gertatuko zela ez bazenuten zapata zaintzen-esan zuen Malik. 5 Bilboko Eskolapioak

6 Mali plan bat egitea proposatu ziren; Mali Nickeri ezagutzera Joan eta hil, orduan zapata kendu eta Txinara bueltatu beharko ziren. Oso plan ona zen, baina, segurtasun asko zegoen bere alboetan. Azkenean planaren zailtasunak ikustean ikusten bide baketsua egitea bururatu zitzaien: lapurketa salatu eta Nick atxilotu zuten. Txinara Joan ziren bere familiarekin, familia arrituta geratu ziren ikustean, Xao zapata jantzita zeraman. Fam,iliarrek, galdetzen hsi ziren ea non egon ziren vaina Mali ez zieten zapataz hitz egiten uzten,, bestela, problemetan sartuko ziren. Bi lagunek Maliri oparitu zieten zapata eta mali mundo hobe bat eskatu zuen. Egun batean, Mali esaten die veste zapata bat dagoela eta bilatzen hasi ziren. Horrela urteak pasatu ziren eta bere bizitza desaprobetzatu zuten. Azkenean Xao zapata aurkitu zuen, hamar urte ondoren. Li asko haserretu zen eta konturartu ziren zapata berbera zela. Maliren gana Joan ziren eta esan zien bera ezkutatu zuela berriz zapata, personal aberatsak bihurtu beharrean, txirotasuna ekartzen baitu zapta bere bizitzetan: Familiarekin, lagunekin Orduan konturatu ziren Malik esandakoa egia zela eta zapata ezkutatzea bururatu zitzaien. Orain, Espainiako lurralde batean dago. Zuek zer egingo zenukete? Zapata bilatu ala bizitza aprobetxatu? Lucía García 6 Bilboko Eskolapioak

7 HIRU LAGUNEN ABENTURAK Hauek hiru lagunak dira: Papadopoulos, Patxi eta Antxon. Papadopoulosek Geziakoa da, Patxi Bilbokoa, eta Antxon Elorriokoa da. Hiru lagunek elkar lan egiten dute, egun batean nagusia esan zieten ze marruekos era joan berko ziren informazioa ekartzeko zereneta periodistak ziren,hiru lagunek cultura ezagutzera joan ziren.. Martxoaren 16an hiru lagunek joan ziren autoz Marruekosera. Ailegatu zirenean ez zekiten nora joan, baina nagusiak kontaktu batzuk zeuzkan eta hor hartu zieten. Hiru lagunek oso beldurtutak zeuden zeren eta ez zekiten nor ziren eta non zeuden. 10 minutu eta gero lurrean mehatz bat zegoen eta autoa bolkatu zen. Gidaria hil zen baina hiru lagunak ez zeuden ondo baina beintzat bizirik. Konozimientoa galdu zuten. Begiak ireki eta lantegui batean zeuden aulki bateri lotutak ankak eta eskuak, sekuestratutak zeuden. Hauek ez zekiten non zeudeten. Baihitzaile esan zuen: -Nortzuk zarete eta zer egiten duzue hemen? Hiru lagunei ahots hori familiarra egin zitzaien. Hauek galdetu zioten: -Non gaude? Baina bahitzailea ez zuen erantzun. Bahitzaileak joan zireten. Sorte honez Patxik, labana bat zeukan poltzikoan. Papadopouloseri abisatu eta hortik joan ziren. Ez zeuzkaten ezta dirurik ezta mugikorrik, ezin ziren inorekin komunikatu zereneta ez zekiten bere hizkuntza. Sorte honez Antxonek lehengusin bat zeukan Marruekosen. Beregana joan, dena kontatu eta dirua hartu mugikorra hartu eta kalera joan ziren laguntzaren bila. Bat batean mugikorra deia bat jaso zuten: -Nor? - Bahitzaileak gara. Zure lehengusua daukagu ez ba didazue 1000 mila euro ekartzen, hilko dugu, edo pista batzuk jarraitu eta zeure lehengusuari aurkitu, Zer aukeratzen duzue? - Pistak jarraitu! Bahitzailea lehenengo pista heman zion, hórrela 10 pistak aldiz. Pistak lantegira eramaten zituzten. Hortxe bertan zegoen Antxonen lehengusua. Baina hiru lagunen hartean maltzurrak zeuden. Bahitzailea esan zuen ze hau bere lehen eta azken bidaia izango zela bahitzailea pistolarekin apuntatu eta pum!tiru egin, lagunek lurrera joan ziren. Lagunek konturatu ziren pistoletik airea bakarrik irteten zen, sekuestradorea nagusia zen. Carlos Palacio 7 Bilboko Eskolapioak

8 SAHARAKO ALFONBRAK Saharako hiriburutik kanpo familia txiro bat bizi zen. Gurasoek bi seme, bi alabekin eta amaren amarekin bizi ziren. Zazpi eta hamahiru urteko alabak eta hamar eta hamasei urteko semeak ziren. Familia hau txiroa zen, baina beti zeuden elkartuta. Bi seme-alaba txikienak, Maria eta Jaime, eskolara joaten ziren elkarrekin, haien etxetik ordu batera zegoen eskola. Eskolan, ia ez zeuden neskak, alabaren klasean bera zen neska bakarra. Egun batean Maria eta Jaime eskolara zihoatela, ume berri batzuk ikusi zituzten eskolara joaten. Maria ez zuen ezagutzen ume hoiek. Behin Mariaren klasean, maisua bi mutil eta neska berriak aurkeztu zituen klasean, besteek ezagutzeko. Ume hauek Mariaren klasean geratu ziren. Zazpi urteko bi mutil eta neska bat ziren. Egun batzuk pasata, Maria ume berri hauen laguna egin zen. Oso lagunak ziren, eta oso ondo pasatzen zuten elkarrekin. Eskolatik ateratzean Jaime eta Maria, haien lagunekin, Itsaso, Jon eta Mikelekin, gizon bat hitz egin zien. Gizon hau oso majua zen, etxera eraman zien kotxez. Lagunek, Maria eta Jaime etxera ailegatzean, gurasoekin hitz egin zuten. Gizon horiek eraman nahi zuen umeek alfonbrako lantegi batera lan egitera, familiarako diru askoren trukez. Hilabete bat eta gero, gurasoekin hitz egin eta gero, lagunak lantegira abiatu ziren gizonarekin. Gizonari jauna deitu behar zioten. Lantegian beste ume asko zeuden lan egiten haiekin. Ume guztiak lagunak ziren, eta oso ondo lan egiten zuten elkarrekin. Aste batzuk pasata, gauzak aldatu ziren. Jauna asko aldatu zen ume guztiekin. Lan bikoitza egiten zuten, eta ez zieten ezer ez ordaintzen, askoz gutxiago jaten zuten eta gero eta ume gehiago lan egiten zuten. Lagunak konturatu zirenean, haserretu ziren, baina ezin zuten ezer ez esan, bestela zigor gogor bat edukiko zuten. Plan bat pentsatu zuten umeek, gauean jaunari giltzak hartuko zizkioten ihes egiteko eta laguntza eskatzeko lantegiko umeentzako. Oso plan arriskutsua zen, gauza bat txarto eginez gero, arazo larri batean sar zitzaketen. 8 Bilboko Eskolapioak

9 2009ko abenduaren hogeitazazpiaren gauan prestatuta zegoen ihes egiteko. plana egitea pentsatu zuten, dena Jaime, lagunik nagusienak, kendu zizkion giltzak jaunari. Atea zabaldu eta ihes egin zuten. Baina handik ateratzeko beste ate bat eskalatu behar zuten. Bat-batean esnatu egin zen jauna, konturatzean, korrika joan zen mutilen bila. Jaime atea eskalatzen zegoen, jauna hankatik hartu eta sartu zuen lantegian beste lau lagunekin. Zigortuta zeuden bi astez. Jaunak, sartu zituen umeek gela batean. Gela horretan, bakarrik zegoen alfonbrak egiteko tresnak. Egunero plater bakar bat ematen zieten janariarekin umeen bakoitzarentzat. Aste bat pasata, beste umeekin elkartu ziren berriro alfonbrak egiteko. Jaimek beti pentsatzen zuen zerbait egin behar zuela, eta azkenean, bera bakarrik ihes egitea lortu zuen. Hurrengo egunean Jaime ez zegoen, desagertu egin zen ezer ez esan gabe. Jaime egun osoa egon zen ibiltzen, norbait aurkitu arte. Komisaldegirara ailegatzean, bere historia guztia kontatu zion polizia bati. Bere gurasoei deitu zion, eta dana kontatu zien. Polizia lantegia itxi zuen, ezin zuelako umeak behartu alfonbrak egitera. Jaime, Maria eta bere lagunak geratu ziren elkartuta eta zoriontsu betirako neba-arreben etxean. Nikole Olabarrieta 9 Bilboko Eskolapioak

10 JAKE ETA CAMERON Jake eta Cameron New York-en bizi ziren. Biak eskola berdinera joaten ziren. Ezberdintazun bakarra zen Jaken famila aberatsa zela eta Cameronena, txiro samarra. 15 urte zituzten biek. Jake New Yorke-ko luxuzko etxe batean bizi zen eta Cameron auzo txiro batean. Jakeek ez zuen ondo tratatzen Cameron. Hobeto esanda Jakeek eta bere lagunek asko zirikatzen zuten Cameron. Cameronek bizitza gogorra zuen, klaseak eta gero etxean asko lagundu behar zuen, gaitera bere auzoan delikuentzia asko zegoen eta horrek ez zuen laguntzen asko bere hezkuntzarako baina horrez gain bere amets bakarra guztien artean berdintazuna eta dizkriminaziorik ez egotea zen. Horretarako jendez jende joan zen pertsona bakoitza bere arazoekin laguntzen eta pertsona horri estaten zien kate bat egiteko, hau da pertsona bat beste hiru pertsonei lagunduko zion eta hiru pertsona horiek beste hiru pertsonei eta horrela etengabe. Jake bere plana martxan ipini zuen. Lehenengo bere ikaslagunei laguntzen hasi zen, norbait zirikatzen bazuten bera joango zen defendatzera, ondoren bere auzoko arazoak zituzten pertsonei laguntzera joan zen. Lehenengo bere bizilagunari lagundu zion. Bere bizilaguna arazo asko zituen ikasketekin, beraz Cameron ikasle bikaina zenez arratsalde guztietan bera laguntzera zihoan. Beste adibide bat zen bere irakaslea minbiziaz zegoela eta Cameron astean behin bera bizitatzera joaten zen. Jake, Cameron bezala egin beharrean, Cameron zirikatzen eta jotzen jarraitu zuen, nahiz eta Cameron Jake lagundu batzuetan. Cameron ez zizkion Jaken kritikei kasurik egiten eta jendea laguntzen jarraitzen zuen. Bere ama istripu bat izan zuen eta hile zen. Bera bakarrik geratu zen. Istripuaren ondoren Cameron besteak laguntzeko gogo gehiago euki zituen. Jake eta Caemronen harremana eskolako jolastoki batean aldatu zen. Jake baino handiago zen mutil bat Jake jo nahi zuen, baina justu joko zuenean, Cameron agertu zen eta bien artean sartu zen mutil handia Jake ez jotzeko, baina mutil handiak Jakeri emango zion zaplaztekoa Cameroni eman zion eta Cameron lurrera erori zen odolez beteta. Cameron esnatu zenean medikuan zegoen eta begiak irekitakoan ikusi zuen lehenengo pertsona Jake izan zen. Jake eskerrak eman zion eta egun horretatik aurrera lagun minak izan ziren. Aste batzuk ondoren Jake Cameroni esan zizkion berarekin eta bere familiarekin bizitzera joateko, Cameron bakarrik bizi baitzen etxe txiki eta zatar 10 Bilboko Eskolapioak

