PLATÓN FEDÓN. Digitalizado por INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Fedón» en el conjunto de la obra platónica

Tamaño: px
Comenzar la demostración a partir de la página:

Download "PLATÓN FEDÓN. Digitalizado por INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Fedón» en el conjunto de la obra platónica"

Transcripción

1 PLATÓN FEDÓN Digitalizao por INTRODUCCIÓN 1. La situaión l «Fón» n l onjunto la ora platónia Los trs iálogos runios n st tomo: Fón, Banqut y Fro s sitúan, junto on l más xtnso la Rpúlia, n la tapa qu sul llamars «maurz» o «plnitu» la larga ora platónia, s ir, l príoo ntral n l qu l filósofo sarrolla su pnsaminto on un splénio ominio la xprsión litraria y su toría propia. Platón ha llgao a onstruir un sistma filosófio propio, qu s funa n la llamaa «toría las ias», on una étia y una polítia suorinaas a una onpión mtafísia ialista l univrso y l stino humano. Atrás quan las isusions sorátias on los grans y pquños sofistas, l viaj a Siilia, on su amarga xprinia, y ya stá funaa la Aamia. La figura l mastro Sórats s ya portavoz pnsamintos y tsis Platón. D stos trs iálogos, l Fro s l más tarío; proalmnt s postrior a la raión la Rpúlia. D los otros os s isut uál quó puliao ants. No s fáil onjturarlo, pus tal vz s sriiron on muy poa istania timpo. Par más onvnint situar primro l Fón, on la xposiión la toría las ias s ha on un énfasis spial, on una formulaión más omplta y xplíita. Al gran tma la inmortalia l alma l su la isusión l impulso rótio qu muv l univrso haia lo trno y ivino 1. Y l tma l amor rtorna n l Fro, n un tono ivrso al la harla l simposio, pro on la misma xaltaión y posía. 1 Sor la antrioria l Fón frnt al Banqut, véas, p. j., J. E. RAVEN, Plato's Thought in th Making, Camrig, 1965, páginas 105 y sigs. Y sor l ontrast ntr l astismo l Fón y l tono jovial la atmósfra fstiva l Banqut, f. G. M. A. GRUSE, Platós Thought (1935), Lonrs, 1970, págs Sor l mismo tma la antrioria uno u otro iálogo, véas W. K. C. GUTHRIE, A History of Grk Philosophy, vol. IV, Camrig_ 1975, pág. 325.

2 Liroot Fón Platón Junto on la maurz filosófia staa la proigiosa fatura litraria on la qu Platón, qu tin ya ntr los uarnta o uarnta y ino años, n lo qu los grigos nominarían su akmé, ompon stos txtos on una prosa sutil y una plastiia ramátia inomparal. Inolvials son sas snas: la las últimas horas Sórats n la prisión, la un anqut al qu asistn algunos los prsonajs intltuals más rillants Atnas, o la l oloquio n un lugar iílio ntr l irónio Sórats y l jovn Fro. No n vano son stos trs iálogos -junto on la Rpúlia, tan unia a llos por sus tmas y su amint- las oras más lías Platón. Ningún otro filósofo poría rivalizar on él n uanto a la prfta arquittura y la vivza proigiosa los oloquios. El nanto la harla irigia por Sórats su al ltor, arrastránol n su argumntaión apasionaa y lúia a la rflxión y al at intltual sor tmas tan isivos omo los qu aquí s tratan. Pro tamién son éstos los iálogos n los qu s insrin los splénios mitos platónios, qu aun para favorr l ímptu los razonamintos y arls alas para lvars más allá lo mostral raionalmnt. Platón, qu, sgún una anéota antigua, haía aanonao su afán omponr oras ramátias para sguir a Sórats n su rítia impnitnt, soza aquí unos rlatos poétios stupno ramatismo, ntr lo ómio y lo trágio, sgún l momnto y la intnión. Filosofía y posía ntrmzlan sus prstigios n stos iálogos fulgurants. Algunos los tmas trataos n llos ya stán nfoaos n oras antriors. Así, por jmplo, l la rtória, ntral n l Fro, staa ya isutio n l Gorgias y n l Mnéxno. Y l la anámnēsis o «rmmoraión», qu s important n l Fón, lo haíamos visto ya, s otro ontxto, n l Mnón, algo antrior a la argumntaión qu rtoma la toría para mostrar la inmortalia l alma. Es irto, s lugo, qu aa iálogo s una ora autónoma inpnint, pro la filosofía platónia, on su puliar stilo xpositivo, gana muho n omprnsión uano s ontmpla s la prsptiva l sarrollo la misma, atnino a la rupraión, supraión y ahonaminto n tmas y motivos. El sutítulo o título altrnativo l iálogo: Sor l alma, stá laramnt justifiao. El tma ntral s la isusión ara la inmortalia l alma, qu Sórats trata mostrar miant varios argumntos in ajustaos ntr si y n alguna manra omplmntarios. Un famoso pigrama Calimao, l XXIII, nos rura l gran tma y la suión prsuasiva l iálogo para un ltor apasionao omo Clómroto Amraia: «Diino `Sol, aios', Clómroto Amraia / s pripitó s lo alto un muro al Has. / Ningún mal haía visto mror murt, / mas haía lío un tratao, uno solo, Platón: Sor l alma.» El iálogo stá prsntao n un maro muy ramátio. Sórats, onnao a morir, ntrtin sus últimas horas onvrsano on sus amigos sor la inmortalia. Si su tsis s irta y qua proaa, la trril inmiata irunstania su murt, prouia por l vnno ofrio por l vrugo mintras s pon l sol n Atnas, s un pisoio muho mnos oloroso. Srá tan sólo la sparaión un urpo ya nvjio, qu s un faro para un auténtio filósofo qu, n vra, s ha prparao urant toa la via para sa murt omo para una liraión. La péria l mastro srá un norm psar para toos sus amigos, los prsnts n la prisión junto a él n sa última jornaa, y los ausnts, omo l mismo Platón, qu lo rorarán on inmnsa nostalgia a lo largo inontals años. Pro él la ri sin pna.

3 Liroot Fón Platón En la ornaión los iálogos platónios por ttralogías qu hizo l platonista Trasilo, n timpos l mpraor Tirio, l Fón va spués la Apología, l Critón y l Eutifrón, omo uarto iálogo, ntr los qu tratan la onna y murt Sórats. Sin margo, stá in laro qu s n astants años postrior a los otros trs, más rvs y la primra tapa la ora Platón. Mintras qu l Sórats la Apología s xprsaa on irta amigüa ara l stino su alma -y, proalmnt, sa postura rflja in la l Sórats histório-, n l Fón fin Sórats on firmza la lara onviión qu l alma s inmortal y qu, tras una via filosófia, a lla l aguara una trna inavnturanza. Como la gran mayoría los omntaristas mornos l iálogo -y n ontra quins, omo Burnt y Taylor, sostuviron la asoluta historiia las afirmaions Sórats n él-, pinso qu Platón stá utilizano la figura su inolvial mastro para xponr su propia otrina sor l tma. Inluso l rlato autoiográfio n l qu Sórats hala su progrsión n usa un métoo filosófio gnral, más allá Anaxágoras, stá ompltao on un toqu platónio. Es a Platón, y no a Sórats, a quin prtn la toría las ias, qu ya apuntaa n l Eutifrón y qu n l Fón, y los iálogos st príoo maurz, ri su formulaión más xplíita. Es rlato una xprinia intltual -qu s insrta n Fón 96a-101- onstituy uno los sgmntos más omntaos st txto, y no sin razón. El squma la voluión intltual qu ahí s iuja (qu poría orrsponr, irtamnt, a Sórats n sus primras fass, inluyno la supraión rítia los nfoqus Anaxágoras y la afirmaión una tlología n la naturalza) par ajustars muy in al propio proso xprimntao por Platón, sgún unta n su Carta VII 2. Esa «sguna navgaión», o útros ploûs, qu aquí s aonsja, tras l rhazo l métoo qu onsistiría n osrvar la ralia n sí misma, s un métoo platónio, qu s funa n la ontmplaión las Ias para llgar así a «algo satisfatorio», qu lugo -n la Rpúlia- s nos irá qu s la Ia l Bin, un métoo qu avanza a través la ialétia, y qu implia una onpión mtafísia qu Sórats, pnsamos, no xpuso a sus isípulos. En l Fón aparn las Ias omo ausas las osas rals, qu son por una irta «partiipaión» o «omunión» on llas, o por la «prsnia» las Ias n la ralia. Más allá los ojtos rals y mutants xistn sas Ias, trnas y moélias, omo los prototipos las figuras matmátias y los ials las virtus étias; sas ias son las ralias n sí, los funamntos too lo ral. Cirtamnt, n l Fón no s rspon a los prolmas qu tal toría susita. (Platón vulv sor llos n l Parménis, más a fono.) Aquí s nos prsnta la toría n lo snial. Enontramos n l Fón, omo s ha sñalao, «n una forma más violnta y más tajant qu n ningún otro txto platónio, un xsivo ualismo, un ivorio asi omplto, ntr l alma y l urpo» (G. M. A. Gru). Esa xtrmaa ontraposiión ntr alma y urpo s, n l iálogo, más un punto partia qu una laoraión propia. En fto, Sórats no s prgunta iniialmnt qué s l alma, sino qu part una onpión, amitia por sus intrloutors, qu l alma s spara o s «smaraza» l urpo n l momnto la murt. Hay, pus, una amisión infunamntaa una irta onpión la psyhē omo lo spiritual, lo raional y lo vital, frnt al urpo, sôma, 2 Vr P. FRIEDLAENDER, Plato. An Introution, tra. ingl., Lonrs, 1958, págs. 239 y sigs.

4 Liroot Fón Platón ripint snsorial y prro l onjunto qu s l sr humano vivo. Al urpo s l ajuian las torpzas l onoiminto snsil y, amás, los aptitos y tnsions pasionals, mintras qu l alma stá onia omo la part nol l organismo. Platón, por oa Sórats, nos a una visión asétia la via l filósofo, mpñao urant toa su ativia n purifiars lo orpóro y n atnr al in su alma. (En iálogos postriors, omo la Rpúlia y l Fro, Platón halará qu tamién los sos y las pasions, pithymíai y thymós, stán n l alma, y qu sa omposiión tripartita s funamntal n la strutura anímia. Pro aquí Platón hala l alma omo algo simpl y puro, omo lo s una Ia.) Porqu l intrsa snialmnt proar la inmortalia ésta, y no sólo la part raional, sino l alma omo lo opusto al urpo qu s sompon y sapar pronto. Mintras qu n l Gorgias s haía jao laro qu l filósofo rhazaa la via inauténtia un polítio prátio, n l Fón s ominza por staar ómo s la xistnia qu l auténtio filósofo lig. Ya ants (p. j. n la Apología 29, 30a), Sórats haía xpusto qu lo funamntal ra la thrapía tés psyhês «l uiao l alma»; pro ahora intnta infunir al lma una mayor arga étia y aun mtafísia 3. En la última lión -qu s, omo simpr, un oloquio-, Sórats xpon l funamnto último su f n la inmortalia. El alma no s una Ia; no s la ia la via, s lugo. Pro guara una afinia spial on s muno lo n sí, lo imprro. Por so, una vz smarazaa la prisión l urpo y sus ligauras on lo snsil, pu alanzar la ontmplaión s muno puro las Ias. Hay, n sta onpión platónia, una irta «transposiión» las otrinas irtos ultos mistérios, omo los órfios, al trrno lo filosófio. El fliz stino qu s vislumra para l alma l vraro filósofo s smjant al qu sos ros rligiosos promtían a los iniiaos n su sta. Esa «transposiión», qu A. Diès sñaló rtramnt, stá muy in sugria n l propio txto l Fón. La xistnia l filósofo s una prparaión para la murt, y urant su via l filósofo s purifia on vista a su stino n l más allá, afirma Sórats. Sin nsia una iniiaión n ualquir ritual mistério, l qu ama vra l sar stá ya prparao por su larga asétia para riir tras la murt, qu s sólo sparaión l urpo, momntáno tran, l prmio una aogia vnturosa n la moraa lo ivino. «Platón transpon orfismo y mistiismo no solamnt n artifiio litrario, sino n otrina. En él toas las mtáforas tomaas n préstamo a los mistrios onluyn n la Ia; toas las spranzas los mistrios s transforman n rtiumr inmortalia, funaa n l parntso l alma on la Ia; toas las vrosimilitus pasajras la lyna y l mito no sirvn sino omo salons haia la inia la Dialétia, uyo ojtivo s la intuiión infalil la Ia» 4. Hay, pus, omo sñala Diès, una transposiión lo rligioso a lo intltual; y s ialismo Platón prtn funars n un métoo puramnt intltual, ya qu l métoo ialétio s una onstruión por ntro raional. (No s naa xtraño qu l platonismo, n st sntio, 3 La litratura sor l tma s muy amplia. Para l sarrollo l mismo n Platón, vr la síntsis J. VIVES, Génsis y voluión la étia platónia, Mari, 1970, págs A. DIÈS, Autour Platon, 2.a., París, 1972, págs

5 Liroot Fón Platón haya sio tan aprovhao por los tólogos ristianos, n su afán por apuntalar l ro una otrina la inmortalia l alma.) 2. La strutura l iálogo La omposiión l Fón, qu ofrmos n rv squma, s muy lara y muy quiliraa. El narraor, Fón, tstigo prsnial la larga onvrsaión n l último ía Sórats, unta l oloquio a Equérats, natural y vino Fliunt. Ést intrrump la narraión n os momntos, n 88 y 102a, manifstao sus moions ant lo narrao. En l iálogo propio intrvinn junto a Sórats os intrloutors, Simmias y Cs. Est númro ialogants, trs, s frunt n los oloquios platónios, omo n las snas la tragia atnins. Al ontar on un narraor, Platón pu ofrrnos un omntario las snas n la prisión, y la moionaa atitu los isípulos y amigos Sórats ant su srnia n la spia final. En un fáil squma, la omposiión l iálogo s así: 0. Enuntro Fón y Equérats. Cominzo l rlato. (57a-60.) II. Tras una onvrsaión introutoria, n la qu Sórats alu a la onxión ntr plar y olor, y a un suño prmonitorio, pasa a tratar la atitu un filósofo vraro ant la murt, y s anunia la onfianza n la inmortalia l alma, qu Sórats va a xponr omo una sguna apología, no ant jus, sino ant amigos. (60-69.) II. Primros argumntos sor la inmortalia: A) ompnsaión los prosos ontrarios; B) argumnto la rminisnia; C) ominaión los os; D) afinia l alma on las Ias; E) l moo via oniiona l stino futuro l alma. (69-84.) III. Disusión los argumntos prnts: A) ojión Simmias; B) ojión Cs; C) omntario Sórats sor l sptiismo originao n una onfianza pripitaa insgura. (84-91.) IV. Nuva argumntaión: A) trasnnia l alma rspto su unión on l urpo (91-95a); B) sor la gnraión y la orrupión y las ausas lo ral (95a-102a): rapitulaión la ojión Cs, insufiinia la xpliaión maniista, insatisfaión y sngaño ant la postura Anaxágoras, propusta un nuvo métoo omo útros ploûs. l análisis l lnguaj y la ialétia; C) nuva argumntaión, asaa n la xlusión mutua los ontrarios n sí, y n qu la ia l alma xluy la ia murt. (102a-107). V. El mito satológio ( a). El viaj al Más Allá, la sripión la faulosa gografía l otro muno, y l stino las almas tras l juiio, son los trs lmntos l mito qu s propon omo un omplmnto a la isusión antrior. VI. Los últimos gstos Sórats ( ). Dsripión su atitu, ant la murt. Estampa srna la spia l filósofo y ómo murió, por fto la iuta, «l mjor homr... los qu... onoimos, y, n moo muy staao, l más intlignt y más justo». Poría vrs too l rlato omo un rama n ino atos, nmarao por un prólogo (0), y un pílogo (VI), on la tnsión ramátia stá sustituia por la isusión los argumntos. (En l intrior l iálogo, alguna vz s prsonifia l lógos, omo si l argumnto fura una prsona qu luhara por su suprvivnia.) Hay una intnsa moión ajo la aparnt friala los razonamintos, porqu l tma tra-

6 Liroot Fón Platón tao s ruial para toos, y moo singular para Sórats, n sta sguna apología, qu tin algo trágia. Tanto I, la onvrsaión introutoria, omo V, l mito, nmaran los argumntos funamntals, qu stán n II y n IV, mintras qu la sión III, on las ojions Simmias y Cs, y l omntario Sórats, n l ntro mismo la omposiión, mara un momnto intnso ramatismo lógio, si val la xprsión. El ntramao la isusión s amiralmnt sutil, y la hailia Platón para nlazar la argumntaión on los matis la snografía y las finas alusions psiológias a sus prsonajs porían llvarnos a surayar nuvo l talnto litrario st gran filósofo. Pro, para arviar, quiro itar unas línas A. Diès, qu rogn lo snial lo qu onvin rsaltar: Hay una graaión n las pruas prsntaas para mostrar la inmortalia l alma. Dl argumnto l ilo al la rminisnia, la rminisnia al parntso l alma on las Ias, la simpliia l alma a la inompatiilia los ontrarios, aumnta, sgún la intnión Platón, la rtiumr y la furza proatoria. Pro sta progrsión s paralla a otra progrsión; pus la rtza s afirma a mia qu la argumntaión intífia s pura ualquir alianza, a mia qu lynas y traiions, orfismo y mistrios, s iluyn ant la luz rint las Ias. Si l mito final rintrou la lyna, omo para rrar l iálogo ntro ntro una atmósfra místia, s mito no s trmina sin qu s hagan las istinions nsarias ntr lo qu no s más qu proailia, gran spranza, llo risgo, y lo qu s vra mostraa. Por lo más, un stuio atnto st mito l Fón, omo los otros mitos Platón, nos mostraría qu Platón pro intnionaamnt a har un traajo invrso al qu aaamos sñalar. Así omo l iálogo trauía n otrina intífia los sptáulos los mistrios o las lynas órfias, así l mito trau n lynas y n visions la otrina intífia: los inavnturaos vn a los ioss y onvrsan on los ioss, vn l sol, la luna y los astros n su ralia vrara, y st sptáulo ihoso l muno ral no s más qu una sas transposiions invrsas qu sirvn para matrializar, on graos ivrsos, lo inmatrial, para rfratar, n los planos susivos la intuiión snsil, la ontmplaión las Ias El mito final Los omntaristas l iálogo ifirn rspto l valor qu Platón atriuy al mito sor l otro muno, on l qu Sórats onluy su xposiión. Cro qu la ita Diès suraya lo funamntal: un lao, l mito va n l mismo sntio qu los argumntos antriors, y, otro, stá prsntao on unas laras autlas ara su xatitu. Con too, l mito s un lmnto primra importania n s isurso prsuasión qu Sórats s propon. Como un último onjuro. Y Platón s ha smrao n su omposiión, omo L. Roin y W. C. K. Guthri 6 han omntao. Cominano lmntos traiionals homérios, rasgos las iniiaions órfias, rnias populars, y trazos la osmología jónia y pitagória, on algunas pinlaas propias, traza Platón una fantástia pintura l muno sutrráno y supratrrstr, on un mágio olorio. 5 DIÈS, ii., págs GUTHRIE, A History..., vol. IV, págs. 361 y sigs.

7 Liroot Fón Platón Dspués avrtir on qué smro s uia l orao, ronormos, auro on C. Eggrs 7, qu lo important n l mito s «su sntio, sntio ant too funional». «Simpr n funión los intrss sus argumntaions», los mitos satológios Platón prsntan una varia matis muy signifiativa. El l Gorgias suraya l valor l vraro vivir para la filosofía. El l Fón oini n rsaltar l prmio a una étia y a una asétia funamntaas. El la Rpúlia insist n la justiia y n la rsponsailia l homr n la lión su stino. Hay n s runto platónio una progrsiva rlaoraión los talls. En l Gorgias l squma mítio s más simpl, n la Rpúlia s nos ofr la forma más laoraa 8. Los mitos, omo Platón sa muy in, tinn un nanto propio y uno pu amitirlos así, omo un hhizo sutor, y aptarlos omo una forma nantaminto (114). A punto spirs la via, l isutior y séptio Sórats, a quin s onnó por impío n un trril malntnio los atninss, unta un rlato mítio variopinto y piaoso. Sor la isusión ialétia st rlato ja un tono poétio, omo un aroma o una ligra ruma qu somra las aristas un iálogo sutamnt raionalista. Tal vz sto sa otra mustra la ironía sutil Platón. NOTA SOBRE LAS TRADUCCIONES ESPAÑOLAS Hay varias trauions spañolas romnals l Fón. La más antigua ntr las qu aun s ritan s la Patriio Azárat, una vrsión notalmnt fil. La L. Gil, qu s ha ritao n varias oasions (n ompañía sus vrsions l Banqut y l Fro), m par la mjor n stilo y lgania su prosa. La C. Eggrs (Bunos Airs, 1971) va aompañaa por una xlnt introuión y numrosas y uiaas notas, prsntános omo iión rítia. La J. D. Garía Baa, qu stá inluia n l tomo I su vrsión Platón. Oras Compltas, Caraas, 1980, s muy intrsant por su lnguaj astizo y ajustao, grata ltura. Para mi vrsión m han sio spialmnt útils la vrsión Luis Gil y las notas Conrao Eggrs, y m s grato rorarlo aquí. 7 C. EGGERS, Platón. Fón, Bunos Airs, 1971, págs. 58 y sigs. 8 Sor l tma mítio l viaj al muno ultratuma n Platón, spialmnt n la Rpúlia, f. C. GARCÍA GUAL, Mitos, viajs, héros, Mari, 1981, págs. 44 y sigs.

8 Liroot Fón Platón FEDÓN EQUÉCRATES, FEDÓN 1 57a 58a EQUÉCRATES. - Estuvist tú mismo, Fón, junto a Sórats l ía aqul n qu ió l vnno n la árl, o s lo has oío ontar a otro? FEDÓN. - Yo mismo stuv allí, Equérats. EQU. - Qué s, ntons, lo qu ijo l homr ants su murt? Y ómo murió? 2. Qu m gustaría muho suhártlo. Pus ninguno los iuaanos Fliunt, por ahora, va viaj a Atnas, ni ha llgao allí ningún xtranjro qu nos puira ar notiias laras ara sos hhos, no sr qu él murió spués har io l vnno. D lo más no huo quin nos ontara naa. FED. - Ni siquira, pus, stáis informaos sor l juiio, qué manra s sarrolló? EQU. - Sí, so nos informó alguno, y nos quamos sorprnios qu s lrara on tanta antiipaión y qu él murira muho más tar. Por qué pasó so, Fón? FED. - Tuvo una irta surt, Equérats. Aontió, pus, qu la víspra l juiio quó oronaa la popa la nav qu los atninss nvían a Dlos. EQU. - Y qué nav s ésa? FED. - Ésa s la nav, sgún untan los atninss, n la qu zarpó Tso antaño haia Crta llvano a los famosos «os vs sit», y los salvó y s salvó a sí mismo 3. Así qu l hiiron a Apolo la prom- 1 La sna iniial l iálogo, l nuntro ntr Equérats y Fón, tin lugar n la patria l primro, Fliunt, una pquña iua l Ploponso, situaa al SO. Corinto. Allí Éurito Tarnto, un isípulo Filolao, haía funao un írulo pitagório al qu prtnía Equérats. Qu ést sa un pitagório, omo Simmias y Cs, los intrloutors Sórats n l iálogo, rsulta muy signifiativo. El tma la inmortalia l alma ls parría, sin ua, spialmnt atrativo a stos filósofos una sula in onoia por sus afans trasnnts.- Fón, tstigo los últimos oloquios y momntos Sórats, stá rprsntao omo un jovn al qu l vijo mastro trata on un ariñoso afto. Tnmos poos atos más sor él. S ontaa qu ra nol familia, pro qu fu slavizao y rsatao por un sorátio; pro sta anéota ntra ntro un tipo novlso qu ha uosa su autntiia. Funó una sula filosofía n su iua Éli, y s l atriuía algún iálogo, sgún unta Diógns Lario.- S ha iho qu l motivo Platón para har Fón l narraor las últimas onvrsaions Sórats puo sr qu él s las rfirió al propio Platón, ausnt la sna. La narraión s intrrump n os momntos por los omntarios Equérats -n 88-89a y 102a-, qu surayan on qué intrés sigu la isusión rlataa, y ruran al ltor l maro iniial l iálogo. 2 La trauión no rog in l matiz l txto kaì pôs tlúta; qu mpla l prtérito imprfto y s vro, qu propiamnt signifia «aaar», omo un irto ufmismo, para iniar qu lo qu l intrsa a Equérats no s l hho n sí, sino los pormnors y la onuta Sórats a lo largo su nuntro on la murt: «Cómo s nfrntaa a su fin?». Poo spués rpit, n 58, on términos más prisos la prgunta. El hho n sí s saio, pro las irunstanias, los gstos y las palaras son lo important. Ruérs qu para los antiguos sa atitu final ra muy iniativa la granza moral l prsonaj n ustión. 3 El mito rfir qu l poroso Minos, ry Crta, oligaa a los atninss a nviar aa nuv años n una nav a sit muhahos y sit muhahas para sr voraos por l monstruo l Larinto, y qu Tso, l hijo l ry Ego, logró, al fin, aaar on tan froz triuto ano murt al Minotauro, on la ayua Ariana (véas PLUTARCO, Tso 15 ss.). La prgrinaión (thōría) anual a Dlos s una rmmoraión ritual l mito. Pu, quizás, rsultar irónio qu la iua ui «purifiars» miant tals

9 Liroot Fón Platón 59a sa ntons, sgún s rfir, qu, si s salvaan, aa año llvarían una prosión a Dlos. Y la nvían, n fto, ontinuamnt, año tras año, hasta ahora, n honor al ios. D moo qu, n uanto ominzan la rmonia, tinn por ly purifiar la iua urant too s timpo y no matar a nai ofiialmnt hasta qu la nav arri a Dlos y nuvo rgrs allí. Algunas vs, so s mora muho timpo, uano nuntran vintos qu la rtinn. El ominzo la prosión s uano l sarot Apolo orona la popa la nav. Eso ourrió asualmnt, omo igo, la víspra lrars l juiio. Por so, justamnt, fu muho l timpo qu stuvo Sórats n la árl, l qu huo ntr l juiio y su murt. EQU. - Y qué las irunstanias su murt, Fón? Qué fu lo qu s ijo y lo qu s hizo, y quiéns los qu stuviron a su lao sus amigos íntimos? O no prmitiron los magistraos qu stuviran prsnts, y murió aanonao sus amigos? FED. - No, ningún moo, sino qu tuvo a algunos a su lao, y muhos inluso. EQU. - Esfuérzat n rlatarnos too so lo más prisamnt posil, no sr qu tngas algún aprmio timpo. FED. - Buno, tngo un rato lir, intntaré haros l rlato. Porqu l voar l ruro Sórats, sa halano o suhano a otro, s para mí lo más agraal. EQU. - En tal aso, Fón, tins n quins van a suhart a otros smjants. Así qu intnta ontarlo too lo más tallaamnt qu puas. FED. - Pus in, yo tuv una asomrosa xprinia al nontrarm allí. Pus no m inunaa un sntiminto ompasión omo a quin asist a la murt un amigo íntimo, ya qu s l vía un homr fliz, Equérats, tanto por su omportaminto omo por sus palaras, on tanta srnia y tanta nolza murió. D manra qu m parió qu, al marhar al Has, no s ia sin un stino ivino 4, y qu, amás, al llgar allí, gozaría iha omo nuna ningún otro. Por so, pus, no m ntraa, n asoluto, ompasión, omo parría sr natural n quin asist a un aontiminto fúnr; pro tampoo plar omo uano nosotros haláamos filosofía omo tníamos por ostumr -porqu, n fto, los oloquios ran s génro-, sino qu simplmnt tnía n mí un sntiminto xtraño, omo una irta mzla n la qu huira una ominaión plar y, a la vz, psar 5, al rflxionar n qu él staa a punto morir. Y toos los prsnts ritos, mintras ha onnao a murt a un homr omo Sórats. Tamién ést s ha uiao «purifiar su via». -La alusión al mito ontin, pus, irtas onnotaions sugstivas, ya qu tamién Sórats s onsira un srvior Apolo (n 60, 61 y 85). La rlaión más íntima ntr s viaj salvaor Tso, al frnt los ator jóvns, y l oloquio Sórats on sus amigos - los qu s nomra a ator-, tal omo sugirió K. Dortr, nos par forzar n xso la alusión. Qu thōría signifiqu, tanto «viaj» y «prgrinaión» omo «toría» y «ontmplaión», s proalmnt más sugrnt para nosotros qu para un halant grigo. 4 Aaso la ilaión, qu ants s onsiró omo «una irta surt» (Oho tis), pu sr vista omo «un stino ivino» (thía moîra). La xprsión thía moîra, qu apar otras vs n Platón (f. Prot. 322a, Fr. 230a, Apol. 33, Carta VII 326) alu al «lot» asignao por la ivinia a alguin, o in a la «intrvnión ivina» n los asuntos humanos. La xprsión va prino furza, y ya n Platón (Rp. 592a) s hala una «surt ivina» (thía tуhē) Es notar ómo Platón antúa la rligiosia la murt Sórats, al qu la iua Atnas ha onnao por impío. 5 En sa «irta mzla... ominaión plar y a la vz psar», aflora un tma ruial l iálogo: la xistnia y ru los ontrarios. Pro no rmos qu aquí tnga otra funión qu la rprsntaión s stao amiguo sntimntal qu tstimonia Fón.