11 batean. Berarekin bizitzen egon zen heldua izan arte, ia anai bezalak izan ziren, nahiz eta orain Cameron aberatza izan, jendea laguntzen jarraitu zuen Jake bere lagunaren eredua jarraitu zuen, baina egun batean, Jaken gurazoak hil zirenean ondasun handia utzi zieten, Jakerei gehiago bere semea baitzen, eta Cameroneri gutxiago, baina baita. Jake dirua festetarako, luxuzko gauzak erosten gastatu zuen diru guztia, Cameron bitartean lantegi batean inbertitu zuen eta diru asko irabazi zuen, diru hori elkarte sozialei eman zien. Orain arasoak zituena Jake zen eta ez Cameron, baina oso lagunak zirenez Cameron lagundu zion. Mamia: besteak laguntzean, zure saria eukiko duzu. Aitor Berrocal BATBAYAR Batbayar 16 urteko neska jatorra zen. Ulan Batorren bizi zen, Mongoliako hiriburua. Bere familia kafetegi bat zeukan eta bera arratsaldeetan hor laguntzen zuen 14 urte zituenetik. Goizetan eskolara joaten zen, baina ez zituen lagun asko. Medikuntza ikasi nahi zuen. Neska honen familia ez zuen diru asko, bakarrik aitak lan egiten zuelako eta ez zioten diru nahikoa ematen bere 5 semeei egun guztietan janaria emateko. Bost umeen handiena Batbayar zen, gero bi mutil eta bi neska txikiagoak zeuden. Batbayar zen anaiarreben bakarra familiaren egoera ekonomiko txarra zekiena. Bera beti laguntzen saiatzen zen, baina gurasoentzako oraindik oso txikia zen beste leku batera joan eta lan egiteko, hau Batbayar nahi egin zuena baitzen. Goiz batean, beti bezala, Batbayar zortzietan altxatu zen eskolara joateko. Eskolan, asko aspertu zen, egun horretan natura-zientziak ez zutelako eta bere lagun bakarra ez zelako etorri. Bere gelako lagunak berataz barre egiten zuten, bere arropa dirua ez zeukala adierazten zuelako. Eskolatik ateratzean, bere ama bere anai-arreben eta beraren bila etortzen zen etxera eramateko eta jateko. Arratsaldean, lehen esan dudan moduan, bere izekoaren kafetegira joaten zen laguntzeko. Egun horretan zerbitzari bat faltatzen zen, eta soberan ez zeudenez, Batbayar zerbitzaritzat egin beharko zuen. Bat-batean, mutil galant bat kafetegian sartu zen. Bere begiak berdeak ziren eta urrunetik ikusi ahal ziren, ilehori argi-argia zuen, bere aurpegieratik ikusten zen mongoliarra ez zela, errusiarra baino. Batbayar ikusi zuenean mutil hau, ezin zuen begirada kendu, oso deigarria eta interesgarria iruditu zitzaion, ederra izanaz gain. 11 Bilboko Eskolapioak

12 Neska berehala berarentzat mahai bat bilatu,jesartzea esan zion eta zer nahi zuen galdetu zion. -Coca-cola bat, mesedez. Ezagutzen zaitut? -Ez dut uste! Oraintxe bertan ekarriko dizut. Edariaren bila joatean, izekoa ikusi zuen eta berehala konturatu zen Batbayar zerbait berezia sentitzen zuela aurpegia aldatu zitzaiolako, eta egia zen. Edariarekin, neska mutilarengana joan zen. -Zure edaria.-esan zuen Batbayar urduri. -Eskerrik asko. Zuk hemen lan egiten duzu? Ez ahal zara gazteegi? -Bai, baina Segituan, Batbayar berarekin eseri zen eta betidanik ezagutuko balira bezala hitz egiten hasi ziren. Mutila, Andrey deitzen zen eta hain zuzen ere, errusiarra zen. Egun guztietan kafetegitik igarotzen zen lanetik etxera joateko, eta orduak eta orduak ematen zituen hor neskarekin hitz egiten. Andrey arkitektoa zen eta Mongoliako hiriburura bidaiatu zuen, berak diseinatutako eraikuntza bat zuzentzeko. Batbayarren familia tradizio asko zituen eta amak aukeratutako batekin bere semea eskontzea zen horietako bat. Neskak 16 urte zituenez bere familia senar bat bilatzen hasi behar zen. Aurkitutakoan Batbayarri esan zioten, neska ezin zuen pentsatu Andrey ez zen gizon batekin ezkonduko zela. Baina ezin zuen bere amari esan errusiar gizon batez maiteminduta zegoela, tradizioa senarra mongoliarra izan behar zela esaten zuelako, orduan familiatik bere amodioa zekien bakarra Batbayarren izekoa zen Andrey-k berriaren berri izan zuenean ez zuen bi aldiz pentsatu eta eskapatu behar zirela pentsatu zuen eta horrela izan zen, aste bat eta gero, biak desagertu ziren ezer ez esan gabe. Izekoak sekretua zekien eta bi hilabete egon zen isilik, baina gero familia osoari esan zion. Jakin zutenean deitu egin zioten eta denok berriz batu egin ziren. Amak bere alaba ezberdina zela onartu zuen. Ainhoa Herrera 12 Bilboko Eskolapioak

13 IRTEERA Fermin euskaldun bat da, pertson alaia eta dibertigarria da. Elorrion jaio zen eta hogeita hemeretzi urte ditu. Euskadin mendi txiki batean bizi zen bere etxe zaharrean. Egun batean gutun bat heldu zitzaion zozketa bat irabasteagatik. Gutun honetan jartzen zuen: Kaixo Fermin! Bidai bat irabasi duzu, Argeliako basamortura joango zara zure bi lagun minekin eta zure txakur txikiarekin! Hurrengo egunean Fermin Naroaren etxera joan zen eta hor Iker dago ere. Ferminek esan zuen: - Kaixo mutilek! - Kaixo Fermin! esan zuen Naroak. - Berri on bat daukat. - Ze berria? Galdetu zuen Ikerrek. - Nirekin etorri nahi duzue Argeliako basamortura? - Bai!! erantzun zuten biek. - Oso ondo, orduan prestatu zuen maletak eta bihar nire etxean elkartuko gara lauretan - Ondo, agur esan zuen Ikerrek. Naroa ilehoria eta Euskadiko neska politena zen. hemeretzi urte ditu. Alaia eta makatz zen. Hogeita Iker ile marroia eta begi urdinak dauzka. Oso mutil ona da. Hogeita hemeretzi urte ditu. Hurrengo egunean Ferminen etxean: - Kaixo Fermin, bagaude prest! Esan zuen Ikerrek. - Ederto, goazen aireportura hegazkina hartzeko. Esan zuen Ferminek. Aireportuan: - Jo, non dago gure sarrera? Galdetu zuen Naroak. - Ez dakit, eta pantailan ez du ezer ez ipintzen. Erantzun zuen Ikerrek. - Nik badakit, goazen azkar! Esan zuen Ferminek Hegazkinan: - Begira mutilak! Hor dago Argeliako aireportua. esan zuen Naroak. - Oh, zein polita da Argelia! Esan zuen Ikerrek. 13 Bilboko Eskolapioak

14 - Bai baina orain gure hotela bilatu beharko dugu ezta? Esan zuen Ferminek - Bai, baina badakizue non dagoen? galdetu zuen Naroak. - Bai, nik bai, goazen. Esan zuen Ikerrek. Hotelan, Ikerrek oso txarto portatu zen harreragilearekin eta hark maldirikatu zien. Hurrengo egunean basamortura bidean eta galdu ziren. - Non gaude? galdetu zuen Naroak. - Nik ba dakit non gauden, goazen. Esan zuen Ferminek. Baina agian, Ferminek ez zekien ezer ez. - Non gaude Fermin? Galdetu zuen Ikerrek. - Ez dakit. Erantzun zuen Ferminek lotsatuta. - Oso ondo Fermin, orain galduta gaude, eta ni nekatuta nago eta gose naiz. Esan zuen Ikerrek. - Lasai Iker. - Esan zuen Naroak. Momentu batean lo geratu ziren eta Naroak esnatu zuen suge bategaitik: - Lagundu mezedez suge bat dago! Eta bat-batean sugea hitz egiten hasi zen: - Lasai neska lasai, ni suge ona naiz. - Hitz egin ahal du! Esan zuen Ikerrek. - Glduta zaude? Galdetu zuen sugea. - Bai galdu gara. Erantzun zuen Ferminek. - Bai? Ba nik lagundu zaituzte. - Eskerrik asko sugea. Esan zuen Ferminek. - Nire izena Alozla da. Esan zuen sugea. Zein da hotelaren izena? - Arias hotelak. Esan zuen Naroak. - Oso ondo! erantzun zuen Alozla. Lau ordu eta gero laurok hotelara heldu ziren eta Naroak, Ikerrek eta Ferminek asko eskertu zioten sugeari. Lander Arias 14 Bilboko Eskolapioak

15 ALTXORRAREN BILA Celebes herria Timorren dago. Oso polita eta lasaia da. Temer mendian dago. Jendea diru gutxi dauka, baina pozik bizi da. Etxe txikietan bizi dira eta arrantza egiten dute ibai batean. Celebes baso baten ondoan dago. Untxi asko eta oreinak daude. Gizonek egunero joaten dira ehiza egitera. Etxe txiki batean Antonio bizi da. Antoniok hirurogeitahamalau urte ditu. Arrantzalea da. Altua eta langilea da. Bere emaztearekin bizi da. Maria deitzen da. Txou, haiekin bizi da. Txou txakur zintzoa da. Gaur astehelena da eta Antonio arrantzan egiten ari da. Oraingoz, bi arrain harrapatu ditu. Hiru ordu geroago, etxera joan da. Mariak, entsalada bat prestatu du. Jateari ekin diote eta Antoniok esan dio: - Honek ezin du honela jarraitu. Diru gutxi daukagu. - Lasai. Konponduko dugu.-erantzun dio Mariak. - Beste herrira joan behar naiz, lan on bat aurkitzeko-antoniok tristua handiarekin esan du. - Mariak erantzun dio-itxaron pixka bat. Ez zaitez arinegi joan. - Ondo, baina zerbait aldatu behar dugu hobeto bizitzeko-antoniok esan dio eta paseora joan da. Larunbata da. Antonio arrantza egiten ari da. Txou beti bere ondoan. Bat-batean Jose agertu da. Jose Antonioren lagunik onena da. Jose oso urduri etortzen da eta Antoniok esan dio -Lasai Jose, zer gertatzen zaizu? - Ez duzu sinestuko!-jose oihu egin du. -Zer, zer gertatzen da?-galdetu dio Antoniok. -Mendian, koba bat aurkitu dut eta -Eta zer? Kontatu. Jose oso zazpikia erantzun dio -Altxor baten mapa aurkitu dut! 15 Bilboko Eskolapioak