10 Liroot Fón Platón nos nontráamos n una isposiión paria, a ratos rino, a vs llorano, y manra staaa uno nosotros, Apolooro -qu ya onos, sin ua, al homr y su arátr. EQU. - Pus ómo no? FED. - Él, s lugo, staa por omplto n tal stao ánimo, y yo mismo staa prturao omo los más. EQU. - Quiéns ran, Fón, los allí prsnts? FED. - D los l país staa s Apolooro, y Critoulo y su par, y amás Hrmógns, Epígns, Esquins y Antístns. Tamién staa Ctsipo l Pania, y Mnéxno y algunos más sus paisanos. Platón staa nfrmo, ro 6. EQU. - Estaan algunos forastros? FED. - Sí, Simmias l Tas, y Cs y Fonas; y Mégara, Eulis y Trpsión. EQU. - Qué más? Estuviron Aristipo y Clómroto 7?. FED. - No, irtamnt. S ía qu staan n Egina. EQU. - Algún otro staa prsnt? FED. - Cro qu éstos furon, más o mnos, los qu allí staan. EQU. - Qué más? Cuáls is qu furon los oloquios? FED. - Yo voy a intntar ontártlo too s l ominzo. Ya un moo ontinuo tamién n los ías antriors aostumráamos, tanto los más omo yo, a auir a visitar a Sórats, runiénonos al amanr n la sala triunals on tuvo lugar l juiio. Porqu stá próxima a la árl. Allí aguaráamos aa ía hasta qu s aría la purta la árl, onvrsano unos on otros, porqu no staa airta muy mañana. Y n uanto s aría, ntráamos a har ompañía a Sórats y on él pasáamos la mayor part l ía. Pro n aqulla oasión líos haíamos ongrgao aún más tmprano. Porqu la víspra, uano salíamos la árl al anohr, nos ntramos qu la nav Dlos haía rgrsao. Así qu nos imos aviso unos a otros auir lo ants posil al lugar aostumrao. Y llgamos y, saliénonos al nuntro l portro qu solía atnrnos, nos ijo qu spráramos y no nos prsntásmos ants qu él nos lo iniara. 6 Entr los prsnts stán algunos los más onoios isípulos omo l apasionao Apolooro, mnionao n l Banqut y n la Apología (34a), Esquins «l sorátio», y Antístns, l funaor la sula ínia. Epígns s tamién un apto Sórats (f. JENOFONTE, Mm. III 12), y Hrmógns, hrmano l rio Calias, hijo Hipónio, s uno los ialogants l Crátilo. Ctsipo stá mnionao n l Eutimo y n l Lisis. Critón, ompañro mo y asi la misma a qu Sórats, s l prsonaj qu onomos por l iálogo su nomr. Está aompañao por su hijo, l llo Critoulo (qu rapar n l Banqut Jnofont). Mnéxno s l jovn qu a su nomr a otro iálogo platónio.- Platón s ita a sí mismo trs vs n los Diálogos. Dos n la Apología (34a, 38), para rsaltar su prsnia n l juiio, y ésta, para sñalar su ausnia n l momnto la murt Sórats. 7 Cs y Simmias pron Tas, l grupo isípulos l pitagório Filolao. D Fonas y Trpsión no s sa naa más. D Eulis Mégara (qu vivió ntr 450 y 380) samos algo más, por lo qu nos unta DIÓGENES LAERCIO (n II 106) y algunas otras itas antiguas. Funó su propia sula n Mégara, y ultivó spialmnt la ialétia y una toría mtafísia ort parmnío. Junto on Antístns, y on l ausnt Aristipo, s uno los mimros staaos, ya miana a y on una filosofía propia, ntr los sorátios. Aristipo Cirn, l honista, s un prsonaj muy intrsant, on su otrina sor l plar omo in suprmo, tan opusta a la Antístns o a la Platón. Clómroto Amraia s suiió, sgún una famosa anéota, tras lr l Fón, no samos si onvnio la inmortalia su alma o por l rmoriminto har faltao a tan hrmoso oloquio.- Para más atos sor stos prsonajs, n spial sor Esquins, Antístns y Aristipo, rmito a W. C. K. GUTHRIE, A History of Grk Philosophy, III, Camrig, 1969, pigs. 389 y sigs.

11 Liroot Fón Platón 60a Es qu los On 8 -ijo- satan ( los grillts) a Sórats y l omunian qu hoy morirá. En fin, no taró muho rato n volvr y nos invitó a ntrar. Al ntrar, n fto, nontramos a Sórats rién snanao, y a Jantipa - qu ya onos- qu llvaa n razos a su hijito y staa sntaa a su lao. Conqu, n uanto nos vio Jantipa, s puso a gritar, omo aostumran a har las mujrs: - Ay, Sórats, por última vz t halarán tus amigos y tú a llos! Al punto Sórats, irigino una miraa a Critón l ijo: -Critón, qu alguin s la llv a asa 9. - Y unos srviors Critón s la llvaron, a lla qu gimotaa y s aa golps pho. Sórats, sntános n la ama, flxionó la pirna y s la frotó on la mano, y mintras s aa l masaj, ijo: - Qué xtraño, amigos, sul sr so qu los homrs nominan «plantro» 10! Cuán sorprnntmnt stá ispusto frnt a lo qu par sr su ontrario, lo oloroso, por l no qurr prsntars al sr humano los os a la vz; pro si uno prsigu a uno los os y lo alanza, simpr stá oligao, n irto moo, a tomar tamién l otro, omo si amos stuviran ligaos n una sola aza. Y m par, ijo, qu si Esopo lo huira avrtio, haría ompusto una fáula 11 ómo la ivinia, qu quría sparar a amos ontnints, spués qu no lo onsiguió, ls mpalmó n un mismo sr sus azas, y por s motivo al qu otin l uno l aompaña l otro tamién a ontinuaión. En fto, algo así m ha suio tamién a mí. Dspués qu a ausa los grillts stuvo n mi pirna l olor, ya par qu llga, siguiénolo, l plar. Entons ijo Cs, tomano la palara: - Por Zus, Sórats, hiist in roránomlo! Qu ara los pomas qu has hho vrsifiano las fáulas Esopo y l promio iao a Apolo ya m han prguntao otros, omo tamién lo hizo antayr Evno 12, qu on qué intnión los hiist, spués vnir aquí, uano ants no lo haías hho nuna. Por tanto, si t importa algo qu yo pua rsponr a Evno uano nuvo m prgunt - porqu sé in qu m prguntará- im qué h irl. 8 Los On son los magistraos qu tinn a su uiao las prisions y l umpliminto las pnas impustas n llas, auro on la onstituión atnins. Cf. ARISTÓTELES, Const. atn. 52, 1. Estos funionarios orrsponn a uno por aa triu y uno más omo srtario. En timpos Dmtrio Falro s ls io l nomr nomophyylaks «guarians la ly». 9 Jantipa ha pasao, postriormnt, a Platón, omo prototipo mujr l filósofo, pnnira y gruñona. Ya JENOFONTE, n Mm. II 2, 7, i qu «nai poía soportar su mal arátr», y la litratura satíria ha antuao l tipo. Aquí Sórats mana aljarla para qu on sus llantos no snton y prtur una harla filosófia ntr amigos, qu s quir srna y sin pattismos. 10 Hay una rsrva l filósofo n la xprsión: lo qu «nominan `plantro'», omo si él no aptara lo qu la opinión orrint stima omo plar. No la hay, al parr, sor lo oloroso, aquí al mnos. Ara l plar, l auténtio y los falsos, volvrá Platón a isutir los prinipals puntos n Rp a, Timo 64 ss., y Filo Ya algo lo haía tratao on l Protágoras La fáula tnría así un arátr algório y filosófio, lo qu no s lo más frunt n la olión sópia, aunqu hay algún jmplo llo. El nomr Esopo stá n la mnt Sórats porqu, omo irá nsguia, s ha oupao romponr algunas sus fáulas n sus últimos ratos la prisión. Para «fáula», Sórats utiliza aquí l término mythos, omo poo spués, n 61; n 60, Cs utiliza l lógos, al halar toùs toû Aisōpou lógous. 12 Platón ita a Evno, omo sofista n Apología 206 y omo spialista n l art rtória n l Fro 267a. Por lo qu aquí i, Evno Paros haía ompusto, amás, algunos pomas.

12 Liroot Fón Platón 61a -Dil ntons a él -ijo- la vra, Cs. Qu no los ompus prtnino sr rival él ni sus pomas -pus ya sé qu no sría fáil-, sino por xprimntar qué signifiaan irtos suños y por purifiarm, por si aaso ésa ra la músia 13 qu muhas vs m ornaan omponr. Pus las osas ran l moo siguint. Visitánom muhas vs l mismo suño n mi via pasaa, qu s mostraa, unas vs, n una aparinia y, otras, n otras, ía l mismo onsjo, on stas palaras: «Sórats, haz músia y aplíat a llo!» Y yo, n mi via pasaa, ría qu l suño m xhortaa y animaa a lo qu prisamnt yo haía, omo los qu animan a los orrors, y a mí tamién l suño m animaa a so qu yo pratiaa, har músia, n la onviión qu la filosofía ra la más alta músia, y qu yo la pratiaa. Pro ahora, spués qu tuvo lugar l juiio y la fista l ios rtaró mi murt, m parió qu ra priso, por si aaso l suño m ornaa rptiamnt omponr sa músia popular, no sorlo, sino harla. Pus ra más sguro no partir ants harm purifiao omponino pomas y oino al suño. Así qu, n primr lugar, lo hi n honor l ios l qu ra la fista. Pro spués l himno al ios, rflxionano qu l pota ía, si s qu quría sr pota, omponr mitos y no razonamintos 14, y qu yo no ra istro n mitología, por sa razón pnsé n los mitos qu tnía a mano, y m saía los Esopo; ésos hi posía on los primros qu m topé 14is Explíal, pus, sto a Evno, Cs, y qu l vaya in, y il qu, si s snsato, m siga lo ants posil. M marho hoy, sgún par. Pus lo ornan los atninss. Entons Simmias ijo: - Vaya un onsjo s qu l as, Sórats, a Evno! Muhas vs ya m h nontrao on l homr. Ds lugo qu por lo qu yo h aptao él no t orá un grao ningún moo. - Cómo? -ijo él- No s filósofo Evno? -M par qu sí -ontstó Simmias. -Pus ntons Evno stará ispusto, omo ualquir otro qu partiip sta profsión. Sin margo, proalmnt no s hará violnia. Pus afirman qu no s líito. Y, al timpo qu ía sto, ajaa sus pirnas al sulo, y sntános así sostuvo ya l rsto l iálogo. L prguntó ntons Cs: - Cómo is so, Sórats, qu no s líito hars violnia a sí mismo, pro qu stará ispusto l filósofo a aompañar al qu mur? 13 mousikē s, s l punto vista grigo, too art patroinao por las Musas, s la posía épia y la ramátia a la anza y la propia músia. Sórats pnsaa qu, n tan amplio onpto, aía tamién la filosofía (a la qu los grigos no l asignaron nuna una Musa), pro on un srúpulo un tanto tarío apta la vrsión traiional. El vro aphosiōsasthai, qu trauzo por «purifiar», signifia, más propiamnt, «umplir una oligaión piaosa o un prpto rligioso», frnt a la purifiaión omo liminaión una manha o un pao, qu qua xprsaa por kótharsis y rivaos. 14 poiîn mythous, all' ou lógous. En sta époa, tras los sofistas, la posiión ntr mŷthos y lógos s ha orrint, y lo s n Platón. Pro no s tan tajant omo puira parr; aquí unas línas sparan la signaión las fáulas omo lógous, a la mythous. Es tipo rlatos, traiionals invrosímils, pro lógios, poían sr signaos on amos términos. Y on l más propio y strito aînos. 14is No s raro qu Sórats, omo asi toos los atninss su timpo, omo vmos por los prsonajs Aristófans, s supira mmoria muhas fáulas sópias. En uanto a ponrlas n vrso, no ra ésa una prátia inusual, a lo qu vmos por algunas itas, y suponía un rurso fáil para omponr unos pomillas para quin, omo Sórats, no posía una inspiraión ni un tmpramnto lírio notals.

13 Liroot Fón Platón 62a - Cómo, Cs? No haéis oío tú y Simmias halar tals tmas, haino stuiao on Filolao? 15. -Naa priso, Sórats. -Claro qu yo halo tamién oías sor sas osas. Pro lo qu h oío no tngo ningún rparo n irlo. Amás, tal vz s lo más onvnint para quin va a migrar haia allí ponrs a xaminar y a rlatar mitos 16 ara l viaj haia s lugar, qué las suponmos qu s. Pus qué otra osa poría har uno n l timpo qu qua hasta la pusta l sol? - Con qué funamnto, pus, afirman qu no s líito matars a sí mismo, Sórats? Pus yo, justo lo qu tú ías ha un momnto, ya s lo haía oío a Filolao, uano onvivía on nosotros, y tamién otras vs a algunos otros, qu no s har so. Pro naa priso h suhao nuna ara sos asuntos. -Buno, hay qu tnr onfianza -ijo-. Pus tal vz nsguia vas a oírlo. Quizá, sin margo, t parrá xtraño qu st asunto frnt a toos los más sa simpl, y qu nuna l ourra al homr, omo su on los más srs, qu s nuntr: n oasions n qu tamién a él l sa mjor star murto qu vivir, y n los asos n qu l s mjor star murto, quizá t parza xtraño qu a sos homrs ls sa impío ars murt a sí mismos, sino qu an aguarar a otro nfator. Entons Cs, sonrino ligramnt, ijo xprsános n su ialto: - Sépalo Zus! 17. -Pus sí qu pu parr -ijo Sórats- qu así s asuro. Pro no lo s, sino qu, proalmnt, tin una xpliaión. El iho qu sor sto s lara n los mistrios 18, qu los humanos stamos n una spi prisión y qu no uno lirars a sí mismo ni sapar ésta, m par un asrto solmn y ifíil omprnr. No ostant, m par qu, a mí al mnos, Cs, qu no i sino in sto: qu los ioss son los qu uian nosotros y qu nosotros, los humanos, somos una possión los ioss. O no t par a ti así? -A mí sí -ijo Cs-. -Así pus -ijo él-, tamién tú si alguno los srs tu propia s ira murt a sí mismo, sin harlo iniao tú qu sas qu sté murto, t irritarías on él, y, si puiras arl algún astigo, s lo apliarías omo pna? 15 Filolao Crotona, filósofo pitagório qu, tras la xpulsión la sta l S. Italia, haía funao una sula n Tas. CICERÓN unta, n D Orat. III 139, qu fu l mastro Arquitas Tarnto. DIÓGENEs LAERCIO, qu toma la notiia l ruito Sátiro, i -n III 9- qu Platón haía omprao, por in minas, trs liros suyos otrinas pitagórias, y qu s sirvió llos para omponr l Timo. S nos han onsrvao varios fragmntos sus oras; pro la atriuión s, n muhos asos, uosa. Véas M. TIMPANARO-CARDINI, Pitagorii. Tstimonianz Frammnti, II, Flornia, En too aso, rspto al tma l alma, ni Simmias ni Cs l haían oío naa priso (saphēs). 16 «Examinar y rfrir rlatos» (iaskopîn kai mythologîn) ara l viaj al Has l par a Sórats apropiao pasatimpo su último ía. Trauir mythologîn, qu ya stá n Homro on l sntio «ontar», «narrar», por «rlatar mitos» s, quizás, un tanto nfátio. Ds lugo, «mito» no tin aquí ninguna onnotaión pyorativa; no s fiión, sino «rlato traiional». 17 Cs utiliza una xlamaión tana n su ialto: Íttō Zús. La forma átia sría Ístō Zús («Qu Zus sa tstigo!»). 18 Esos «mistrios» son, on sguria, otrinas órfias. D auro on llas, l urpo vin a sr una prisión, o inluso una tuma, sgún las alusions Platón a tal otrina, n Crátilo 400, y Gorgias 493ª (vr la amplia nota a lo. C. EGGERS LAN, Platón, Fón, Bunos Airs, 1971, págs,, ).- Trauzo phrourá por «prisión», ya qu inia un lugar vigilao; n l Crátilo s usa l término smótērion «árl».

14 Liroot Fón Platón 63a -Ds lugo -ijo. -Tal vz, ntons, s s punto vista, no s asuro qu uno no a ars murt a sí mismo, hasta qu l ios no nví una oasión forzosa, omo ésta qu ahora s nos prsnta 19. -Bin -ijo Cs-, so sí par razonal. Sin margo, lo qu ías ha un momnto, lo qu los filósofos fáilmnt qurrían morir, so m par asuro, Sórats, si s qu stá in razonao lo qu íamos ha un momnto: qu la ivinia s quin s uia nosotros y nosotros somos possions ésta. Porqu l qu no s irritn los más snsatos jar sa situaión srviio, n la qu ls irign quins son los mjors irignts qu xistn, los ioss, no tin xpliaión. Pus, sin ua, nai r qu él s uiará mjor por sí mismo, al quars n lirta. Sólo un iniviuo nio s aprsuraría a rr qu sapar su amo, y no rflxionaría qu no onvin, por irto, sapar l in, sino prmanr n él lo más posil, y por llo saparía irrflxivamnt. Pro l qu tnga intlignia sará simpr, sin ua, star junto a lo qu s mjor qu él mismo. Así qu, Sórats, on sto rsulta qu s lógio lo ontrario lo qu ha poo íamos, qu s natural qu los snsatos s irritn al morir, y qu los nios s algrn llo. Entons, m parió qu Sórats, al suharlo, s rgoijó on la ojión Cs, y, mirano haia nosotros, ijo: -D ontinuo, irtamnt, Cs va a la rusa algunos argumntos y no stá ispusto por las unas a jars onvnr on lo qu uno l iga. Entons ijo Simmias: -Pro m par, Sórats, tamién a mí qu, por lo mnos ahora, Cs i algo irto. Pus on qué intnión tratarían sapar homrs, vra saios, unos uños mjors qu llos mismos y qurrían apartars sin más éstos? Y m par qu Cs apunta a ti su razonaminto, porqu tú tan fáilmnt soportas l aanonarnos a nosotros y a unos unos gornants, sgún tú mismo ronos, los ioss. -Es justo lo qu ís -ijo-. Pus ro qu vosotros ís qu m s priso fnrm 20 ontra s rproh omo lant un triunal. -Ds lugo qu sí -ijo Cs. - Vamos, pus! -ijo él-. Trataré har mi apología ant vosotros más prsuasivamnt qu ant los jus. En fto, yo -ijo-, Simmias y Cs, si no ryra qu voy a prsntarm, n primr lugar, ant otros ioss saios y unos, y, lugo, ant prsonas ya fallias mjors qu las aá, omtría una injustiia no irritánom mi murt. Pro sa in ahora qu spro llgar junto a homrs unos, y so no lo asguraría l too; pro qu llgaré junto a los ioss, amos muy xlnts, sa in qu yo lo afirmaría por nima ualquir otra osa. D moo qu por so no m irrito n tal manra, sino qu stoy in spranzao qu hay algo para los murtos y qu s, omo s i s antiguo, muho mjor para los unos qu para los malos. - Cómo, Sórats? -ijo Simmias-. Y tú guaránot sa ia n tu mnt vas a marhart, o nos la pus omuniar tamién a nosotros? Porqu m par a mí qu és poría sr un in omún, y a la vz t srvirá apología, si s qu nos onvns lo qu is. 19 Sor la onsiraión filosófia l suiiio, s Platón a los stoios, pu vrs l apítulo J. M. RisT, n Stoi Philosophy, Camrig, 1969, págs apologēsasthai «har mi fnsa» o «pronuniar mi apología».

15 Liroot Fón Platón 64a -Buno, lo intntaré -ijo-. Pro vamos primro qué s lo qu aquí Critón prtn imos, m par, s ha un rato. -Qué otra osa, Sórats, va a sr -ijo Critón-, sino qu ha rato qu m i l qu va a art l vnno qu t avirta qu ialogus lo mnos posil. Pus i qu los qu halan s aaloran más y qu so no s naa onvnint para aministrar l vnno. En aso ontrario, algunas vs s forzoso qu quins han algo así an os y hasta trs vs. Y l ontstó Sórats: - Ea, mánalo a paso! Qu s ui sólo su tara, para star ispusto a ármlo os vs, si s priso, y hasta trs. -Buno, algo así saía qu irías -ijo Critón-. Pro m a la lata s ha un rato. -Déjalo -ijo-. Ahora ya quiro aros a vosotros, mis jus, la razón por qué m rsulta lógio qu un homr qu vra ha iao su via a la filosofía n tran morir tnga valor y sté in spranzao qu allá va a otnr los mayors ins, una vz qu mura. Cómo, pus, s sto así, Simmias y Cs, yo intntaré xpliároslo. Porqu orrn l risgo uantos rtamnt s ian a la filosofía qu ls pas inavrtio a los más qu llos no s uian ninguna otra osa, sino morir y star murtos. Así qu, si so s vra, sin ua rsultaría asuro mpñars urant toa la via n naa más qu so, y, llgano l momnto, qu s irritaran lo qu s muho ants prtnían y s oupaan. Entons Simmias s hó a rír y ijo: - Por Zus, Sórats, qu, aunqu no staa ahora on ganas rírm, m has hho rír! Cro, s lugo, qu a la gnt, oírt ir so mismo, l haría pario qu stá muy in iho rspto a los filósofos -y qu riiría la aproaión nustros ompatriotas ompltamnt 21 - qu los qu filosofan anan moriunos, y tampoo s ls sapa a llos qu son ignos sufrir tal murt. -Y irían la vra, Simmias, on xpión qu a llos no ls pasa inavrtio. Pus ls pasa inavrtio n qué sntio anan moriunos y n qué sntio son ignos murt y qué tipo murt quins son vraramnt filósofos. Convrsmos, pus -ijo-, ntr nosotros sólo, manánolos a los más a paso. Consiramos qu la murt s algo? -Y muho -ijo Simmias ontstano. - Aaso s otra osa qu la sparaión l alma l urpo 22? Y l star murto s sto: qu l urpo sté solo n sí mismo, sparao l 21 Los tanos ompatriotas Simmias y Cs tnían fama iars más a los plars l urpo qu a los l spíritu, omo la mayoría los oios, onsiraos por los atninss omo grosros y zafios. 22 Esta apallagē apò toû sōmatos (apartaminto l urpo) srá pronto onsiraa omo una «liraión» y una «purifiaión» ést y sus impimntos (67a-). Tras la sisión urpo y alma, supon ya Platón qu ésta susist «lla n sí misma». Pro, omo han notao muhos omntaristas, no s nos a n too l iálogo una finiión lo qu s ntin por psyhē, un onpto astant ompljo. El alma s lo raional y lo spiritual n l homr, su auténtio yo, frnt al urpo, instrumnto y rptorio lo snsil. Pro l alma s tamién l prinipio la via, una noión qu vin s muy atrás, y qu prman latnt o xprsa n la isusión. (Sor la timología psyhē, f. Crátilo ) Los aptitos y sos parn aquí quar asignaos al urpo, y hay n too l iálogo un frvor asétio singular. S a por irm la unia l alma -sin las isquisiions sor sus parts qu nontramos n Rp. 435a-441 y Fro 246a-, 253--, qu a Platón l intrsa surayar. Sor sa amplitu l onpto psyhiē n Platón, vr E. R. Dons, Los grigos y lo irraional, tra. sp. M. ARAUJO, Mari, 1960, ap. VII, y T. M. Rosarsox, Platós Psyhology, Toronto, 1970, ap. II.

16 Liroot Fón Platón 65a alma, y l alma s qu sola n sí misma sparaa urpo? Aaso la murt no s otra osa sino sto? -No, sino so -ijo. -Examina ahora, amigo, si omparts mi opinión n lo siguint. Pus on so ro qu sarmos más la ustión qu stuiamos. T par a ti qu s propio un filósofo anar iao a los qu llaman plars, tals omo los propios omias y ias? -En asoluto, Sórats -ijo Simmias. - Qué los plars l sxo? -En ningún moo. - Y qué hay rspto los más uiaos l urpo? T par qu tal prsona los onsira importants? Por jmplo, la aquisiión mantos y alzaos lgants, y los más mllimintos l urpo, t par qu los tin n stima, o qu los spria, n la mia n qu no tin una gran nsia oupars llos? -A mí m par qu los spria -ijo-, por lo mnos l qu s vra filósofo. -Por lo tanto, no t par qu, por ntro -ijo-, la oupaión tal iniviuo no s ntra n l urpo, sino qu, n uanto pu, stá apartao ést, y, n amio, stá vulto haia l alma? -A mí sí. - Es qu no stá laro, s un prinipio, qu l filósofo lira su alma al máximo la vinulaión on l urpo, muy a ifrnia los más homrs? -Está laro. -Y, por irto, qu ls par, Simmias, a los más homrs qu quin no halla plar n tals osas ni partiipa llas no tin un vivir igno, sino qu s mpña n algo próximo al star murto l qu naa s uia los plars qu stán unios al urpo. -Muy vra s lo qu is, s lugo. - Y qué hay rspto la aquisiión misma la saiuría? Es l urpo un impimnto o no, si uno lo toma n la invstigaión omo ompañro? Quiro ir, por jmplo, lo siguint: aaso garantizan alguna vra la vista y l oío a los humanos, o su lo qu inluso 23 los potas nos rpitn ontinuo, qu no oímos naa priso ni lo vmos? Aunqu, si stos sntios l urpo no son xatos ni laros, mal lo srán los otros. Pus toos son infriors a ésos. O no t lo parn a ti? -Ds lugo -ijo. - Cuáno, ntons -ijo él-, l alma aprhn la vra? Porqu uano intnta xaminar algo n ompañía l urpo, stá laro qu ntons s ngañaa por él. -Dis vra. - No s, pus, al rflxionar, más qu n ningún otro momnto, uano s l ha vint algo lo ral 24? -Sí. 23 Est «inluso» inia la poa stima Sórats-Platón haia los Potas omo inagaors la vra. En st aso s trata algo tan ovio qu «hasta» llos lo avirtn y rpitn. Olimpiooro pnsaa qu aquí aluía a Parménis y Empéols; Burnt pinsa n una rfrnia a EPICARMO (fr. 249); Hakforth r qu s trata una alusión, más irta, a algún txto qu no onomos. 24 ti tôn óntōn «algo las osas xistnts» o «algo lo nt». Un poo spués vulv a mplars, n singular, s mismo partiipio sustantivo l vro «sr», y h trauio orégētai toû óntos por «tin haia lo xistnt», s ir, «haia lo qu s» (o in «aspira a alanzar la ralia», omo trau L. Gil).