16 Antonio bere etxean, ez dio ezer ez kontatu bere emazteari. Altxorra aurkitu eta gero Mariarentzat ustekabe bat izango da. Jose eta Antonio altxorraren bila joateko prestatu dira eta laster badoaz. Azteazkena da eta gaur altxorraren bila joango dira. Mapan altxorraren lekua borobil batekin markatuta dago. Koordenatu geografikoak agertzen dira baina Antonio eta Jose ez dakite zer esan nahi duten. -Altxorra Celebesen dago baina arazo bat daukagu. Mapan bakarrik ipintzen du hau: Altxorra zaindu behar duzue, zuren gurasoek bezala.-irakurri du Antoniok. -Badakit-esan du Jose-Basoa saindu behar dugu, janari asko dagoelako. -Orduan hara joango gara. Txou prest dago!-antoniok oso pozik esan du. -Guau, guau-erantzun dio txakurrak. Basoan zuhaitz guztiak ukitu dituzte,sarrera sekretuak egon ahal direlako. Etxe zahar bat aurkitu dute eta esploratu dute. -Hemen ez dago ezer ez. Oso zaila da altxor bat aurkitzea.-haserretu da Jose. -Pasientzia izan, mesedez.-erantzun dio Antoniok- Itxaropena behar dugu. Ordu asko eta gero herrira itzuli dira altxorrarik gabe. Oso triste eta nekatutak daude. Tapustean Antoniok esan du -Badakit!! Altxorraren mapa esan du Altxorra zaindu behar duzue, zuren gurasoek bezala. Hauek esan nahi du, altxorra gugandik oso hurbil dagoela. Gure etxeak beti gurekin daude. Aukera bat da.-azaldu du Antoniok. Antonioaren etxearen lurrean zulo bat egin dute eta harrituta geratu dira. -Altxorra hemen dago!-antoniok oihu egin du. -Baina zer -Dudatu du Mariak. -Istorio luzea da -Nire etxean badago altxor bat, eta herriko beste etxeetan? Celebes herria, orain, munduko herri aberatsena da. Urtero diru asko ematen dio jende txiroari. Baita ere Bilboko Eskolapioak eskolari dirua ematen dio kanpainak egiteko, Rastrilloa bezala. Ignacio Suárez 16 Bilboko Eskolapioak

17 ISAAC Isaac berria da Nepalen eta bere gurasoak ezin diote zaindu. Isaacen gurasoak barnetegi batera sartuko dute, zuzendariari deitu diote eta esan die sartu ahal dutela arnetegian. Isaac zuzendariarekin joaten da barnetegira. Lehengo astean oso ondo zaintzen dute, baina gero beste umeekin eramaten dute han neskatil polit bat dago eta bere laguna egiten da. Berria sartu denez, zuzendaria ondo zaintzen du Isaac eta bere lagunek. Egun baten neskatila Maria izenekoa esaten dio barnetegian txarto zaintzen zutela eta beti lan egin behar zutela zuzendarientzat eta ez zietela ematen janaria, ez ezer. Isaac ezin zuen sinetsi zeren ondo zaintzen ari zuten. Beste egun batean Isaac eta bere lagunak txarto zaintzen hasi ziren eta Isaac ez zekien zer egin, orduan ahal izan zuen heinean, ihes egin zuen eta hirira joan zen. Hirian zegoela laguntza eskatu zuen poliziari baina ez zioten kasurik egin; esaten zioten hori tontakeri bat zela eta ia hartu zuten Isaac berriro barnetegira eramateko. Azkenean Isaac ihes egin zuen poliziarengandik eta Kalean bakarrik geratu zen eta gau osoa bakarrik pasatu zuen. Eguna egin zenean mutil bati ikusi zuen garrasika eta hau esaten zuen Ezin da umeei lan egitea uztea libreak dira umeak, ezin da hori egin. Isaac beraren gana joan zen eta gertatu zitzaion dena kontatu zion bera arrteaz entzun zuen eta norbaiti deitu zion eta gero esan zion berarekin joateko. Etxe batera joan ziren eta han galdetu zioten non zegoen kokatuta barnetegia eta Isaac dena esan zien. Kotxea hartu zuten eta hartara joan ziren baina ez zegoen inor ez leku guztietan begiratu zuten eta azkenean kutxa batean zeuden ume guztiak. Polizia bilatu zuten eta esan zieten zergatik ez zuten ezer ez egin umeei laguntzeko, baina polizia ez zien kasurik egin eta haiek epailearengana joan ziren. Epailea arrazoia eman zien eta polizia guztiei bere lana kendu zien eta hiriko poliziak eraman zuten herrira; honela kontrolatuko zuten ez egotea umeak lan egiten. Ume guztiak atera zuten eta haien extera eraman zuten ume guztiak. Han, denei galdetu zioten non zegoen bere familia eta haien etxetara eraman zuten. 17 Bilboko Eskolapioak

18 Isaac-ri deitu ziotenean eta galdetu ziotenean non bizi zen, bera bakarrik zekien Nepalen bizi zela eta ez zuela ondo gogoratzen beraren gurasoak esan zien. Orduan lagundu ziena kotxean eraman zuen eta egun asko eman zuten Isaac-ren exea bilatzen. Herri guztiak bizitatu zituzten, baina ez zegoen inon Isaacen familia. Azkenean egun batzuk pasata herri oso txiro batean aurkitu zuten Isaacen familia. Isaac bere gurasoengana joan zenean dena kontau zien eta bere ama negarrez hartu zion eta barkamena eskatu zion, baina bera ez zuen nahi etxean geratu, lehenengo Mariarengana joan nahi zuen eta gero ume gehiago lagundu nahi zuen. Bere amari esan eta bere ama negarrez baietz esan zion, joan ahal zela, baina ez ahaztea bere gurasoaz. Orduan Mariaren bila joan zen. Bere etxera heltzean konturatu zen ez zela etxe pobre bat. Orduan sartu egin zen eta Maria berarengana korrika joan zen. Esan zion hortik irten nahi zuela, bere aitak ez zuela zaintzen ondo eta maltratu egiten ziola; laguntza behar zuela. Orduan Isaac berarekin eraman zuen. Lagundu zien lagunarengana joan ziren, han eskatu zieten berarekin lan egin nahi zutela; laguna baietz esan zien eta oso pozik batera lan egin zituzten. Umee asko askatu zituzten eta barnetegiko zuzendari asko preso hartu zuten. Urte batzuk geroago Maria eta Isaac eskondu ziren eta oso pozik egon ziren batera ume guztiei laguntzen. Azkenean Isaac empresaren zuzendaria egin zen eta hainbat ume salbatu zituen. Isaac urte asko geroago Ameriketara joan zen eta Nepalen gertatzen zen guztia azaldu zien ameriketako pertsonei. Azaldu zien umeak lan egiten zutela eta umeak ezin zutela lan egin, libreak zirela eta umeak jolastu, ikasi eta ondo pasatu bear zutela Amerika boterez zuenez mesedez laguntzeko eskatu zien bidezkoa ez zelako egoera. Azkenean hainbat laguntza izan zuen eta umee asko liberatu zuten baina jakin behar dugu oraindik ume asko bakarrik lan egiten daudela eta lagundu behar diegula zeren gu bezala jolastu behar dute eta ikasi ere bai, zeren besteela ez dute izango etorkizunik. Mar Juncay 18 Bilboko Eskolapioak

19 MUNDUKO ALDAKETAK Kaley familia txiro batean jaio zen. Luandan, Angolako hriburuan. Bere haurtzaroa ez zen izan oso berezia. Angolan, emakumeak diskriminatuta zeuden, etxean zeuden egun osoa eta gizonak egun guztia ematen zuten lanean daimenteen minetan. Eskolatik etortzen zenean telebista ipini, eta futbola ikusten zuen, angolako futbol selekzioa. Beste neskeekin konparatuta pixka bat arraroa zen, zeren eta bere adineko neskak panpinekin jolasten zuten eta. Askaria hartu eta futbolera jolasten zuen berak egindako baloi batekin. Oihalez eginda zegoen, nahiko txarra zen baina hori zen zuen guztia. Horrela eman zituen haren lehenengo 14 urteak futbolera jolasten. 15 urte beteko zituen eta haren gurasoek opari bat zuten prestatuta Kaleyrentzat. Futbol baloi bat zen, ematerakoan oso pozik jarri zen. Munduko oparirik onena izan zelako. Aste bat egon zen futbolera jolasten atsedenik hartu gabe. Futbol baloi horretaz maitemindu zen. Leku guztietara eramaten zuen: eskolara, dendetara, supermerkatura Uda horretan munduko futbol mundiala izango zen. Lau urte egon zen itxaroten mometu hori. Angolako selekzioa jolastuko zuen. Bere ametsa, angolako futbol selekzioan jolastea zen. Hilabete bat iraundu zuen mundiala, azkenean Brasilek irabazi zuen. 18 urte bete zituen eta unibertsitatera joango zen. Fisioterapeuta izan nahi zuen. Kirolarien fisioterapeuta. Ikasketak amaitzeko gogo handiak zituen. Nota onak ateratzen baitzituen, ikasturte amaieran futbol partidu batera joango zen praktikak egitera. Ikasketa hauek 4 urtekoak ziren. Urte hauetan zehar ikasketak, futbolarekin eta lanarekin partekatzen zituen. Kafetegi batean lan egiten zuen 20 kwanzaren truke astero. Futbolera jolasten zuen eta korrika egitera ateratzen zen ere. Oso pozik zegoen. Gainera nota oso onak ateratzen zituen. Asko gustoko zuen medikuntza. 4. eta azken urtea zen unibertsitatean zegoena. Bere notak klaseko hoberenak izan ziren. Eta unibertsitateak esaten zuen bezala, nota hoberenak zituena futbol talde batera joango zen fisioterapeuta bezala lan egitera. Atlético Petróleos Luanda taldea ikustera joan zen. Partidua oso interesgarria izan zen eta mutil bati eman zion uzkurdura batekin lagundu zion. Oso oso pozik zegoen. Partidua amaitzean pilota batekin jolasten hasi zen tokeak eta mugimenduak egiten. Mutil bat ikusi zuen nola jolasten zuen eta esan zion oso ona zela. Atlético Petroles luandan taldean jolastea nahi zuen! Irrikaz zegoen, 4 urte bat egon zen taldearekin entrenatzen eta partiduak jolasten. Beste mundial bat etorri zen, eta Angolak parte hartzen zuen. 19 Bilboko Eskolapioak

20 Haren taldeko trebeena zen, eta angolako selekzioan jolastea eskaini zioten. Baietz esan zuen. Bere ametsa lortu zuen. Angolako selekzioan jolastea. Urte horretan ez zuten irabazi baina munduko esperientzia izugarriena bizi izan zuen. Brasilera bidaiatu zuen eta lagun asko egin zituen. 27 urte bete zituen eta 4 urte hauetan mutil horretaz maitemindu zen, hura ere. Mutila Mohombo deitzen zen, haren aurkitzailea zen. Beraien artean harreman bat hasi zen. Egunero geratzen ziren kafe bat hartzeko, futbolari buruz hitz egiteko eta abar. Oso ondo eramaten ziren eta maiteminduta zeuden. Beste 2 urte pasatu ziren eta Mohombo ezkontzeko eraztun bat erosi zion. Afaltzerako orduan emango zion, oso berezia izango zen. Belaunika jarri zen eta ezkontzeko eskatu zion. Kaley negarrez hasi zen, oso pozik zegoelako. Baietz esan zion. Ezkontza oso polita izan zuten eta Brasilera bizitzera joan ziren. Ume bat izan zuten, Jacob izena zuen. Kaley fisioterapeuta izaten jarraitu zuen eta Mohombo banku batean lan egiten zuen. Itziar Aja NICARAGUA Bazen behin, senar-emazte batzuk Nikaraguako herri batean bizi zirenak. Haiek Mario eta Antonia deitzen ziren. Bi ume zituzten: Jorge eta Bernardo. Herri hau txiroa zen eta jendeak lan asko egin behar zuen janaria lortzeko. Mariok ez zeukan lanik, eta horregatik, triste eta arduratuta zegoen. Bere emazteak baratzan lan egiten zuen eta etxeko lanak egiten zituen. Oso langilea zen eta ez zitzaizkien pertsona alferrak gustatzen. Bere semeak eskolara joaten ziren egunero eta ordu bat ibili behar zuten eskolara joateko. Oso nekatuta itzultzen ziren haien etxera. Egun batean, Marioren familia bildu ziren Mario eta Antoniaren etxean. Mariok berri txar bat esan behar zuen. Ez zegoen beste aukerarik; Managuara joan behar zuen lana bilatzera. Hazten zituzten lur txikiak ez zen nahikoak. Gainera, ordaintzen zituzten zergak eta errentak oso altuak ziren. Mariok esaten zuen hiria zela lekurik onena dirua irabazteko. Horrela, posiblea izango litzatekeela dirua eramatea. Bitartean, bere emazteak haien semeak zainduko lituzke eta lurra haziko luke. 20 Bilboko Eskolapioak