17 Liroot Fón Platón 66a -Y rflxiona, sin ua, manra óptima, uano no la prtura ninguna sas osas, ni l oío ni la vista, ni olor ni plar alguno, sino qu lla s nuntra al máximo n sí misma, manano paso al urpo, y, sin omuniars ni ahrirs a él, tin haia lo xistnt. -Así s. -Por lo tanto, tamién ahí l alma l filósofo spria al máximo l urpo y sapa ést, y usa star a solas n sí lla misma? -Es vint. - Qué hay ahora rspto lo siguint, Simmias? Afirmamos qu xist algo justo n sí o naa? -Lo afirmamos, s lugo, por Zus! - Y, a su vz, algo llo y uno? - Cómo no?. - Es qu ya has visto alguna tals osas on tus ojos nuna? 25. -D ninguna manra -ijo él. - Pro aaso los has priio on algún otro los sntios l urpo? M rfiro a too so, omo l tamaño, la salu, la furza, y, n una palara, a la ralia 26 toas las osas, lo qu aa una s. Aaso s ontmpla por mio l urpo lo más vraro éstas, o su l moo siguint: qu l qu nosotros s prpara a pnsar mjor y más xatamnt aa osa n sí las qu xamina, ést llgaría lo más ra posil l onor aa una? -Así s, n fto. -Entons, lo hará l moo más puro quin n rigor máximo vaya on su pnsaminto solo haia aa osa, sin srvirs ninguna visión al rflxionar, ni arrastrano ninguna otra prpión los sntios n su razonaminto, sino qu, usano sólo la intlignia pura por sí misma, intnt atrapar aa ojto ral puro, prsinino too lo posil los ojos, los oíos y, n una palara, l urpo ntro, porqu l onfun y no l ja al alma aquirir la vra y l sar uano s l asoia? No s és, Simmias, más qu ningún otro, l qu alanzará lo ral? - Cuán xtraorinariamnt irto -ijo Simmias- s lo qu is, Sórats! -Por onsiguint s forzoso -ijo- qu too so s ls prouza a los auténtiamnt filósofos una opinión tal, qu s igan ntr sí unas palaras st stilo, poo más o mnos: «Pu sr qu alguna sna nos onuza hasta l fin, junto on l razonaminto, n nustra invstigaión, n uanto a qu, n tanto tngamos l urpo y nustra alma sté ontaminaa por la ruina ést, jamás onsguirmos sufiintmnt aqullo qu samos. Afirmamos sar lo qu s vra. Pus l urpo nos proura mil proupaions por la alimntaión nsaria; y, amás, si nos aflign algunas nfrmas, nos impi la aza la vra. Nos olma amors y sos, mios y fantasmas too tipo, y una norm trivialia, moo qu uán vraro s l iho qu n ralia on él no nos s posil mitar nuna naa! Porqu, n fto, gurras, rvultas y atallas ningún 25 Aquí ominzan las rfrnias a la «toría las ias» qu Platón sarrolla n st iálogo on más amplitu qu n los antriors. Es intrsant sñalar qu stas «ias», qu no pun vrs on los ojos l urpo, s signan miant términos qu pron la raíz «vr» (F)i-,, tanto îos omo iéa pron lla. Tinn un signifiao muy similar y s ifíil nontrar matis istintos ntr uno y otro. Tamién morphē(«forma» y «figura») apar n Platón para iniar una «ia» o un «tipo ial», aunqu s mnos propia para llo. (Cf. la amplia nota D. GALLOP n su omntario, Plato. Phao, Oxfor, 1975, págs ) 26 «Ralia» orrspon a ousia, qu no s apropiao trauir por «snia». Bin lo avirt EGGERs LAN, Platón..., n sus notas a lo.

18 Liroot Fón Platón 67a otro las origina sino l urpo y los sos ést. Pus a ausa la aquisiión riquzas s originan toas la gurras, y nos vmos forzaos a aquirirlas por l urpo, sino slavos sus uiaos. Por so no tnmos timpo lir para la filosofía, on toas sas osas suyas. Pro l olmo too s qu, si nos qua algún timpo lir sus uiaos y nos iamos a osrvar algo, inmisuyénos nuvo n nustras invstigaions nos ausa aloroto y onfusión, y nos prtura tal moo qu por él no somos apas ontmplar la vra.»conqu, n ralia, tnmos mostrao qu, si alguna vz vamos a sar algo limpiamnt, hay qu sparars él y hay qu osrvar los ojtos rals n sí on l alma por sí misma. Y ntons, sgún par, otnrmos lo qu samos y lo qu imos qu somos amants, la saiuría 27, una vz qu hayamos murto, sgún inia nustro razonaminto, pro no mintras vivimos. Pus si no s posil por mio l urpo onor naa limpiamnt, una os: o no s posil aquirir nuna l sar, o sólo murtos. Porqu ntons l alma stará onsigo misma sparaa l urpo, pro ants no. Y mintras vivimos, omo ahora, sgún par, starmos más ra l sar n la mia n qu no tratmos ni nos asoimos on l urpo, a no sr n la strita nsia, y no nos ontaminmos la naturalza suya, sino qu nos purifiqumos él, hasta qu la ivinia misma nos lir. Y así, uano nos sprnamos la insnsatz l urpo, sgún lo proal starmos n ompañía lo smjant y onormos por nosotros mismos too lo puro, qu so s sguramnt lo vraro. Pus al qu no sté puro m tmo qu no l s líito aptar lo puro.» Cro qu algo smjant, Simmias, s nsario qu s igan unos a otros y qu mantngan tal rnia los qu rtamnt aman l sar. No t lo par así? -Dl too, Sórats. -Por lo tanto -ijo Sórats-, si so s vra, ompañro, hay una gran spranza, para quin llga aon yo m namino, qu allí manra sufiint, más qu n ningún otro lugar aquirirá so qu nos ha prourao la mayor proupaión n la via pasaa. Así qu l viaj qu ahora m han ornao har s prsnta on una una spranza, omo para ualquir otro homr qu onsir qu tin prparaa su intlignia, omo purifiaa. -Muy in -ijo Simmias. - Pro s qu no vin a sr una purifiaión so, lo qu s antiguo s i n la sntnia «l sparar al máximo l alma l urpo» 28 y l aostumrars lla a rogrs y onntrars n sí misma fura l urpo, y a haitar n lo posil, tanto n l timpo prsnt omo n l futuro, sola n sí misma, liraa l urpo omo unas anas? -Ds lugo. - Por tanto, so s lo qu s llama murt, la sparaión y liraión l alma l urpo? -Compltamnt -ijo él. 27 «Amants la saiuría» s, n l txto, rastai phronēsōs, on una vint alusión a los filósofos (phíloi-sophías). 28 Sgún algunos omntaristas -Burnt, Bluk, Loriaux-, hay aquí (n pálai... n tôi lógōi) una rfrnia a una sntnia órfia. Sgún otros -J. V. Lu, Hakforth, Vrnius, Gallop-, Sórats s rfir a lo ya iho ants: «n l iálogo ha un rato: sparar...».

19 Liroot Fón Platón 29 En su jugo palaras, opon philósophos a philosōmatos (palara qu Platón invnta), y philohrēmatos a philótimos. 30 Trauir sōphrosyn por «tmplanza», omo s lo haitual, no ja sr un tanto mporor. El término grigo, qu poría vrtrs tamién por «moraión», «orura», «snsatz», o «saiuría moral», rspon a un onpto snial y ásio n la étia griga, muho más qu «tmplanza» n la nustra. 31 Dl valor y la tmplanza tratan os iálogos sorátios, l Laqus y l Cármis, aporétios amos. Las uatro virtus funamntals o arinals stán analizaas n la Rpúlia Aquí a Sórats l intrsa rsaltar qu las vraras virtus sólo las pratia onsintmnt l saio, mintras qu los más s atinn a mras aparin 68a -Y n lirarla, omo imos, s sfurzan ontinuamnt y ant too los filósofos vra, y s mpño s aratrístio los filósofos, la liraión y la sparaión l alma l urpo. O no? -Par qu sí. -Por lo tanto, lo qu íamos n un ominzo: sría riíulo un homr qu s ispusira a sí mismo urant su via a star lo más ra posil l star murto y a vivir tal surt, y qu lugo, al llgarl la murt, s irritara llo. -Riíulo. Cómo no? -En ralia, por tanto -ijo-, los qu vra filosofan, Simmias, s jritan n morir, y l star murtos s para stos iniviuos mínimamnt tmil. Osérvalo a partir lo siguint. Si stán, pus, nmistaos por omplto on l urpo, y san tnr a su alma sola n sí misma, uano so s ls prsnta, no sría una norm inohrnia qu no marharan gozosos haia allí aon tinn spranza alanzar lo qu urant su via saron amantmnt -pus amaan l sar- y vrs apartaos aqullo on lo qu onvivían y staan nmistaos? Cirto qu, al morir sus srs amaos, o sus sposas, o sus hijos, muhos por propia isión quisiron marhar al Has, guiaos por la spranza vr y onvivir allá on los qu añoraan. Y, n amio, ualquira qu am vra la saiuría y qu haya alrgao sa spranza qu no va a onsguirla una manra vália n ninguna otra part no sr n l Has, va. a irritars morir y no s irá allí gozoso? Priso s rrlo, al mnos si vra, amigo mío, s filósofo. Pus él tnrá n firm sa opinión: qu n ningún otro lugar onsguirá moo puro la saiuría sino Allí. Si so s así, lo qu justamnt ía ha un momnto, no sría una norm inohrnia qu tal iniviuo tmira la murt? -En fto, norm, por Zus! -ijo él. -Por lo tanto, so srá un tstimonio sufiint para ti -ijo-, qu un homr a quin vas irritars por ir a morir, és no s un filósofo, sino algún amigo l urpo. Y s mismo srá sguramnt amigo tamién las riquzas y los honors 29, sa una sas osas o amas. -Ds lugo -ijo-, s así omo tú is. - Aaso, Simmias -ijo-, no s aplia muy spialmnt la llamaa valntía a los qu prsntan sa isposiión ánimo? -Por omplto, n fto -ijo. -Por onsiguint tamién la tmplanza, inluso so qu la gnt llama tmplanza 30, l no jars xitar por los sos, sino ominarlos moraa y ornaamnt, aaso no ls onvin a stos solos, a quins n grao xtrmo s sproupan l urpo y vivn iaos a la filosofía? -Forzosamnt -ijo. -Porqu si quirs -ijo él- onsirar la valntía y tmplanza los otros, t va a parr qu s asura 31.

20 Liroot Fón Platón 69a - Cómo is, Sórats? - Sas -ijo él- qu toos los otros onsiran la murt uno los grans mals? -Y muho -ijo. - Así qu por mio mayors mals los valints ntr ésos afrontan la murt, uano la afrontan? -Así s. -Por lo tanto, por tnr mio y por tmor son valints toos a xpión los filósofos. Y, sin margo, s asuro qu alguin sa valint por tmor y por oaría. -Ds lugo qu sí. - Qué pasa on los moraos ésos? No ls su lo mismo: qu son moraos por una irta intmprania? Y aunqu imos qu so s imposil, sin margo ls ourr una xprinia smjant n lo qu rspta a su oa moraión. Porqu por tmor vrs privaos otros plars y por más qu los san, rnunian a unos ominaos por otros. Aunqu, sí, llaman intmprania al sr ominao por los plars, no ostant ls su qu, al sr ominaos por plars, llos ominan otros plars. Y so s smjant a lo qu s ía ha un instant: qu n irto moo, llos s han hho moraos por su intmprania. -Pus así par. -Binavnturao Simmias, quizá no sa és l amio orrto n uanto a la virtu, qu s truqun plars por plars y psars por psars y mio por mio, mayors por mnors, omo monas, sino qu sa sólo una la mona vália, ontra la ual s amiar too so, la saiuría 32. Y, quizá, omprános y vniénos toas las osas por lla y on lla, xistan vra la valntía, la moraión, la justiia, y, n onjunto, la vrara virtu, n ompañía l sar, tanto si s añan omo si s rstan plars, tmors y las más osas tal las. Y si s apartan l sar y s truan unas por otras, tmo qu la virtu rsultant no sa sino un jugo somras, y srvil n ralia, y qu no tnga naa sano ni vraro. Aaso lo vraro, n ralia, sa una irta purifiaión toos sos sntimintos, y tamién la moraión y la justiia y la valntía, y qu la misma saiuría sa un rito purifiaor. Y pu sr qu quins nos instituyron los ultos mistérios no san iniviuos poo mérito, sino qu vra manra ifraa s iniqu s antaño qu quin llga impuro y no iniiao al Has yará n l fango, pro qu l qu llga allí purifiao iniiao haitará n ompañía los ioss. Ahora in, omo in los las iniiaions, «muhos son los portaors tirso, pro poos los aants» 33. Y éstos son, n mi opinión, no otros sino los qu han filosofao rtamnt. D too so no hay naa qu yo, n lo posil, haya sias tals virtus. Una tsis qu sarrollarán, hasta xtrmos paraójios, los stoios. 32 Convin rmmorar aquí l fr. 90 HERÁCLITO: «Toas las osas s truan por l fugo y l fugo on toas las osas, tal omo las mrarías por l oro y l oro por las mrarías».- H trauio artē Por «virtu», a sainas qu l término grigo inia un matiz omptitivo xlnia o suprioria, qu no s a ya n «virtu».- Trauzo phrónēsis por «saiuría». (Ya ha salio ants on s valor; así, n 66, 68a y 68.) S trata una saiuría moral y prátia, no sólo tória y ténia, omo la sophía. 33 Sntnia órfia. Ya Burnt, omntano l txto, on su alusión a los orphotlstaí, los iniiaors n los mistrios órfios, in onoios n Atnas, rmitía al pasaj smjant Rp. II 364 ss. La fras ília smjant s la qu nontramos n S. MATEO, 22, 11-14: «Muhos son los llamaos, mas poos los sogios.»

PLATÓN FEDÓN INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Fedón» en el conjunto de la obra platónica

PLATÓN FEDÓN INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Fedón» en el conjunto de la obra platónica INTRODUCCIÓN 1. La situaión l «Fón» n l onjunto la ora platónia PLATÓN FEDÓN Los trs iálogos runios n st tomo: Fón, Banqut y Fro s sitúan, junto on l más xtnso la Rpúlia, n la tapa qu sul llamars «maurz»

Más detalles

ESTE ES MI DESEO. INTRO G D Em Am-G-C G

ESTE ES MI DESEO. INTRO G D Em Am-G-C G ST S MI SO INTRO m Am-- m m Am ST S MI SO HONRA---RT A TI m ON TOO MI SR T AORARÉ m Am ON TOAS MIS FURZAS T ALA--BA RÉ m MI AORAIÓN RS TU m HOY T RINO MI SR T OY MI ORAZÓN /A YO VIVO PARA TI N AA PALPITAR

Más detalles

PLATÓN FEDÓN NOTA SOBRE LAS TRADUCCIONES ESPAÑOLAS

PLATÓN FEDÓN NOTA SOBRE LAS TRADUCCIONES ESPAÑOLAS PLATÓN FEDÓN NOTA SOBRE LAS TRADUCCIONES ESPAÑOLAS Hay varias trauions spañolas romnals l Fón. La más antigua ntr las qu aun s ritan s la Patriio Azárat, una vrsión notalmnt fil. La L. Gil, qu s ha ritao

Más detalles

PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES

PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES LIBROot.om PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES 17a 18a No sé, atninss, la snsaión qu haéis xprimntao por las palaras mis ausaors. Cirtamnt, ajo su fto, inluso yo mismo h stao a punto no ronorm; tan prsuasivamnt

Más detalles

FUNCIONES EXPONENCIAL, LOGARÍTMICA Y SUS DERIVADAS.

FUNCIONES EXPONENCIAL, LOGARÍTMICA Y SUS DERIVADAS. Prof., Enriqu Matus Nivs Doctorano n Eucación Matmática. FUNCIONES EXPONENCIAL, LOGARÍTMICA Y SUS DERIVADAS. Una función ponncial s aqulla n la qu la variabl stá n l ponnt. Algunos - - -5 jmplos funcions

Más detalles

Platón CRITÓN INTRODUCCION

Platón CRITÓN INTRODUCCION Platón CRITÓN INTRODUCCION El Critón s l más rv los sritos la primra époa Platón. Por su ontnio stá muy próximo a la Apología. S trata toavía tomar isions qu pun salvar la via. La prisión y la próxima

Más detalles

A CADA INSTANTE. F SEÑOR, C YO QUIERO CONSTRUIR Dm Am Gm C UNA HABITACION Y VIVIR JUNTO A TI

A CADA INSTANTE. F SEÑOR, C YO QUIERO CONSTRUIR Dm Am Gm C UNA HABITACION Y VIVIR JUNTO A TI A AA INSTANT SÑOR, YO QUIRO ONSTRUIR m Am Gm UNA HABITAION Y VIVIR JUNTO A TI SÑOR N SUPRMA AORAION m Am AQUÍ STÁ MI ORAZÓN Gm QU T QUIR AORAR //A AA INSTANT MI VIA Bb YO T AGRARÉ A AA INSTANT MI VIA Bb

Más detalles

Platón, Menón (o Sobre la virtud), Madrid, Clásicos políticos, Selección de fragmentos [lo que está destacado o entre corchetes es mío].

Platón, Menón (o Sobre la virtud), Madrid, Clásicos políticos, Selección de fragmentos [lo que está destacado o entre corchetes es mío]. Platón, Mnón (o Sor la virtu), Mari, Clásios polítios, 1970. Slión fragmntos [lo qu stá staao o ntr orhts s mío]. MEN.- Porías irm, Sórats, si la virtu s osa qu s nsña, o si no s nsña sino qu s pratia,

Más detalles

PLATÓN Fedón (74 a 83 d)

PLATÓN Fedón (74 a 83 d) 74a - Lo s, n fto -rsponió. PLATÓN 1 - Entons no ourr qu, auro on toos sos asos, la rminisnia s origina a partir osas smjants, y n otros asos tamién osas ifrnts? -Ourr. - Así qu, uano uno rura algo a partir

Más detalles

LIBRO dot. com Platón HIPIAS MENOR Comment: Comment: Comment:

LIBRO dot. com Platón HIPIAS MENOR Comment: Comment: Comment: LIBROot.om Platón HIPIAS MENOR INTRODUCCIÓN Aunqu l stilo Platón s vint n too l iálogo, no a ua qu la strutura, l plantaminto y la argumntaión sigun l squma sorátio. No ostant, n ningún otro iálogo la

Más detalles

Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN

Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN A ifrnia l Critón, qu stá, too él, iao a irunstanias postriors al juiio, l Eutifrón s ya un iálogo n l qu s trata un tma spífio: la pia. Cualsquira qu san los rsultaos a qu

Más detalles

Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN

Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN LIBROot.om Platón EUTIFRÓN INTRODUCCIÓN A ifrnia l Critón, qu stá, too él, iao a irunstanias postriors al juiio, l Eutifrón s ya un iálogo n l qu s trata un tma spífio: la pia. Cualsquira qu san los rsultaos

Más detalles

INSTITUTO TECNOLÓGICO DE NUEVO LEÓN

INSTITUTO TECNOLÓGICO DE NUEVO LEÓN INVSTIAION OPRAIONS II LAORATORIO RS RSULVA LOS SIUINTS PROLMAS POR L MTOO FLUJO MAXIMO 1.- SUNO OIL QUIR NVIAR (POR HORA) LA MAXIMA ANTIA PTROLO POR UN OLOUTO S L NOO SO AL NOO SI. L PTROLO TIN QU PASAR

Más detalles

Instrucciones de Windows para las impresoras conectadas localmente

Instrucciones de Windows para las impresoras conectadas localmente Página 1 7 Guía ontivia Instruions Winows para las imprsoras ontaas loalmnt Nota: Al instalar una imprsora ontaa loalmnt, si l CD Sotwar y oumntaión no amit l sistma oprativo, s utilizar l Asistnt para

Más detalles

Platón HIPIAS MAYOR. Comment: Para el problema de la autenticidad véase W. K. C. Guthrie A History of Greek Philosophy, N, pigs. 175-77.

Platón HIPIAS MAYOR. Comment: Para el problema de la autenticidad véase W. K. C. Guthrie A History of Greek Philosophy, N, pigs. 175-77. LIBROot.om Platón HIPIAS MAYOR INTRODUCCIÓN El Hipias Mayor s un iálogo aporétio: l prolma plantao qua sin rsolvr al finalizar la isusión. Tin una xtnsión asi l ol qu l Hipias Mnor, y st ato s, sin ua,

Más detalles

Si quieres más libros clásicos, anda a Platón HIPIAS MAYOR

Si quieres más libros clásicos, anda a  Platón HIPIAS MAYOR Si quirs más liros lásios, ana a http://www.liroslasios.org Platón HIPIAS MAYOR INTRODUCCIÓN El Hipias Mayor s un iálogo aporétio: l prolma plantao qua sin rsolvr al finalizar la isusión. Tin una xtnsión

Más detalles

El Verdadero Cálculo de la Devaluación

El Verdadero Cálculo de la Devaluación El vrdadro alulo d la Dvaluaión El Vrdadro Cálulo d la Dvaluaión Riardo Botro G. rbgstoks@hotmail.om Casi a diario nontramos n la prnsa onómia inormaión omo sta El día d ayr la tasa rprsntativa dl mrado

Más detalles

FILOSOFÍA: TEXTO DEL FEDÓN DE PLATÓN PARA LA PRUEBA DE LA PAU-2º BACHILLERATO (Ed.Gredos. Trad. Carlos García Gual 1 ).

FILOSOFÍA: TEXTO DEL FEDÓN DE PLATÓN PARA LA PRUEBA DE LA PAU-2º BACHILLERATO (Ed.Gredos. Trad. Carlos García Gual 1 ). FILOSOFÍA: TEXTO DEL FEDÓN DE PLATÓN PARA LA PRUEBA DE LA PAU-2º BACHILLERATO (E.Gros. Tra. Carlos Garía Gual 1 ). 74a b - Por lo tanto, también vino ibujao a Simmias s posibl aorars l propio Simmias?

Más detalles

Librodot Menón Platón PLATÓN MENÓN

Librodot Menón Platón PLATÓN MENÓN PLATÓN MENÓN Eitao por 2002 Copyright http://www.liroot.om Toos los Drhos Rsrvaos INTRODUCCIÓN 1. Naturalza l iálogo Quizás n ningún otro iálogo omo n l Mntón. logró Platón onntrar, n un spaio tan ruio,

Más detalles

HIPIAS MAYOR. Platón ( a.c.)

HIPIAS MAYOR. Platón ( a.c.) HIPIAS MAYOR Platón (427 348 a.c.) 1 INTRODUCCIÓN El Hipias Mayor s un iálogo aporétio: l prolma plantao qua sin rsolvr al finalizar la isusión. Tin una xtnsión asi l ol qu l Hipias Mnor, y st ato s, sin

Más detalles

Librodot Menón Platón PLATÓN MENÓN

Librodot Menón Platón PLATÓN MENÓN PLATÓN MENÓN Eitao por 2002 Copyright http://www.liroot.om Toos los Drhos Rsrvaos INTRODUCCIÓN 1. Naturalza l iálogo Quizás n ningún otro iálogo omo n l Mntón. logró Platón onntrar, n un spaio tan ruio,

Más detalles

ALELUYA. D A Bmi F#mi ALELUYA, ALELU ALELUYA G D A ALELUYA, ALELUYA. D A Bmi F#mi ALELUYA, ALELU ALELUYA, G D A D ALELUYA, ALELUUUYA SANTO

ALELUYA. D A Bmi F#mi ALELUYA, ALELU ALELUYA G D A ALELUYA, ALELUYA. D A Bmi F#mi ALELUYA, ALELU ALELUYA, G D A D ALELUYA, ALELUUUYA SANTO NTR UNTS VS --0 1---3-3-3 1---5-5 1 3 0 --1---3---5-5-5---3---6-6---3---5---1 UNTS VS SINO NIÑO T R ON MIS VRSOS T I QU T MB //POO POO ON L TIMPO mi OLVINOM TI mi POR MINOS QU S LJN M PRI// HOY H VULTO

Más detalles

PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES

PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES PLATÓN APOLOGIA DE SÓCRATES SÓCRATES 17a 18a No sé, atninss, la snsaión qu haéis xprimntao por las palaras mis ausaors. Cirtamnt, ajo su fto, inluso yo mismo h stao a punto no ronorm; tan prsuasivamnt

Más detalles

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN El Crátilo s, sin ua, ntr los iálogos Platón, uno los qu más iliografía spífia ha susitao n virtu los múltipls prolmas qu planta 1. Djano apart multitu pquños talls qu van surgino

Más detalles

Diapositiva Texto Mus. 1 a

Diapositiva Texto Mus. 1 a El Ait Oliva Diapositiva Txto Mus 1 a Título 2 El ait oliva ha vnio utilizános s époas rmotas. La lyna atribuy l orign l olivo a la iosa Palas Atna. a Dibujo Palas y Posión 3 Existn rstos ánoras grigas,

Más detalles

Platón LISIS INTRODUCCIÓN

Platón LISIS INTRODUCCIÓN LIBROot.om Platón LISIS INTRODUCCIÓN Antrior proalmnt al Cármis, l Lisis prsnta, sin margo, por su strutura y amintaión rasgos omuns 1. Tamién, por su ontnio, l Lisis stá próximo a un iálogo la maurz Platón,

Más detalles

LA POESÍA. Es mágica creación inspirada. Expresa belleza y armonía, emociones, sonido y ritmo. Imagen y palabra es poesía.

LA POESÍA. Es mágica creación inspirada. Expresa belleza y armonía, emociones, sonido y ritmo. Imagen y palabra es poesía. L S170 ÍA1 A LA POSÍA Verso strofa s mágica creación inspirada. xpresa belleza y armonía, emociones, sonido y ritmo. Imagen y palabra es poesía. omposición literaria en verso. s lujoso tejido de ideas.

Más detalles

LIBRO dot. com Platón ION

LIBRO dot. com Platón ION LIBROot.om Platón ION INTRODUCCIÓN Ds qu, n 1910, Contantin Rittr n su onoio liro sor Platón trató mostrar, apoyános n rasgos aratrístios su stilo, la inautntiia l Ion, una larga polémia s sató n torno

Más detalles

ITAM Derechos Reservados. La reproducción total o parcial de este artículo se podrá hacer si el ITAM otorga la autorización previamente por escrito.

ITAM Derechos Reservados. La reproducción total o parcial de este artículo se podrá hacer si el ITAM otorga la autorización previamente por escrito. TRASÍMACO Platón Rsumn: José Sa Ayu ofr una trauión frsa l famoso primr liro la Rpú lia Platón, n l ual Sórats ialoga on Trasímao, l alonio, sor si la finiión justiia, omo l intrés l más furt, s la óptima.

Más detalles

HISTÒRIA DE LA FILOSOFIA / Lectures Obligatòries / Curs

HISTÒRIA DE LA FILOSOFIA / Lectures Obligatòries / Curs HISTÒRIA DE LA FILOSOFIA / Lturs Oligatòris / Curs 2010-2011 1 Plató: La Rpúlia / 1ra. ltura 368a n la justiia aqullo por lo ual rsulta vntajosa n sí misma para l justo, mintras la injustiia prjuia al

Más detalles

Platón LAQUES INTRODUCCIÓN

Platón LAQUES INTRODUCCIÓN Platón LAQUES INTRODUCCIÓN El Laqus prsnta las aratrístias los iálogos la primra époa Platón: xtnsión rv, strutura ramátia snilla, final aporétio, y isusión sor un tma étio 1. Aquí s trata intntar finir

Más detalles

MATEMÁTICAS PARA LA COMPUTACIÓN CAPÍTULO 6. RELACIONES

MATEMÁTICAS PARA LA COMPUTACIÓN CAPÍTULO 6. RELACIONES MATEMÁTICAS PARA LA COMPUTACIÓN CAPÍTULO. RELACIONES DIAGRAMAS DE HASSE. AUTOR: JOSÉ ALFREDO JIMÉNEZ MURILLO AVC APOYO VIRTUAL PARA EL CONOCIMIENTO Digrms Hss Un rlión R:A B s orn pril o prilmnt orn si

Más detalles

última pudiera alcanzar no merecía estimación positiva, si ese poder no era justo.