21 Herri txiki honetan, elizaren ondoan, ikastetxea zegoen. Ikastetxean irakaslearen etxea zegoen. Mariak pentsatzen zuen herriko arazoak larriak zirela. Hark pentsatzen zuen jendearen arazoak oso larriak zirela. Herriko jendea txiroa zen eta ikasle askok ez zeukaten arroparik. Mariak bere irakasleei esaten zien hezkuntza eta ezaguera oso garrantzitsuak zirela hobeto bizitzeko eta probeziatik ateratzeko. Eskubideak lortu ahal zirela eta mundua hobea lortu ahal zela esaten zuen. Mariaren ustez, irakasleek trebatuak ziren gauza hauek lortzeko. Baina funtsa zen hezkuntza eta ezaguera. Lau egun pasatu ziren, eta Mario Managuara joan zen lan bat bilatzera etxegintzan edo denda batean. Amaieran, eraikitzaile batek alokatu zuen eta beste adiskideekin etxe bat eraikitzen hasi zen. Herrian, egoera berdina zegoen; Bernardo eta Jorge eskolara joaten ziren eta Antoniak baratzean lan egiten zuen. Maria pozik zegoen bere ikasleak argiagoak eta ausartagoak zirelako. Egun horretan, Antoniak haragia prestatuta zeukan. Haragia janari berezia zen eta egun berezietan jan ahal zen. Semeak eskolatik azkar irten ziren eta haien etxera joan ziren janaria gozatzeko. Arratsaldean, bere etxerako lanak egin zituzten eta gero, beste auzokoekin jokatzeko. Aste bat pasatu zen eta Mario bere herrira itzuli zen bere familia ikustera. Oso pozik zegoen; lana polita zen eta diru kopuru ona irabazten zuen. Bere familia oso ondo hartu zuen eta nola zen lana galdetu zioten. Hark bere lorpenak esan zien eta haiek pentsatu zuten hiria leku ona zela ondo bizitzeko eta lan bat aurkitzeko. Mario bi egun geratu zen eta gero, Managuara itzuli zen berriro bere lana ondo egitera. Hilabete bat pasatu zen eta Mariok arazo bat zeukan. Ez zegoen dirurik langilei ordaintzeko. Hau arazo handia zen, bere lana arriskuan zegoelako. Triste zegoen hau jakiteagatik. Bere herrira itzuli zen eta han geratu zen ezer ez egin barik. Antonia triste eta arduratuta zegoen bere senarra lana galdu zuelako. Bere semeak triste zeuden, baina gauza ona zeukaten: gauza asko zekiten eta jakintsuagoak ziren. Haien aita ez zen hain azkarra eta zailtasun gehiago zeuzkan lana aurkitzeko. 21 Bilboko Eskolapioak

22 Bi aste pasatu ziren eta Mario Managuara joan zen lana aurkitzera. Zorte zeukan lan berria aurkitu zuelako. Pozik zegoen. Baina, diru gutxi irabazten zuen eta bere familia arazoak zeuzkan ez zeukalako diru gehiagorik. Emaztea joan zen Managuara lan bat bilatzera eta denda batean aurkitu zuen. Lan ona zen eta diru asko irabazten zuen bere familia zaintzeko. Hilabete bat pasatu zen, eta poztasuna haien aurpegian zegoen. Biek lanak zeuzkaten eta semeek prestatuta zeuden lan egiteko. Maria eta pertsona guztiak pozik zegoen egoera honetan egoteagatik. Javier Larrazabal 22 Bilboko Eskolapioak

23 POLONIA Bi ume poloniar zeuden, Aleksy eta Alojzy, haien clasean beste mutil bat zegoen Andrezej deituta. Andrezej oso aberatsa zen eta oso familia ona zuen, horrexegatik Aleksy eta Alojzy inbidia zeukaten. Egun batean, ikastolaren jolastokian Alesky eta Alojzy, Andrezeyrengana joan ziren, jo eta xirikatu zioten. Honek negarrez heldu zen etxera eta ez zion ezer ez esan bere gurasoei. Hurrengo egunean 20 eraman zien bi umeei, haiek hartu zuten, eta barre egiten joan ziren klasera, ez zitzaien ezertarako balio. Jolastokian, Aleksy eta Alojzy kafetegira joan ziren eta diru guztia gastatu zuten. Hori Andrezejri ez zitzaion asko gustatu, baina ezin zuen haiekin haserretu, zeren eta bera haien laguna izatea nahi zuen. Arratsaldean, futbolean jolasten ari ziren lagun biak, Andrezejren etxetik gertu. Andrezej bere etxerara ailegatu baino lehen, futbol zelai horretatik pasatzen da, pasatu eta ikusi zuen Alesky eta Alojzy futbolean jolaztzen. Andrezej hurbildu eta hitz egiten hasi ziren: -Kaixo, jolas naiteke? -Bai! Asko gustatuko litzaiguke! -Eskerrik asko lagunak! (Baina Andrezejeri ez zitzaion bururatu tranpa bat izan ahal zela ) Partidu erdian Alesky bota egin zuen zangotrabaz. Andrezej hezur bat hautsi zuen eta hospitalera eraman zuten, haien gurasoek ezerez jakin barik. Hospitalean barkamena eskatu zioten, eta konturatu ziren arratzalde gustia pasatu zutela berarekin eta ez zela egon hain txarto. Igeltsua ipini besain pronto Adrezejren etxera joan ziren zer gertatu zen asaltzeko, gurasoek ez zuten gehiei esan, -umeak dira - esan zuten. Patata tortilla askaldu zuten eta Andrezejren logelara igo ziren jolastera. Hor bertan horduak eta horduak pasatzen zituzten. Joateko ordua helduzen -Andrezej oso ondo pasatu dugu gaur zurekin -Ni ere bai lagun maitea. -Bihar jolastokian gurekin etorri nahi duzu? -Asko gustatuko litzaidake, baina -Baina? 23 Bilboko Eskolapioak

24 -Ez dakit egunero gauza txarrak esaten, jotzen, nitaz barre egiten hori ez zait batere ez gustatzen -Barkatu Andrezej, oso txarto portatu gara zurekin, benetan, ez dizugu berrio egingo. -Benetan? Eskerrik asko, asken finean lagun onak zarete! -Zu ere bai, bueno ba bihar arte laguntxo. -Bai, bihar arte! Hurrengo egunean... Ikastetxeara abiatzen zen Aandrezej, bat-batean Alesky eta Alojzyrekn topatu zen. Elkar ikusi bezain pronto, galdetu zion Alojzy, ai nola doan bere anka Hobeto zegoela erantzun zion. Kasera heltzean bakoitzakbere lekuan eseri zen, hirurak jolastokira joan nahi zuten berriro elkarrekin egoteko. Jolastokia heldu ziren eta futbol atearen ondoan eseri ziren hitz egitera -Aizu Andrezej zer pentsatzen dute zure gurasoak gutaz? -Mutik atzeginak zaretela. -Bueno baina nahiz eta horain lagun onak izan, aste bat lehenago oso txarto portatu ginen zurekin, dena inbidiagatik -Ez keskatu horregatik, dena ahaztuta dago! -Eskerrik asko, mutil ona zara Andrezej! -Eskerrik asko, kafetegira zatozte? Dirua ba daukat! -Bai goaz, baina guk ordainduko dugu, pasaden egunean 20 gastatu genituen bakoitzak eta zureak ziren! -Hori egia da, eskerrik asko. -Ez horrexegatik. -Izan ditudan lagunetatik, zuek onenak zarete. -Guk berdin pentsatsen dugu zutaz Andrezej. María Menéndez 24 Bilboko Eskolapioak

25 RWANDA Bazen behin familia bat Kigalin bizi zena, guda bat hasi zen eta zerbait egin behar zuten ihes egiteko. Aita Tom izenekoa, ez zekien zer egin ihes egiteko. -Asira, zer egingo dugu? - Guda honetatik joan behar gara. -Baina, nola? -Ez dakit, Osambok ere lagunak egin ditzake -Osambo bakarrik ume bat da, eta ezin du ezer egin ihes egiteko Asira! Uler ezazu ezin dugula ezer ez egin, emen geratu beharko gara, gudan. -Arrazioa daukazu ezin dugu ezer egin, kalean dauden pertsonak bezala amaituko dudu: hilda. Tomen gurasoak itxaropenik gabe daude eta Tom laguntzeko, zerbait egin behar dute. Hurrengo egunean, Asira eta Osambo elizara joaten dira; Jainkoari laguntza eskatzera, bitarteak Tom etxean zegoen bakarrik eta bahitu egiten diote. Asira eta Osambo etxera ailegatzean, ez zegoela ikustean, bilatzen hasten dira. Tom gizon baten etxean zegoen lotuta soka batez inguraturik eta tratu txarrak jasatzen. Gizon hori terrorista bat zen, umeei tratu txarrak ematen dizkiona. Tomen alboan, ume gehiago zeuden, ere golpez beteta. Tomi ideia bat bururatu zitzaion ihes egin ahal izateko handik. Asira eta Osambok poliziengana joan ziren zer gertatu zen esatera. Poliziek bilatzen hasi ziren herritik baina ez zuten ezer ez aurkitu, ez zuela garrantzi handirik esaten zuten. Egunero horrelako zerbait gertatzen zela. Baina Asira eta Osambo, bilatzera joan ziren herritik. Aurkitu zuten, garrasiengaitik, asko entzuten zirten beraren oihuak, sartu eta ume guztiak atera zituzten handik. 25 Bilboko Eskolapioak