última pudiera alcanzar no merecía estimación positiva, si ese poder no era justo. PLATÓN GORGIAS INTRODUCCIÓN El Gorgias s un iálogo onsiralmnt más largo qu los qu l prn n la sri ronológia. Dntro toa la ora platónia s l uarto n xtnsión. Su strutura s istinta la qu prsntan los iálogos

Más detalles

SEMEJANZA DE TRIÁNGULOS

SEMEJANZA DE TRIÁNGULOS IES ÉLAIOS Curso - Ruprión ª Evluión ÁREA: MATEMÁTICAS º ESO OPCIÓN B TEMAS,, 6 y 7 ACTIVIDADES DE RECUPERACIÓN DE LA ª EVALUACIÓN SEMEJANZA DE TRIÁNGULOS. S quir onstruir un prtrr on orm triángulo rtángulo.

Más detalles

Qué pasa? 2. Vocabulario. Ejercicios. Ht Actualidades

Qué pasa? 2. Vocabulario. Ejercicios. Ht Actualidades PROGRAMNR 100100/r4 Atulis Qué ps? 2 Ht 2006 Voulrio ingrso inkomst l Dí los Murtos ll hlgons g (murto= vlin ö) numrosos mång, tlrik prsons myors älr (prsonr) volvr åtrvän hl on ll tl m hnn stá uso (hn)

Más detalles

En un grafo se puede recorrer la información de diferentes maneras para llegar de un punto a otro.

En un grafo se puede recorrer la información de diferentes maneras para llegar de un punto a otro. CAMINOS Y CIRCUITOS En un grfo s pu rorrr l informión ifrnts mnrs pr llgr un punto otro. Cmino Ciruito (Cilo) Ciruito simpl longitu n Cmino simpl longitu n ulquir suni noos n l qu pr son ynts. Es un mino

Más detalles

368a. Oh, divino linaje que sois de Aristón el excelso!

368a. Oh, divino linaje que sois de Aristón el excelso! Esto, amigos míos, m par muy in iho. Pus vraramnt éis tnr algo ivino n vosotros si, no stano prsuaios qu la injustiia sa prfril a la justiia, sois mpro apas fnr tal moo sa tsis. Yo stoy sguro qu n ralia

Más detalles

ANÁLISIS DEL AMPLIFICADOR EN EMISOR COMÚN

ANÁLISIS DEL AMPLIFICADOR EN EMISOR COMÚN ANÁLISIS DL AMPLIFIADO N MISO OMÚN Jsús Pizarro Pláz. INTODUIÓN... 2. ANÁLISIS N ONTINUA... 2 3. TA D AGA N ALTNA... 3 4. IUITO QUIALNT D ALTNA... 4 5. FUNIONAMINTO... 7 NOTAS... 8. INTODUIÓN l amplificador

Más detalles

MÉTODO INDUCTIVO. Capítulo TRILCE

MÉTODO INDUCTIVO. Capítulo TRILCE pítulo É V l É V r lys prtir l osrvión los hhos, mint l gnrlizión l omportminto osrvo; n rli, lo qu rliz s un spi gnrlizión, sin qu por mio l lógi pu onsguir un mostrión ls its lys o onjunto onlusions.

Más detalles

PLATÓN BANQUETE APOLODORO, AMIGO

PLATÓN BANQUETE APOLODORO, AMIGO PLATÓN El Banqut BANQUETE APOLODORO, AMIGO 172a APOLODORO. - M par qu sor lo qu prguntáis stoy prparao. Pus prisamnt antayr suía a la iua s mi asa Falro 1 uano uno mis onoios, ivisánom por trás, m llamó

Más detalles

Platón CÁRMIDES INTRODUCCIÓN

Platón CÁRMIDES INTRODUCCIÓN Platón CÁRMIDES INTRODUCCIÓN Como otros iálogos Platón, l Cármis s un punto tmporalia n la larga inaaaa historia la filosofía platónia. Vin l isurso a rposars n l Cármis, a aquirir prsnia, spués una atalla,

Más detalles

Matemáticas II Bloque VI Carlos Tiznado Torres

Matemáticas II Bloque VI Carlos Tiznado Torres Mtmátis II loqu VI rlos Tizno Torrs IRUNFERENI El írulo y l irunfrni son os ojtos gométrios qu hn llmo l tnión y hn sio l ojto stuio un grn númro mtmátios s timpos ntiguos, sino más grn utili práti pr

Más detalles

Árboles binarios. Árbol: definición. Árbol (del latín arbor oris):

Árboles binarios. Árbol: definición. Árbol (del latín arbor oris): Árol: iniión Árols inrios Árol (l ltín ror oris): Plnt prnn, trono lñoso y lvo, qu s rmii irt ltur l sulo. (otrs, vr Rl Ami Espñol ) Frno Guii Polno Esul Innirí Inustril Pontiii Univrsi Ctóli Vlpríso,

Más detalles

Enigmas 1: Productos envasados que se venden en los comercios

Enigmas 1: Productos envasados que se venden en los comercios Trr Cilo Primri Enigms 1: Proutos nvsos qu s vnn n los omrios Es un mtril vntjoso pr lrgr proutos qu s tinn qu protgr los ryos solrs Es un mtril qu onsrv muy in los limntos y s fáil oloión y lmnminto por

Más detalles

ESCRITOS POLITICOS DE PLATON

ESCRITOS POLITICOS DE PLATON DOCUMENTO ESCRITOS POLITICOS DE PLATON Alfonso Gómz-Loo L INTRODUCCION a pira angular l pnsaminto polítio Platón s la tsis qu l por sr jrio por quins posn una forma privilgiaa onoiminto, val ir, la tsis

Más detalles

CARACTERÍSTICAS EXTERNAS y REGULACIÓN de TRANSFORMADORES

CARACTERÍSTICAS EXTERNAS y REGULACIÓN de TRANSFORMADORES CARACTERÍSTCAS EXTERNAS y REGLACÓN d TRANSFORMADORES Norbrto A. Lmozy 1 CARACTERÍSTCAS EXTERNAS S dnomina variabl ntr a una magnitud qu stá dtrminada ntr dos puntos, tal como una difrncia d potncial o

Más detalles

9 TRASLACIONES, GIROS Y SIMETRÍAS EN EL PLANO

9 TRASLACIONES, GIROS Y SIMETRÍAS EN EL PLANO 9 TRSLINES, GIRS SIMETRÍS EN EL PLN EJERIIS PRPUESTS 9. ibuja un parallogramo y razona qué pars d vctors dtrminados por los vértics son quipolnts. Son quipolnts los qu son parallos y dl mismo sntido, y

Más detalles

Reporte Nº: 05 Fecha: JULIO 2012. ANÁLISIS DE SITUACIÓN MIGRATORIA DE EXTRANJEROS DE NACIONALIDAD HAITIANA 1. DESCRIPCIÓN DEL REPORTE

Reporte Nº: 05 Fecha: JULIO 2012. ANÁLISIS DE SITUACIÓN MIGRATORIA DE EXTRANJEROS DE NACIONALIDAD HAITIANA 1. DESCRIPCIÓN DEL REPORTE Rport Nº: 05 Fcha: JULIO 2012. ANÁLISIS DE SITUACIÓN MIGRATORIA DE EXTRANJEROS DE NACIONALIDAD HAITIANA 1. DESCRIPCIÓN DEL REPORTE El prsnt inform tin como objtivo spcífico stablcr los movimintos migratorios

Más detalles

PROBLEMAS RESUELTOS DE RECTAS TANGENTES Y NORMALES

PROBLEMAS RESUELTOS DE RECTAS TANGENTES Y NORMALES PROBLEMAS RESUELTOS DE RECTAS TANGENTES Y NORMALES ) (Part d un problma d Slctividad d Cincias y Tcnología 007) Sa f: R R la función dfinida por f() =. Dtrmina la cuación d la rcta tangnt a la gráfica

Más detalles

Tema 4 La política económica: impuestos y subvenciones por unidad vendida y controles de precios

Tema 4 La política económica: impuestos y subvenciones por unidad vendida y controles de precios Ejrcicios rsultos d Introducción a la Toría Económica Carmn olors Álvarz Alblo Migul Bcrra omínguz Rosa María Cácrs Alvarado María dl ilar Osorno dl Rosal Olga María Rodríguz Rodríguz http://bit.ly/8l8u

Más detalles

DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS Alumno/a 4º ESO Nº TRIGONOMETRIA 1º PARTE

DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS Alumno/a 4º ESO Nº TRIGONOMETRIA 1º PARTE DEPRTMENTO DE MTEMÁTIS lumno/ 4º ESO Nº TRIGONOMETRI 1º PRTE 84 Introuión Un rinto poligonl simpr lo pomos iviir n triángulos. omo por jmplo Lo pomos iviir n triángulos D E F G H I J K L M N Ñ O P Q R

Más detalles

Análisis LR(0) Análisis LR(0) Análisis SLR(1) Análisis LR(0) Conflictos LR(0): introducción

Análisis LR(0) Análisis LR(0) Análisis SLR(1) Análisis LR(0) Conflictos LR(0): introducción Análisis LR() Conlictos LR(): introucción Cuano al construir la tala análisis LR() scrita n los puntos antriors no s pu consguir qu sa trminista (porqu n alguna casilla hay más una ión) irmos qu la gramática

Más detalles

CINEMÁTICA (TRAYECTORIA CONOCIDA)

CINEMÁTICA (TRAYECTORIA CONOCIDA) 1º Bachillrato: Cinmática (trayctoria conocida CINEMÁTICA (TRAYECTORIA CONOCIDA (Todos los datos y cuacions, n unidads dl S.I. 1. Un objto tin un moviminto uniform d rapidz 4 m/s. En l instant t=0 s ncuntra

Más detalles

PLATÓN EUTIDEMO INTRODUCCIÓN

PLATÓN EUTIDEMO INTRODUCCIÓN PLATÓN EUTIDEMO INTRODUCCIÓN 1. Naturalza y ontnio l iálogo Los signios la fama parn har sio un tanto ruls on l Eutimo. Sin nsia mayors sfurzos para justifiar su inlusión n l orpus platonium -porqu sólo

Más detalles

EJERCICIOS DE REFUERZO DE ECUACIONES 4º ESO A

EJERCICIOS DE REFUERZO DE ECUACIONES 4º ESO A Dprtmnto Cinis Mtmátis ºA Euions, sistms inuions Colio Con Espin Prosor Ánl Fuiio Mrtínz EJERCICIOS DE REFUERZO DE ECUACIONES º ESO A Rsolvr ls siuints uions: - = - = + + = = + = + = - = - -=- - = - -

Más detalles

Valledupar como vamos: Demografía, Pobreza y Pobreza Extrema y empleo.

Valledupar como vamos: Demografía, Pobreza y Pobreza Extrema y empleo. Valldupar como vamos: Dmografía, Pobrza y Pobrza Extrma y mplo. Tradicionalmnt l programa Valldupar Cómo Vamos, lugo d prsntar la Encusta d Prcpción Ciudadana (EPC), raliza la ntrga d Indici d Calidad

Más detalles

Paso de los diagramas de grafos a los diagramas de bloques

Paso de los diagramas de grafos a los diagramas de bloques Capíítullo T Paso d los diagramas d graos a los diagramas d bloqus.. INTODUCCIÓN Uno d los lnguajs d simulación más antiguo y más utilizado s l d los diagramas d bloqus. D hcho, aún n la actualidad s l

Más detalles

Platón Fedro INTRODUCCIÓN

Platón Fedro INTRODUCCIÓN Fro INTRODUCCIÓN 1. El Fro oupa un lugar prminnt n la ora platónia. La llza los mitos qu n él s narran, la furza sus imágns han quao plasmaas n páginas inolvials. Un iálogo qu nos hala, ntr otras osas,

Más detalles

Reguladores de compensación

Reguladores de compensación Rgulaors compnsación Dfinimos la salia saa para l sistma m D N La función transfrncia gnraliaa pos un rtaro ao por m. n n n q q q q A a a a b b b b G 0 0 Conicions: 0 q b, timpo murto la planta, G tin

Más detalles

Enfrentando Comportamientos Difíciles Usando el Sistema de Guía

Enfrentando Comportamientos Difíciles Usando el Sistema de Guía Enfrntando Comportamintos Difícils Usando l Sistma d Guía R s o u r c & R f r r a l H a n d o u t Agrsión Obsrvación - Prguntas Trata la niña d hacr contacto d una manra inapropiada? Está tratando d sr

Más detalles

REPÚBLICA de Plató. Llibre II 368c - 376c. Oh, divino linaje que sois de Aristón el excelso!

REPÚBLICA de Plató. Llibre II 368c - 376c. Oh, divino linaje que sois de Aristón el excelso! REPÚBLICA Plató Llir II 368-376 368a X. Y yo, qu simpr haía amirao, s lugo, las ots naturals Glauón y Aimanto, n aqulla oasión sntí sumo lit al suhar sun palaras y xlamé: -No aría razón, oh, hrros s homr!,

Más detalles

1 TEODORO AGUSTíN LÓPEZ y LÓPEZ

1 TEODORO AGUSTíN LÓPEZ y LÓPEZ -----------.------------ CALENDARIOS Y FESTIVIDADES 1 TEODORO AGUSTíN LÓPEZ y LÓPEZ Ants d qu l concpto «timpo» fus objto d studio n la historia dl pnsaminto grigo, surgn sistmas difrnts d mdir l timpo

Más detalles

TEMAS 3-6: EJERCICIOS ADICIONALES

TEMAS 3-6: EJERCICIOS ADICIONALES TEMAS 3-6: EJERCICIOS ADICIONALES Asignatura: Economía y Mdio Ambint Titulación: Grado n cincias ambintals Curso: 2º Smstr: 1º Curso 2010-2011 Profsora: Inmaculada C. Álvarz Ayuso Inmaculada.alvarz@uam.s

Más detalles

HERMOSO ERES EN MI CORAZÓN HAY UNA CANCIÓN QUE DEMUESTRA MI PASIÓN PARA MI REY Y MI SEÑOR PARA AQUEL QUE ME AMÓ

HERMOSO ERES EN MI CORAZÓN HAY UNA CANCIÓN QUE DEMUESTRA MI PASIÓN PARA MI REY Y MI SEÑOR PARA AQUEL QUE ME AMÓ HRMOSO RS N MI ORAZÓN HAY UNA ANIÓN QU DMUSTRA MI PASIÓN #m A PARA MI RY Y MI SÑOR #m PARA AQUL QU M AMÓ A HRMOSO RS MI SÑO--OR A HRMOSO RS TU AMADO MÍO #m TU RS LA UNT D MI VIDA #m #m A Y L ANHLO D MI

Más detalles

Tema 5 El Mercado y el Bienestar. Las externalidades

Tema 5 El Mercado y el Bienestar. Las externalidades Ejrcicios rsultos d Introducción a la Toría Económica Carmn olors Álvarz Alblo Migul Bcrra omínguz Rosa María Cácrs Alvarado María dl Pilar Osorno dl Rosal Olga María Rodríguz Rodríguz Tma 5 El Mrcado

Más detalles

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN El Crátilo s, sin ua, ntr los iálogos Platón, uno los qu más iliografía spífia ha susitao n virtu los múltipls prolmas qu planta 1. Djano apart multitu pquños talls qu van surgino

Más detalles

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN

PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN PLATÓN CRÁTILO INTRODUCCIÓN E l Crátilo s, sin ua, ntr los iálogos Platón, uno los qu más iliografía spífia ha susitao n virtu los múltipls prolmas qu planta 1. Djano apart multitu pquños talls qu van

Más detalles

TEMA 7 APLICACIONES DE LA DERIVADA

TEMA 7 APLICACIONES DE LA DERIVADA Tma Aplicacions d la drivada Matmáticas CCSSII º Bachillrato 1 TEMA APLICACIONES DE LA DERIVADA RECTA TANGENTE 1 Escrib 0 EJERCICIO 1 : la cuación d la rcta tangnt a la curva f n 0. Ordnada dl punto: f

Más detalles

Números Racionales 1. INTRODUCCIÓN

Números Racionales 1. INTRODUCCIÓN Númros Rionls Título: Númros Rionls Trgt: PROFESORES DE MATEMÁTICAS Asigntur: Mtmátis Autor: Emilin Oliván Clz Lini n Mtmátis Prosor Mtmátis n Euión Sunri 1 INTRODUCCIÓN En l ominio intgri (DI) los númros

Más detalles

ERES NUESTRO DIOS. INTRO Em, D. MILLARES DE ANGELES CANTANDO ESTAN Em/C G D EL ERES SANTO EL ES, EL ES

ERES NUESTRO DIOS. INTRO Em, D. MILLARES DE ANGELES CANTANDO ESTAN Em/C G D EL ERES SANTO EL ES, EL ES RS NUSTRO IOS INTRO m, m MILLARS ANLS ANTANO STAN m/ L RS SANTO L S, L S m LA RAIÓN LARA SU MAJSTA m/ m, L RS SANTO L S, L S Y VRMOS SU XPLNOR L RY LORIA SUBIRA L ORAZÓN AORAION SALRA RS NUSTRO IOS TU

Más detalles

La generación eléctrica creció un 5% en lo que va del año

La generación eléctrica creció un 5% en lo que va del año Gatilla d prsa 4 d otr d 2 La graió létria rió 5% lo q va dl año partir d la psta marha d vas trals y l irmto la fiiia d los prosos d matimitos las más atigas, la graió d rgía aompaña l rimito d la dmada.

Más detalles

B B B B B a) Siguiendo el orden establecido arriba, los subconjuntos se corresponden con los bloques

B B B B B a) Siguiendo el orden establecido arriba, los subconjuntos se corresponden con los bloques 4 Álgr Bool 4 Álgr Bool 1 Sn B = {0, 1} y f: B 4 B un funión lógi utro vrils,,, y. Si n B 4 sustituimos B por lguno sus suonjuntos no víos {0} o {1} o B s otinn suonjuntos B 4. Así tnmos qu {1} {0} {0}

Más detalles

LA CUARTA RAZÓN DE SER

LA CUARTA RAZÓN DE SER Resolución 1 LA CUARTA RAZÓN DE SER CONSIDERANDO QUE, E l C o n c ilio G e n e ra l e n su re u n ió n d e a g o sto d e 2 0 0 5 e n D e n v e r C o lo ra d o, e n m e n d ó la C o n stitu c ió n, A rtíc

Más detalles

CONTEO DE FIGURAS. Capítulo TRILCE T R I L C E 5 6

CONTEO DE FIGURAS. Capítulo TRILCE T R I L C E 5 6 TRILCE Cpítulo CONTEO DE FIGURAS INTRODUCCIÓN El srrollo l tnologí n los últimos ños, h sio rlmnt vrtiginoso, ls pizs, y omponnts los prtos mornos s hn ruio notlmnt su tmño y quirio un sin fin forms, puino

Más detalles

TRABAJO PRÁCTICO N 5 AÑO 2017 TEORÍA DE GRAFOS Y ÁRBOLES

TRABAJO PRÁCTICO N 5 AÑO 2017 TEORÍA DE GRAFOS Y ÁRBOLES Pr l grfo l Fig., trmin: TRABAJO PRÁCTICO N 5 AÑO 27 TEORÍA DE GRAFOS Y ÁRBOLES ) un mino - qu no s un rorrio; ) un rorrio qu no s un mino simpl; ) un mino simpl - ; ) un mino rro - qu no s un iruito;

Más detalles

AT07 PORCENTAJE DE POBLACIÓN EN LA ESCUELA CON UN AVANCE REGULAR POR EDAD. A gn inf. A gn sup PPR = P e PPR

AT07 PORCENTAJE DE POBLACIÓN EN LA ESCUELA CON UN AVANCE REGULAR POR EDAD. A gn inf. A gn sup PPR = P e PPR AT07 PORCENTAJE DE POBLACIÓN EN LA ESCUELA CON UN AVANCE REGULAR POR EDAD FÓRMULA AT07 NOMBREdlINDICADOR Porcntaj d población n la scula con un avanc rgular por dad. FÓRMULAdCÁLCULO PPR = PPR A + inf A

Más detalles

PRÁCTICA 8 ESTUDIO DE ENGRANAJES 3º INGENIERÍA INDUSTRIAL

PRÁCTICA 8 ESTUDIO DE ENGRANAJES 3º INGENIERÍA INDUSTRIAL PRÁCTICA 8 ESTUDIO DE ENGRANAJES 3º INGENIERÍA INDUSTRIAL 1.- INTRODUCCIÓN. La prsnt práctica tin por objto introduir al alumno n l cálculo d trns d ngranajs, tanto simpls d js parallos, compustos y trns

Más detalles

ANÁLISIS DE LOS REGISTROS DE OBSERVACIÓN. 1. MOAL. I. ESCUELA GRANDE.

ANÁLISIS DE LOS REGISTROS DE OBSERVACIÓN. 1. MOAL. I. ESCUELA GRANDE. ANÁLISIS DE LOS REGISTROS DE OBSERVACIÓN. 1. MOAL. I. ESCUELA GRANDE. El mastro impart la matria d Física y al iniciar un tma rscata los sabrs prvios d los alumnos sobr l tma, como s mustra a continuación:

Más detalles

Minimización por el método de QUINE-McCLUSKEY

Minimización por el método de QUINE-McCLUSKEY Minimizión por l métoo QUINE-MCLUSKEY S tinn os forms srrollr l métoo Quin-MClusky: on un ominión inri y un ominión iml. Ams forms s srrollrán mint os jmplos, rsptivmnt. Cominión BINARIA. S l funión: F(A,

Más detalles

lasmatemáticas.eu Pedro Castro Ortega materiales de matemáticas y x 12x 2 y log 2 x ln x e e y ln 1 x

lasmatemáticas.eu Pedro Castro Ortega materiales de matemáticas y x 12x 2 y log 2 x ln x e e y ln 1 x . Drivar las siguints funcions simplificar l rsultado n la mdida d lo posibl. ) 4) 7) ) 4 5 5 5 7 5) 8) ) 5 6) 5 9) 4 5 0) ) 7 ) ) 4) 4 5) 6) 7) 8) 9) ) 5) 0) 4 ln ) ln log 6) ln 8) ln ) 9) ) 5) 4) 7)

Más detalles

CAPÍTULO 4 ETAPAS DE SALIDA. La etapa de salida de un amplificador debe tener un cierto número de atributos. Tal

CAPÍTULO 4 ETAPAS DE SALIDA. La etapa de salida de un amplificador debe tener un cierto número de atributos. Tal CAPÍTULO 4 ETAPAS DE SALIDA La tapa d salida d un amplificador d tnr un cirto númro d atriutos. Tal vz l más important d llos s qu ntrgu un nivl a la carga con nivls acptals d distorsión. Otro d los rqurimintos

Más detalles

CAPÍTULO 14: LAS EXPECTATIVAS: LOS INSTRUMENTOS BÁSICOS

CAPÍTULO 14: LAS EXPECTATIVAS: LOS INSTRUMENTOS BÁSICOS CAPÍTULO 14: LAS EXPECTATIVAS: LOS INSTRUMENTOS BÁSICOS 14-1 Los tipos d intrés nominals y rals Slid 14.2 Los tipos d intrés xprsados n unidads d la monda nacional s dnominan tipos d intrés nominals. Los

Más detalles

Problemas Resueltos. el radio de la órbita circular, y la energía tiene el valor GMm 2 = a GM. 0. Es decir, 2 T 4π. GMm

Problemas Resueltos. el radio de la órbita circular, y la energía tiene el valor GMm 2 = a GM. 0. Es decir, 2 T 4π. GMm Problmas sultos.0 Un satélit dscrib una órbita circular n torno a la Tirra. Si s cambia d rpnt la dircción d su vlocidad, pro no su módulo, studiar l cambio n su órbita y n su príodo. Al cambiar sólo la

Más detalles

Cinemática (MRU) CONCEPTO DE CINEMÁTICA 1. SISTEMA DE REFERENCIA 2. MOVIMIENTO MECÁNICO 3. ELEMENTOS DEL MOVIMIENTO MECÁNICO

Cinemática (MRU)   CONCEPTO DE CINEMÁTICA 1. SISTEMA DE REFERENCIA 2. MOVIMIENTO MECÁNICO 3. ELEMENTOS DEL MOVIMIENTO MECÁNICO Cinmática (MRU) CONCEPTO DE CINEMÁTIC Estuia las propias gométricas las tractorias qu scribn los curpos n moviminto mcánico, inpnintmnt la masa l curpo las furzas aplicaas. 1. SISTEM DE REFERENCI Para

Más detalles

Curso: Principios de Controladores Lógicos Programables Código: ELE 2317 Tema: Elementos y Sistemas Básicos Lección: 2

Curso: Principios de Controladores Lógicos Programables Código: ELE 2317 Tema: Elementos y Sistemas Básicos Lección: 2 Curso: Prinipios d Controladors Lógios Programals Código: ELE 2317 Tma: Elmntos y Sistmas Básios Lión: 2 Su-Tma: Inputs & Outputs Profsor: Jams Rols INPUTS DE PLC: Los inputs d los PLC son snsors qu dtrminan

Más detalles

2º Bachillerato: ejercicios modelo para el examen de las lecciones 11, 12 y 13

2º Bachillerato: ejercicios modelo para el examen de las lecciones 11, 12 y 13 º Bachillrato: jrcicios modlo para l amn d las lccions, y 3 Sa la unción F ( ) t dt a) Calcular F (), studiar l crciminto d F() y hallar sus máimos y mínimos. b) Calcular F () y studiar la concavidad y

Más detalles

Platón PROTÁGORAS INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Protágoras» entre las obras de Platón

Platón PROTÁGORAS INTRODUCCIÓN. 1. La situación del «Protágoras» entre las obras de Platón Platón PROTÁGORAS INTRODUCCIÓN 1. La situaión l «Protágoras» ntr las oras Platón El Protágoras s l primro los iálogos mayors n uanto a la fha su omposiión. La hailia litraria y la mastría xprsiva on qu

Más detalles

APUNTES DE CLASE MACROECONOMÍA CAPÍTULO Nº 8 LA RENTABILIDAD EN MONEDA NACIONAL DE UNA INVERSIÓN EN MONEDA EXTRANJERA AGOSTO 2008 LIMA PERÚ

APUNTES DE CLASE MACROECONOMÍA CAPÍTULO Nº 8 LA RENTABILIDAD EN MONEDA NACIONAL DE UNA INVERSIÓN EN MONEDA EXTRANJERA AGOSTO 2008 LIMA PERÚ Capítulo Nº 8: La rntabilidad n monda nacional d una invrsión n monda xtranjra Marco Antonio Plaza Vidaurr APUNTES DE CLASE MACROECONOMÍA CAPÍTULO Nº 8 LA RENTABILIDAD EN MONEDA NACIONAL DE UNA INVERSIÓN

Más detalles

Platón La República INTRODUCCIÓN POR MANUEL FERNANDEZ-GALIANO LA GÉNESIS DE «LA REPÚBLICA» 1. El título de la obra

Platón La República INTRODUCCIÓN POR MANUEL FERNANDEZ-GALIANO LA GÉNESIS DE «LA REPÚBLICA» 1. El título de la obra LIBROot.om Platón La Rpúlia INTRODUCCIÓN POR MANUEL FERNANDEZ-GALIANO LA GÉNESIS DE «LA REPÚBLICA» 1. El título la ora El título on qu s ono st tratao no orrspon al original grigo Politía qu apar n Aristótls:

Más detalles

Trabajador por cuenta ajena y autónomo a la vez. Es posible?

Trabajador por cuenta ajena y autónomo a la vez. Es posible? Trabajador por cunta ajna y autónomo a la vz. Es posibl? ES POSIBLE SER TRABAJADOR POR CUENTA AJENA Y AUTÓNOMO A LA VEZ? MERECE LA PENA ESPERAR A ENERO 2018? QUÉ OPCIONES TENGO? PUEDO ACOGERME A LA TARIFA

Más detalles

JUEGOS DE INGENIO. Capítulo TRILCE. A. TRANSMISIONES H : Horario ; AH : Antihorario AH H. Como A es más grande que B, Entonces :

JUEGOS DE INGENIO. Capítulo TRILCE. A. TRANSMISIONES H : Horario ; AH : Antihorario AH H. Como A es más grande que B, Entonces : TRILCE Cpítulo 2 JUEGOS DE INGENIO. TRNSMISIONES : orrio ; : ntihorrio Como s más grn qu, Entons : mnos vults qu mos rorrn l mism nti ints Ls rus uis n un mismo j girn l mism vloi y n l mismo sntio Ejmplo

Más detalles