26 Umeak umezurtzak ziren, familiarik gabekoak. Kalean bizi ziren delikuentzian edo lapurketa ibiltzen ziren egunero zerbait jateko. Baina ez zegoen dena konponduta, guda horretatik ihes egin behar zuten, baina ez zekiten nola. Etxera bueltatu eta bat-batean familia ikusi zuten haien etxean. Ez zekiten zer egiten zuten han, Kigali gudan zegoelako. Familiari dena azaldu zioten, lagundu nahi zioten gudatik alde egiten dena bukatu arte. Kotxez bueltatzen zirenean polizia batzuk, kotxea arakatu zuten, kigaliko norbait bazihoan barruan. Ikusi zieten eta bueltatu behar izan ziren. Familia haiekin bueltatu zen berriro laguntzeko. Berriro saiatu ziren kotxearekin ihes egiten, ia-ia lortzeko unean polizia bat arakatu zuen kotxea, baina esan zuen joan ahal zirela, libre izateko,inor ez zela konturatuko. Ordu batzuk geroago, Gibraltarera ailegatu ziren, eta haien familiaren etxera joan ziren bizitzera. Sevillan bizi ziren, han bizitza berri bat hasi zuten. Tomek eskolara joaten hasi zen, han lagun asko egin zituen, baina, Kigaliko lagunak berriro ikusi nahi zituen. Osambok, lana bilatu zuen, oso ondo ordaintzen ziotena eta oso gustura lan egiten zuen. Asira, ez zen etxean geratu behar etxeko lanak egiteko,, egunero lanera joaten zen eta gero bere lagun berriekon ateratzen zen kalera beldurrik gabe, ez Kigalin bezala. Hirurok oso pozik zeuden hasitako bizitza berriarekin Sevillan, baina egia da, hirurok ere bere lagunak eta Kigaliko jendea berriro ikusi nahi zutela. Azkenean, Sevillan geratu ziren bizitza osorako. Haiek pentsatzen zuten bueltatuko zirela guda amaitzean, baina azkenean ez ziren inoiz ez bueltatu. Nagore Municha 26 Bilboko Eskolapioak

27 INDONESIA Familia bat Indonesiara joan egin behar da. Bere gurasoak lanarik gabe geratu dira eta enpresa garrantsitsu bat laguntza eman die han lan egiteko. Hogeita hamar egun pasa eta gero, haize eta euri samarra hasten da. Urrunean tsunami bat agertzen da. Une horretan haien bizitzak arriskuan daude. Amaieran, asko borrokatu egin dute eta denak elkarrekin egotea lortu egin dute haien lagunen laguntzari eta maitasunari esker. Istorio hau Euskal Herriko familia bati gertatu zitzaion. Bikote hau hiru seme-alaba zituen. Orain dela hamabi urte ezkondu ziren. Hasieratik, bere lanarekin oso pozik zeuden eta dena primeran zihoan. Aitak turismo bulego batean lan egiten zuen eta bere emaztea noizbeinka bidai batzuk antolatzen zituen. Krisia dela eta ezin zuten lan horiekin jarraitu. Zorte ona izan zuten. Indonesiako enpresa garrantzitsu batek bere laguntza eskaini zien, bertan haien lana hobetzeko. Semeek berria ezagutu zutenean alde batetik, poztu egin ziren, baina beste alde batetik triste jarri ziren, haien lagun hoberenengandik urrundu zirelako. Ez zuten pentsatzen hain urrun joango zirela. Klasetik irten eta gero, liburutegira abiatu ziren mapa bat ikusteko. Une horretan konturatu ziren, Indonesia ozeano pazifikoa eta ozeano indikoa artean dagoela. Iparraldean Filipinas eta hegoaldean Australiarekin egiten zuen muga. Bidai hau oso luze izan zen familia guztiarentzat. Bi hegazkin hartu behar izan zituzten: lehenengoa Loiutik Londresera, eta bigarrena, Londresetik Yakartara (Indonesiako hiriburua ). Bidaien artean ere, Europako herri ospetsu batzuetan egon ziren. Yakartako aireportura heldu zirenean, ikusi zuten maletak galdu egin zituztela. Ez zekiten zer egin. Oso kezkatuta zeuden. Behintzat, haien lagunak agertu ziren. Oraindik ez zeukaten etxerik, horregatik beraiekin egun batzuk geratu ziren eta horrela ohitura desberdinak ezagutu zituzten. Bandungera kotxez joan ziren. Hurrengo egunean aireportutik etxera maleta guztiak bidali zituzten. Lagunen etxea oso polita zen. Igerilekua, saskibaloi pista eta beste kirol motatako instalazioak zituzten. Asteburuan familia guztia eguzkitan zegoen bitartean, hondartzaren ondoan, harrituta geratu ziren tsunami handi eta gogor bat ikusi zutenean. Momentu honetan denak korrika hasi ziren. Ekaitz tropikal honek etxeen% 70 eraman zuen. 27 Bilboko Eskolapioak

28 Honen ondorioz, familia osoa banatuta geratu zen eta hemendik aurrera bilaketa gogor bat hasi zen. Seme txikiena, Gorka, urduri samar zegoen ez zekielako non zegoen. Beste aldetik, aitak (Frank) urduri zegoen, pentsatzen zuen lehenago bere familiari topatu behar zuelako. Bi seme txikienak aurkitzen saiatu ziren. Baina oso berandu zen edozer ezkuratzeko. Olatua eta gero konturatu gabe galdu zituen. Martak (bere emazteak) sauri gehiegi zeuzkan, bizkarrean, eskuetan, aurpegian Berak itsasotik bizirik irtetea lortu egin zuen eta enbor batera heldu zen ez hondoratzeko. Arnasa hartu nahi zuen, baina ez zeukan indarrik. Ziur zegoen bere familia galduta zegoela, aldiz borrokatzen jarraitu nahi zuen. Egun batzuk pasa eta gero, bere seme helduarekin, Lucas izena zuena topatu egin zen. Denbora asko zeramaten elkar ikusi gabe eta besarkada luzean elkartu ziren biak. Ospitalera eraman zioten zauriak garbitzeko. Ospital hau Yakartako garrantzitsuena zen. Jendez beteta zegoen. Ez zegoen ezta odolik ezta oherik pertsona guztientzako. Aitari eta beste bi semeri ez zitzaien ezer ez pasatu. Haiek urrutik ikusi zuten etortzen zena, etxeko teilatura igo ziren, etzanda geratu ziren, mugitu barik. Martak, amak, pentsatzen zuen ez zituela seme-alabak gehiago ikusiko. Senarrak ez zuen atseden hartu, bere familiarekin betirako egon nahi zuelako. Etxearen ondoan zegoen ospitalean bilatu zituen. Han barruan dena nahaste-borraste bat zen. Inork ez zekien zer egin edo nora joan behar zen. Gauean amaren ondoan zegoenean, Gorka negarrez zegoen. Nahiz eta txikia izan, bere amagatik asko sufritzea tokatzen zitzaion. Zangoa hautsi zuenez, medikuak amari ebakuntza egin behar zion. Kirofanora sartu baino lehen, senarra eta bere alabak heldu ziren. Orduan hegazkin bat hartzea erabaki zuten. Madrilen mediku ospetsu batek ebakuntza egin zion. Azkenean emaitzak primeran izan ziren. Hango lagunei buruz ez zuten berririk izan; pena handiz onartu zuten tsunamiaren ondorioz hilik egongo zirela David Fernández 28 Bilboko Eskolapioak

29 NUEVA ZELANDA Bazen behin, Nueva Zelandako tribu bateko ume bat ozeano Indikoaren inguruan ibiltzen ari zen. Umea ile horia zen, eta natura asko gustatzen zitzaion, beti zegoen naturaren inguruan.oso azkarra zen eta ehizan ari zenean beti sari handi eta ona lortzen zuen. 13 urte zeuzkan. Clerk deitzen zen Arrantza egitera joan zen, arrain batzuk behar zituen gauean afaltzeko. Ozeanoan sartu zen eta bere eskua jaitsi zuen eta bi arrain harrapatu zituen. Ozeanotik ateratzen ari zenean, dunbotsa bat entzun zuen eta bat-batean bale urdin bat agertu zen bere aurrean, Yubarta bat zen. Balea beldurtu zen eta uretan murgildu zen. Clerki baleak eta arrainak asko gustatzen zitzaizkion eta arrain bat bota zuen eta baleak urgaineratu zen eta mutilari begiratu zion, mutila oso alai zegoen eta itsasora sartu zuen balearengana. Yubartarengana heldu zenean yubartak alde egin zuen eta ozeanoan galdu zen. Mutilak itsasotik irten ari zenean bere arrainak hartu zuen eta joan zen bere herrixkara. Bere tribua maori zen eta haien herrixka baso batean zegoen, eta 100 pertsonak zeuden, hogei etxeetan bizi ziren eta egun guztietan ehizan ibiltzera joaten ziren,talde edo banakaz. Clerkeren herrixkan bere gurasoak eta bere anaia zeuden eta bere gurasoen aitak ere, Aitona triburen nagusia zen eta ehizan ibiltzeko antolaketa prestatzen zuen bere lagunekin, baina haiek ez ziren joaten, zaharrak ziren eta ezin zuten korrikarik egin ezta zuhaitzetan gora egitera, ere. Haiek dantzak eta triburen ohiturak antolatzen zituzten. Emakumeak tribuan dantza saioak egiten zituzten eta zopak edo falafelak prestazen zituzten. Gauean Clerkeren arrainak suan ipini zituzten eta Clerkek bere experientzia kontatu zuen, baina bere gurasoek ezta tribuko guztiek ere ez zuten sinesten, baina Clerk hori errepikatzen hasi zen, baina ez zion inork entzun, eta bere txabolara joan zen lo egiteko. 29 Bilboko Eskolapioak

30 Hurrengo goizean Clerk oso goiz esnatu zen balearenagana joateko, haragi zati bat jan zuen eta korrikaz joan zen ozeanora. Bidean, jausi zen harrietan, min handia zeukan, baina laster indarrak sentitu zituen eta berriro korrika hasi zen. Ozeanoren bazterran heldu zenean balea hor zegoen, Clerk itxaroten, eta korrika itsasoan sartu zen eta balearekin jolastean hasi ziren.balea oso pozik zegoen eta biak ordu asko pasatu zituzten jolasten. Bazkaltzeko ordu heldu zen eta Clerk bere herrixkara joan behar zen baina balea oso pozik zegoen Clerkekin eta beraharrapatu zuen eta bere bizkarran eraman zuen hondartza batera eta Clerk arrain batzuk harrapatu zituen, gero jateko. Clerk bere herrixka ahazten ari zuen baina ez zen konturatzen eta balean jolasten eta jolasten, gaua pasatu zuen. Herrixkan bere desagerpenari buruz mintzatzen ari ziren eta bere gurasoak oso triste zeuden, eta pensatu zuten Clerk arazo batean zegoen, eta bale horregatik izan ahal zela, baina hori ez zen oso sinesgarria. Maoriak beren bila joan ziren, ozeanora baina ez zegoen arraztorik bat, eta maoriak oso kexkatuak zeuden. Clerk, goizean, balearengana jo zuen, etxera berriro joatea nahi zuen eta baleak ez zuen jaramonik egin hasieran, baina gero onartu zuen eta bere herrixkara eraman zuen;baina ez zegoen inor ez, denak Clerkenbila zeuden. Bat-batean marrazo batek harrapatu zuen Clerk, jan egin nahi zuen eta momentu horretan, Clerkeren aitak hori ikusi zuen eta uretarabota zuen bere burua laguntzera, baina ezin izan zuen eta balea agertu zuen eta lagundu egin zuen. Tribu guztia oso pozik ipini zen, eta balearekin jai bat ospatu zuten eta pertsona eta animali guztiak oso ondo sentitu ziren. Javier Martin 30 Bilboko Eskolapioak

31 AGATA Agata 14 urteko neska indiar-europar bat da, baina Suitzan bizi da bere amarekin, anebarekin, eta aitarekin. Udako egun bat zen, Agata eta Charan etxean zeuden, ama eta aita berriro herrieta egiten zeuden: -Zuk eta zure ohiturak! : Esan zuen amak. - Nirekin ezkonduta zaude, eta errespetatu behar nauzu! : Esan zuen aitak. -Bai, errespetatu bai, baina ez naiz izango zure esklaboa, kokoteraino nago, esan zuen amak haserretuta Agata eta Txaran oso kezkatuta zeuden, amak arrazoia zeukan, baina ez dute nahi etxetik joatea, eta aita hor uztea. Herrietak egunero gertatzen ziren, baina haiek ez zekiten, azken herrieta izango zela, eta Indiara joango zirela aitarekin. Aste bat pasa eta gero... -Tuari, etorri, zurekin hitz egin nahi dut. Esan zion emaztea senarrari. - Ez dut nahi zurekin egotea eta banatu egin nahi dut, eta semeak, eramango ditut, eta zuk aste bat izango dituzu hilabetean, eta ez saiatu kentzen, ez duzulako lortuko. Eta hitz hauekin ama bere gauzak eta umeen gauzak egiten hasi zen. Agata eta Charan eskolatik bueltatzean beren gauzak aurkitu zuten maletetan eta kutxetan. -Ama zer da hau?! Esan zuen Charanek. - Zure gauzak hartu eta autora joan. Esan zuen amak. Hurrengo egunetan Charan eta Agata amonaren etxean pasako dituzte, baina aste honetan, aitarekin tokatzen da, eta haiek ez dakite zer gertatuko den. -Semeok, maletak egin eta arin etorri, aeroportura Joan behar gara. Esan zuen aitak. 31 Bilboko Eskolapioak

32 Aeroportuan -Aita, nora joango gara? Galdetu zion Agatak aitari. -Bombaira joango gara, eta oso ondo pasatuko duzue han.erantzun zion aitak. Baina Agatak pentsatzen zuen aste bateko bidaia izango zela. Charan, Agata eta aitak aste bat pasatu egin dute, Bombaien, baina Europara bueltatzean, bi anaiek konturatuko ziren, ez zirela joango. -Aita, gaur hegazkina hartu behar dugu. Esan zioten umeek. -Ez, nirekin geratuko zarete, eta ez duzue amari deitu behar, ez zaiolako inporta. Baina hirurak bazekiten hori gezurra zela, eta Agata negarrez hasi egin zen, eta amari deitu egin zion, baina amak ez zekien ezer ez, orduan hegazkin bat hartu eta Indiara joango zen, baina azkenean ez zen hori gertatu. Bi aste pasa eta gero, Agata eta Charan ikustean, ama ez zenez etortzen,joateko plan bat asmatu zuten, lehengoz, aitaren dirua lortu, gero, gauean, hartu eta joan, eta azkenean, hegazkin bat hartu. -Gaur eguna da Charan, gaur gauean Joan behar gara. Esan zuen Agatak Eta hori egin zuten, gauean aita lo geratzean, dirua hartu, eta gauzak, eta etxetik irten, baina etxetik irtetzean -Nora zoazte biok? Ez duzue pentsatu ihes egitea ezta?! Esan zuen aita haserre. -Ba ni Azkar Agata! Korrika egin! Esan zuen Charanek korrika eginez. Kalera irten eta biok taxi bat hartu egin zuten, aeroportura eramateko, baina aita atzetik zebilen, eta ez baziren heltzen, aita baino lehen, hor geratuko ziren betiko. -Hor dago! Hor dago aeroportua! Azkar, sartu! Esan zuen Agatak. - <<Bi minuto Suitzarako hegazkina ateratzeko, mesedez bidaiariak, Joan zaitezte ezertzen zuen lekuetan. Esan zuen emakumezko ahots bat>> 32 Bilboko Eskolapioak

33 Eta hori egingo zuten, baina lehengoz beren gauzak eman behar zizkioten gizon bati. Eta zorte txarrez aita aeroportuan zegoen, gelditzeko ohiuka eginez, baina ez zioten ikusi ez entzun orduan hegazkinean sartzean, aita Agatari heltzen dio eskutik, eta Charan bere indar guztiarekin saiatzen da bere arreba bere aitatik kanporatzea,baina ezinezkoa. -Lagundu mesedez! Esan zuen Charanek oihuka eginez. - Ez! Ez! Nire semeak dira! Esan zuen aita, polizia semeak laguntzen hari zirela ikustean, eta orduan polizia gelditu egin zen. Baina bi umeak ez ziren aitarekin bueltatuko eta horregatik joan egin ziren korrika hegazkina zegoen lekurantz, 10 segundo geratzen ziren ateak izteko, eta pasatzen bazuten ateak, libre geratuko ziren. Eta hori gertatu zen, sartu egin ziren korrika bizian. Eta aita oihukatzen zegoen atetik berriro bueltatzeko, bera asko maite zuela bere semeak, baina berandu zen. Indiako hegazkina Suitzara heltzean, hor zegoen ama itxaroten, bi poliziekin, senarra ere ateratzen bazen, poliziak atxilotzeko, baina aita Indian geratu egin zen. Bi semeak, ama ikustean korrika egin eta negarrez heldu ziren amarekin, eta besarkada handi bat eman zioten elkarri. Ordu hauetan, ama denuntzia bat ipini zuen bere senarra atxilotzeko eta hori gertatu egin zen, atxilotu egin zuten 10 urtez. Azkenik, Charan, Agata eta ama, bizitza berri bat egin zuten, ama beste gizon bat ezagutu zuen, baina hau Europarra zen Ingalaterrakoa, eta horrantz, Joan ziren,bizitza berria egitera,eta dena ahastera. Baina ez pentsa, aita libre geratzean, ez dakite zer gertatuko den, eta nora joango den, horregatik hobeto da adi bizitzea, berriro agertzen bada. Baina hori ez da jakingo 10 urte pasa arte, baina orain,10 urte horiek, lasai pasatuko dituzte. Sara Esteban 33 Bilboko Eskolapioak

34 AHUNTZARI ESKER Familia bat Kinsasan bizi zen. Nahiko familia normala zen, aitak lana zuen, nekazaria zen, eta etxera dirua eramaten zuena zen. Aitak Khalidow zuen izena. Familia horretan ama ere bazegoen, baina beti zegoen etxean lanean, arropa garbitzen, janaria egiten... Amak Zanele zuen izena. Neskatxo txiki ere bazeukaten, Tipey zuen izena. Neskatoa ez zen eskolara joaten, ez zeukan zuk beste zorterik! Tipey bere auzokoekin ibiltzen zen jolasean, kaletik topatzen zuten edozein gauzarekin jolasten zuten; makilak, sokak... baina primeran pasatu ere. Tipey bere aitona-amonarekin bizi zen ere, aitonak Tunga zuen izena eta amonak Toriki. Neskatoaz arduratzen ziren, bere gurasoek ez baitzeukaten denborarik berarekin egoteko. Tipey Tungarekin joaten zen egunero parkera bazkalordua baino pixka bat lehenago. Han, parkean, bere auzoko lagunak ere bazeuden, 7 urte inguru zeuzkaten umeak. Egun batean, Toriki Zanelekin gelditu zen etxean janaria prestatzen eta Tunga neskatoarekin joan zen jolastera. Aitona lotan gelditu zen eta Tipeyk ez zekien zer egin, parkean bakarrik gelditu zen. Gero eta ilunago zegoen ingurua, neskatoa guztiz beldurtuta zegoen. Eta Tunga esnatzen saiatu zen baina ez zen esnatu. Arratsaldeko zazpiak inguru ziren gutxi gora-behera. Amona eta ama kezkatzen hasiak ziren, eta aita lanean zegoen. Ahuntzak, Fotê zuen izena eta belarra jaten ari zen. Umea bakarrik zegoela bi gizon heldu ziren parkera, eta umearekin jolasean aritu ziren. Tipeyren konfiantza eduki zutenean umea haiekin eraman zuten, hau da; bahitu egin zuten neska. Tunga lotan jarraitzen zuen. Gurasoak, amona, eta ahuntza ere bai, oso kezkatuta zeuden ez zekitelako Tunga eta Tipey non zeuden. Tunga esnatu egin zen eta neska ez ikustean asko kikildu zen. Etxera heltzean gertatutakoaren berri eman zien familiakoei. Denak zur eta lur gelditu ziren gertatutakoaz enteratzean. Eta berehala joan ziren parkera. Han ez zegoen neskatoaren arrastorik, Tireyren familia polizia-etxera joan ziren, eta poliziak jarraian jarri ziren lanean. Parkearen ondoan bidexka bat zegoen, bide hori ``bide horia izenarekin ezagutzen zen, han Tipeyk zeraman iduneko bat topatu zuten, bere gurasoek eman zioten iduneko hori 5 urte bete zituenean. Familia etxera itzuli zen, Tunga eta Toriki oheratu egin ziren eta gurasoak ahuntzarengana joan ziren, esne ateratzeko gazta egin nahi zutelako. Ahuntzak ez 34 Bilboko Eskolapioak

35 zekien hitz egiten, baina primeran zekien gertatzen ari zena, Fotê oso gustuko zuen neskatxa, elkarrekin jolasten zuten. Esnea atera ondoren ahuntzari, zeukaten gutxia afaldu zuten eta egongelan gelditu ziren gertatutakoaz hitz egiten, izugarrizko tristura zuten. Eta oso nekatuta zeudenez oheratu egin ziren. Baina bai gurasoak, bai aitonaamonak, ezin zuten lorik egin, Tipeygan pentsatzen zutelako, ia ondo zegoen, non zegoen, norekin Tipey ondo zegoen, afaltzen eman zioten, sopa bero-beroa afaldu zuen. Tipey bahitu zutenen izenak hauexek ziren: Atabong eta Morifèré. Hauek nahiko ondo portatu ziren neskatxoarekin, afaltzen eman eta maindire bat eman zioten, hobeto lo egin ahal izateko. Atabong eta Morifèrék nahi zutena, dirua zen, eta orduan neskatoa ikustean ideia bat bururatu zitzaien. Dirua nahi zutenez neska bahitzea bururatu zitzaien, familiak erreskatea eskatzean dirua emango zietelako. Tipey txikia zenez ez zen ia ezertaz enteratu, bazekien beste pertsona ezezagun batzuekin zegoela, baina ez zitzaion asko axola izan. Beste alde batetik bere familia oso kezkatuta zegoen. Tunga errudun sentitzen zen, bera lokartu ez balitz umea etxean egongo litzatekeelako. Bahitzaileek mezu bat bidali zieten gurasoei esanez: `` Umea etxean bueltan izan nahi baduzue euro eman behar dizkiguzue, bestela gurekin geldituko da eta nazkatzen garenean hil egingo dugu, baina hori bai, ez dugu arrasto bat ere utziko. Familiak ez zekien zer egin, eta Morifèréri eta Atabongi mezu bat bidali zieten eta esan zieten umea nahi zutela, baina ez zeukatela hain beste dirurik, zeukaten gauza bakarra ahuntza zela. Bahitzaileek ahuntza onartu zuten. Hurrengo egunean arratsaldeko zazpietan auzoko parkean gelditu ziren, baina familiak poliziari abisua eman zieten, polizia ezkutatu, eta bahitzaileak agertu egin ziren eta trukea egin zuten. Bahitzaileak ahuntzarekin joango zirenean poliziak gelditu egin zituen. Eta denok etxera itzuli ziren, ahuntza eta guzti. Atabong eta Morifèré espetxera eraman zituzten. Arrate Ayo 35 Bilboko Eskolapioak

36 ISABELLA Isabella, Jhon eta Alfredo Peruko kapitalean, Liman, bizi diren anaiak dira. Isabellak hamazortzi urte ditu, eta Jhonek eta Alfredok hemeretzi. Alfredok eta Jhonek meatzaritzan lan egiten dute, eta Isabellak medikuntzan. Familia txiroa zen, oso diru gutxi irabazten zuten. Haien ama, Maria, gaixorik zegoen eta hura zaindu behar zuten. Aita Miguel deitzen zen, baina haren seme-alabak txikiak zirenean Bilbora bizitzera joan behar izan zen, lan egitera. Egun batean, Isabellak lan egitera zihoala, gizon batek eskaini zion bere kotxean eramatea lanera. Isabellak bi alditan pentsatu barik baietz esan zion. Pentsatzen zuen fidatzeko gizona zela, baina kotxe barruan beste gizon asko zeuden, eta sartzerakoan, haietako bat kolpe bat eman zion buruan, konorterik gabe utziz. Alfredo eta Jhon etxera heldu ziren, eta arraroa iruditu zitzaien Isabella ez egotea. Baina pentsatu zuten, lagun batekin geratu ahal izan zuela. Denbora pasatzen zen eta Isabellak etxera heldu gabe jarraitzen zuen. Haien anaiak kezkatutak, haren bila joatea kalera erabaki zuten. Bi ordu zeramaten Isabellaren bila eta ez zuten arrastorik aurkitu. Urduritasuna galduta Jhon poliziari deitu zion eta azken ordutan gertatutakoa kontatu zion. Poliziak bi anaiei esan zieten etxera joateko lasai, haiek ikertuko zutela gertatutakoa. Hurrengo goizean, Alfredok dei bat jaso zuen. Deia hartu zuen eta ezezagun batek esan zion Isabella bahitu dugu, libre egotea nahi baduzue euro utzi beharko dituzue bihar azokaren ondoan dagoen jatetxean eta deia itzali zen. Alfredok oso larrituta gertatutakoa kontatu zion bere anaiari eta gero poliziari. Familia txiroa zenez ez zeukaten hainbeste diru ordaintzeko bere arrebarentzako. Baina pentsatu zuten eta motxila bat hutsik utziko zuten jatetxean, esandako moduan. Poliziak zaintza egiten geratu zen, eta ikusi zutenean gizon batek motxilara abiatzen zela, berarengana joan ziren eta galdera batzuk egin zizkioten. Poliziek gizonari eskatu zioten bere furgoneta ikusi nahi zutela. Sartu ziren, baina ez zegoen Isabella. Bera ez zen Isabellak bahitu zuen gizona. Jatetxean sartu ziren berriro eta ikusi zuten motxila ez zegoela, baina ez ziren larritu dirurik ez zegoelako. Jatetxearen zerbitzariari galdetu zioten ia nork hartu zuen motxila. Baina zerbitzariak ez zekien, ez zuen ezer ez ikusi. 36 Bilboko Eskolapioak

37 Hurrengo goizean, berriro deitu zioten Alfredori, eta honek deia hartu zuen. Gizon bat deitu zion eta esan zion berriro euro nahi zituela hurrengo egunerako Isabella askatuta nahi bazuten. Esan zien dirua udaletxearen ondoan dagoen paperontzian uzteko. Udaletxea poliziaz beteta zegoen. Jhon eta Alfredo dirua uztera joan ziren, eta batbatean gizon bat korrika abiatu zen paperontzira, eta bi polizia haren atzean zihoazen. Gizona gaizki zapaldu zuen harri bat eta lurrera erori zen. Bi poliziek gizona harrapatu zuten. Agindu zioten esateko Isabellak non zegoen, baina esaten zuen ez zekiela nor zen Isabella eta ez zekiela zertan ari ziren. Denbora bat pasata, beste gizon batek paperontzira abiatu zen eta, berriro poliziek haren atzean joan ziren harrapatzeko. Baina honek, oso azkar zihoan eta kotxe barruan sartu zen, poliziak harrapatu baino lehen. Polizia bere kotxea hartu zuen eta bere atzetik joan ziren. Oso azkar zihoan gizona, ezin zuten harrapatu. Baina kotxearekin sartu zen irtenbiderik ez zuen kale batean. Ez zuen beste erremediorik, kotxetik irtetea baino. Poliziak gizona atxilotu zuten eta Isabella askatu zuten. Isabella ospitale batera eraman behar izan zuten zorabiatuta zegoelako, konorterik gabe utzi baitzuten. Ospitalera eraman zuten eta medikuek haren anaiei esan zien Isabellak ez zegoela ondo, sendatu ahal izatekotan denbora asko behar izango zuela. Denbora pasatzen zen, eta Isabella pixkanaka-pixkanaka sendatzen zihoan, askoz hobeto zegoen, baina oraindik ospitaletik ezin zen atera. Ama ere sartu zuten ospitalean, gaixorik baitzegoen. Baina ez zen arazo larria, Isabella bezala handik gutxira sendatuko zen. Handik bi hilabeteetara sendatu ziren eta ospitaletik irten ahal izan zuten. Alfredok eta Jhonek oso pozik zeuden, haien ama eta arreba sendatu izan zirelako. Osasuntsu zeudela ospatzeko, Bilbora joan ziren aita bisitatzera. Aitari ilusio handia egin zion haren seme-alabak eta emaztea joatea bisita egitera, baina ilusio gehiago egin zion amak ezan zionean bizitzera geratuko zirela. Sara Martín 37 Bilboko Eskolapioak

38 HASIMEN ISTORIOA Kuala Lumpurreko auzo txiro batean Hasim eta bere ama bizi ziren. Hasim mutiko baxua, potoloa eta itsusia zen, bere amaren guztiz kontrakoa. Horregatik gorroto ikaragarria zuen bere amarekiko, adoptatua zela uste baitzuen. Egun batean, eskolatik zihoala etxera, gizon bat entzun zuen oihuka: -Joan F1 ikustera inoiz baino merkeago! 6 euro eta umeak bakarrik 2! Eraman itzazue zuen semeak ikustera! Hurrengo igandean! Hasim asko poztu zen, F1 asko gogoko baitzuen eta 10 euro zituelako aurreztuta, eta bere amak ezin baitzion esan ezetz ez zuelako dirurik, baina oker zegoen. Etxera heltzean amari esan zion dena, baina amak ez zuen aitzakiarik jarri, ezetz esan zion. Amorru handiz Hasim kalera joan zen ideak pentsatzeko korrika egitera joateko gogo ikaragarriak zituen eta, baina ez zitzaion idearik burura etorri. 5 egun ondoren, Hasim bere lagunekin zegoen, eta gizon bati paper bat jausi zitzaiola ikusi zuen. Papera hartu eta zelako ustekabea! F1 baterako txartel bat zen! Baina gizona buelta eman zen, eta Hasim bere txartelarekin ikusi zuen, eta berarengana joan zen, eta Hasim, alde batetik izututa, eta beste batetik, pozik, alde egin zuen korrika, eta etxean sartu zen, geroago larrutik ordainduko zuen akats bat izan zen hori. Lasterketaren eguna heldu zen, eta Hasim, aitzakia bat ipinita, ikustera joan zen, baina zirkuitura heltzean, berriro gizona ikusi zuen, beste gizon batzuekin, eta Hasim bahitu egin zuten, txartela errekuperatzeko. Aulki batean eseri zuten eta gizonetariko lodiena hitz egiten hasi zen: - Begiratu, mutiko, ezin dugu denborarik galdu, txartela eman eta joaten uzten utziko zaitugu. Hasim, izututa, txartela eman zien eta potoloak laban bat hartu zuen eta esan zion: -Lehen esan dizudana ezin dut egin, bestela salatuko gaituzu eta ezin zaitugu hori egiten utzi. Orduan Hasim korrika egiten hasi zen, eta txartela hartu zuen, atearen ondoan utzi baitzuten mafiakoek. Korrika zihoala, gizonak harrapatzen ari zirenean,polizia batzuk ikusi zituen, laguntza eskatu zien eta poliziek mafia atxilotu zuen. 38 Bilboko Eskolapioak

39 Ordu batzuk pasatu zirenean, amak ez zuen Hasim ikusi eta kezkatzen hasi zen. Telebista ikustean, zirkuituaren atean Hasim ikusi zuen, eta oso haserre hara joan zen, bere semearen bila. Heldu zenean bere semea aurkitu zuen eta zaplazteko bat eman zion. Orduan Hasim gertatu zitzaiona kontatu zion. Ama kezkatu zen eta bere semeari galderak egiten hasi zen, orduan Hasim konturatu zen bere amak bera maite zuela, eta besarkatu zuen. Ondoren amak semeari galdetu zion: -Nirekin ikusi al nahi duzu F1? Bi txartel erosi nituen sorpresa bat emateko, eta ordu asko eman behar izan ditut dirua lortzeko, eta zurekin aprobetxatu nahi dut. -Nik ere gogo asko ditut! -Goazen ba! Eta Hasim bere amarekin F1 ikustera joan ziren eta Hamiltonen garaipena lasai ikusi zuten eta Hasim oso pozik zegoen. Hurrengo egunean polizia Hasimen etxera joan zen, traumaren bat zeukan konprobatzera, baina Hasimek hau erantzun zuen: -F1 ikustean, bahiketa ahaztu nuen berehala. Poliziak harrituta joan egin ziren eta atea itxi baino lehen bere aita agertu zen, hilda zegoen aita. Hasim eta bere amak ezin zuten sinetsi, Hasimen aita soldadua zen eta hil zela esan zieten, baina han zegoen, Hasimen aurrean. Hirurak jaten hasi ziren eta haien istorioak kontatzen, batez ere aitak, nola bizirik atera zen helikopterotik eta bera lurrean geratu zen, horregatik uste zuten hilda zegoela, baina bizirik alde egin izan zuen, eta denbora asko eman zuen dirua bilatzen berriro etxera bueltatzeko, eta gainera, postu hobe bat eman zioten horren ostean, eta auzo hobe batera joan ziren bizitzera hirurok. Azkenean ama haurdun geratu zen eta laurok oso pozik bizi izan ziren. Javier Guerra 39 Bilboko Eskolapioak

40 LURRALDE MILITARRA Larunbata, Arratsaldeko 17:00 - Ali, emaidazu nire baloia! Nire lagunekin jolastera noa eta! -Eta nahi ez badut? zer egingo didazu? Alik bere anaiari gainera, ni naiz anaien artean handiena, beraz baloia nik eramango dut. Faruk, triste, bera amarengana zihoan kexatzera baina ordurako, Ali bere lagunekin kalean zegoen. Alik parkera joan zen partidu bat jokatzera baina zoritzarrez, partidua momentu interesgarrienean zegoenean, Aliren taldeko aurrelariak gol bat sartzeko pentsamenduarekin futbol zelaitik kapora bidali egin zuen eta baloia zelaiaren ondoan zegoen ibaian gelditu ziren. Baloia galduta zegoen. Alik eta bere lagunak, zer egin jakin gabe mendira joatea zerbait esploratzera erabaki zuten.bakoitzak bere etxera joan ziren motxila prestatzera, azken momentuan mendian lo egitera joango zirela erabaki baitzuten. Gaueko bederatzietan mendira igotzeko sarreran elkartuko ziren. Larunbata, Gaueko 21:00 Pixkanaka-pixkanaka koadrilleko partaide guztiek heltzen ari ziren. Zerrenda pasatu zuten eta guztiok prest zeuden mendira igotzeko.ali oso urduri zegoen duela gutxi iluntasunari zeukan beldurra galduta zuelako eta gauean mendira igotzean eta bertan gaua pasatzea, ez beldur handiz, baina pixka bat artegatuta zegoen eta aldi berean gogo handiak zeuzkan bere lagunekin zerbait berezia eta arriskutsua egiteaz. Oraindik bidearen erdia baino gehiago falta zen kanpai dendak prestatzeko tokira ailegatzeko. Bidetik, hontzen eta zenbait azerien oihuak entzuten ziren eta horiek, lagun taldeari beldurra eragiten zioten. Gutxi falta zen tokira heltzeko baina azken momentuan Alik, okertu eta okerreko bidetik gidatu zituen eta atzina-antzineko militar base batera heldu ziren. Harrituta geratu ziren bertako armak, gudarako hegazkinak, tankeak... ikustean. Ez zekiten, bertan duela asko gudarako soldaduak entrenatzen zirela, baita arma arriskutsuak frogatzen zituztela. Eskerrak, geratzen ziren gauzak muniziorik gabe edo ezin zirela martxan jarri. Orduan, sentsazio arraro bat izan zuten eta bertatik alde egin zuten. Hurrengo goizean esploratuko zuten zona hau. Afaltzeko, bakoitzak etxetik ogitartekoa edo taper bat okel edo oilaskoarekin ekarri zuten. Gaua ez zen berhaiek pentsatzen zuten bezain txarra izan, ondo lo egin zuten. 40 Bilboko Eskolapioak

41 Igandea, Goizeko 9:00 Goiz jaiki ziren, eguna ondo aprobetxatu nahi zutelako. Oso zazpiki zeuden, atzo ikusitako lekua aztertu nahi zuten ahal zuten bezain laster. Jaiki, gosaldu, kanpamendua batu eta motxilak (behar zituzten guztiarekin) ondo prestatu eta gerobase militarrera zihoazen. Bertara iristean ez zitzaien hain beldurgarria iruditu eta aztertzen hasi ziren. Ali estalgune batean sartu zen. Han, denetarik zegoen baina gauza bat, bereziki, deigarri iruditu zitzaion. Armiarma-sareak eta hautsa kendu ostean, argi gorriz erloju bat markatzen zuen kutxa bat bezalakoa topatu zuen. Alik, hau ikustean, azkar bere lagunei erakutsi zien eta hauek ez zuten horretaz ezer jakin nahi. Orduan, Alik hartaz bera arduratuko zela erabaki zuen eta motxilan gorde zuen. Egun osoa eman zuten base militarrean jolasten, soldaduak ziren heinean. Ez zuten ezer jan eta horregatik afari orduan guztiek gosegura handia zeukaten. Ez ziren konturatu, baina atzo arratsaldean, jateko geratzen zen pixkatxoa jan zuten. Ez zeukaten ezerrez afaltzeko! Baina ez zen ezerrez gertatu zeren eta Alik, bere barnetik, "Discovery Max"- en ikusi zituen ehizatzeko edota arrantsatzeko teknikak martxan jarri zituen. Zorte handia zeukaten, arratsaldeko zazpiak ziren eta oraindik eguzkia ez zen ezkutatu. Arrantsatzeko momentua zen. Ahal zuten bezain azkar, kanabera kutre eta simple batzuk egin eta ibaiaren ertzean jarri ziren arrantsatzen. Aliren lagun batek, zuhaitzetako fruitu batzuk jarri zituen kanaberen amuetan. Ordu erdi bat pasa eta gero, guztien arrantsa bi arrainetakoa izan zen. Oso pozik zeuden, lehen aldia baitzen beraiek zerbait harrapatzen zutela. Orain afaltzeko zeozer zeukaten. Azkenean, ez zekiten zenbat egun egongo ziren mendian, lurralde militarra oraindik ez zutelako aztertzen amaitu eta azpikeria handia zeukaten. Astelehena, Goizeko 7:00 Hurrengo goizean, Ali esnatu zen, soinu arraro eta simetriko bat entzun zuelako. Soinu hori nondik zetorren bilatzen bost minutu eman zituen eta aurkitu zuenean, motxilan zegoen aurreko egunean, lurralde militarrean aurkitutako erloju arraroa zela konturatu zen. Erlojua begiratu eta atzerako kontaketa bat zen: 10, 9, 8, 7... Oraindik desaktibaturik zegoen bonba txiki bat zen (bonba, Alik nahi gabe aktibatu zuen gauean ). Alik, hau ikusi bezain laster, erlojua ibaira bota zuen. Eztanda, lagun taldea esnatu zuen. Ikaratuta zeuden, ez zekiten gertatutakoa baina Alik, guztia azaldu egin zien eta lasaitu egin ziren. Liskarra pasa ondoren, lo egitera bueltatu 41 Bilboko Eskolapioak

42 ziren, guzti hau, goizeko zazpietan gertatu egin zelako eta aste osoan jai zutenez lo egiteko denbora asko zeukaten. Azkenean goizeko hamar eta erdietan gutxi gorabehera, esnatu ziren. Dendak batu eta kanpamendua guztiz garbitu zuten eta prest zeudenean, menditik jaitsi ziren. Herrira heldu zirenean, eguerdia zen eta gosaldu ez zutenez, taberna txiki batera sartu ziren. Hainbat gauza hartu zituzten: tortillazko pintxoak, urdaiazpiko ogitartekoak... Baina guztiek, edateko berbera hartu zuten: " Colacao"-a. Ase atera ziren tabernatik eta bakoitzak bere etxera bueltatu egin zen, gurasoen bronka itxaroten zitzaien... Gari Aurrekoetxea Marcos TOM SOMALIAN Bazen behin familia bat. Familia hiru pertsonez osatuta zegoen: Maria eta Iker eta bere semea Tom. Tom eta bere gurasoak Egiptora joaten dira oporrak pasatsera eta Tom oso pozik sentitsen da. Hegazkina hartzerakoan Tom bere amari galdetzen dio: -Zer ikusiko dugu Egipton? Zer dago han?... galdetsen du Tomek. Orduan bere ama mozten dio eta esaten dio: -Lasaitu zaitez, aireportuan gaude Egiptora heltzen dugunean ikusiko duzu. Hegazkina hartu eta kokalekuetan ipini. Tom oso urduri zegoen eta bere ama aholkatu zion lo egintea eta Tom lo geratu zen. Orduak pasa ondoren Tomen ama esnatu zuen Tom esateko Egipton zeudela. Tom eta bere familia hegazkinetik jaisterakoan Tomen gurasoek konturatu egin ziren hori ez zela Egipto eta ikaratu egin ziren. Tom urduritzen hasi zen eta galdetzen hasi zen ea non zegoen eta gizon batek entzun eta esan zion: -Lasai mutil, Somalian zaude Mogadiscion, ez dago ezertaz kezkatu behar. Tom erantzun zion oso haserre: 42 Bilboko Eskolapioak

43 -Ez kezkatzeko, leloa zara! Nik Egiptora joan behar nintzen piramideak eta momiak ikusteko eta orin Ko- Go- Somailian nago eta zuk esaten duzu ez naiz eta ezertaz kezkatu behar! Gizona liluratuta erantzun zion irribarren batekin: -Somalia ez da Egipto bezain polita baina badauzk gauza politak ere eta ikusi nahi baduzu neuk erakutsiko dizut.-esan zuen gizona. Tomen gurasoak begiratu ziren eta esan zioten gizon ezesagunari: -Oso atsegina zara baina hobeto da aireportura joatea eta esatez erratu direla gure hegaldiarekin. Tomek moztu zuen: -Aita, ama, mezedez joan ahal gara gizon horrekin Somalia ezagutzea? Mesedez, mesedez Aita eta ama begirada bat eman eta baietz esan zuten. Tom oso pozik jarri zen eta galdetu zion gizonari: -Aizu, nola deitzen zara? -Iqhad deitzen naiz. -Ondo orain eraman eta erakutsi dana Mogadisciori buruz. -Esan zuen Tomek oso urduri-. Bidean joaterakoan Tom galdera asko zeuzkan Iqhad erantzuteko. -Zergatik ez daude errepiderik? Zergatik ez daude eraikinak? Zergatik pertsonak ez dauzkate oinetakoak ezta mobilik? Eta inportanteena. Zergatik umeei hezurrak ikusten zaizkiete? Iqhad momento batez gelditu zen eta segundu batzuk pasa ondoren erantzun zion: -Ez daude errepidierik ezta eraikinik leku honetan diru gutxi dagoelako, Diru gutxi dagoelako jendea ez du mobilik erosten, dirua bakarrik gastatzen dute bizitzeko behar dituzten gauzetan adibidez, janaria. 43 Bilboko Eskolapioak

44 Zuk gadetuko zenuke orduan zergatik umeak dira hain argalak ba- Iqhad pausa bat eginez- hau gertatzen da: dirua hain gutxi da janariaren kantitatea ere oso txiki-txikia dela. Horrexegatik umeak oso argalak dira. Tom trite jarri zen eta haserre esan zion Iqhadiri: -Zuk esan zenuen leku hau oso polita zela eta engainatu egin gaituzu estafadore bat ara! Orduan Iqhad esan zuen irribarre batekin: -Bai engainatu egin zaizuet! Jajajajaj! Errealitatean pirata hutsa naiz! Eta hauek nire kideak dira Atera mutilak! Orduan Iqhadaren kideak atera ziren. Tom eta bere gurasoek oso beldurtuta zeuden. Orduak pasa ziren eta piratak Tom eta bere familia pirata itsasontsira eraman zuten. Bi egun pasa ziren eta Tom eta bere gurasoak, batez ere Tomen gurasoak, kezkatzen hasten hari ziren. Tom bere irudimenarekin plan bat antolatzen hasi zen eta Iqhadi deitu zion. Iqhad agertu zen eta umore txarrez esan zion: -Zer nahi duzu mukizu nazkagarria. Esan zion Iqhadek. -Komunera Joan ahal naiz?-galdetu zion. -Bai, baina azkar, ez daukagu egun osoa arindu zaitez. Tom komunera joan zen eta bere mugikorrarekin bere lagun minari esan zion polizia deitzeko eta bilatzeko itsasontsi bat Somalia inguruan. Bi aste pasa ziren eta polizia agertu zen, piratak kartzelan sartu zituzten eta Tom eta bere gurasoak etxera eraman zituzten. Orduan Tom esan zuen: -Aita, ama ez dut nahi Egipto ezagutu urte onetan, agian hamazortzi urtekin. 44 Bilboko Eskolapioak

45 Hilabete bat pasa zen eta Tom bere gurasoei gogoratu zion Somalian gertatutakoa eta esan zuen: -Gogoratzen duzue nola umeak hezurretan zeuden? Zergatik ez dugu hilbetero dirua bidaltzen? Ez da asko baina agian egunero ume bat laguntzen dugu. Gurasoek baietz esan zuten eta hilabetero dirua bidaltzen hasi ziren. Leire Peña 45 Bilboko Eskolapioak

46 Lehenengo eta behin, eskerrik asko 2014ko Merkatu Txikiaren bidez egiten den kanpainan laguntzeagaitik. Zure artean duzun liburua 3 DBHko euskera tailerra gaia ematen duten ikasleek egin dute. Ia hilabete oso bat eman dugu ilusioz idazlanak prestatzen; Merkatu Txikiko helburuekin ados gaude, hezkuntza eskubidea ez da ipuin bat, horregaitik lan honetan parte hartzea erabaki dugu. Zuen gustokoa izatea espero dugu! 46 Bilboko Eskolapioak