LECCIÓN 11 CÉLULAS SOLARES

Documentos relacionados
2. Utilizando el método adimensional basado en el factor de calidad Q, determine:

Capítulo IV. Estadísticas cuánticas.

5 MECÁNICA ESTADÍSTICA CUÁNTICA DE GASES IDEALES

EXPONENTES Y POTENCIAS Muchos números se expresan en forma más conveniente como potencias de 10. Por ejemplo: m n n 0,2 3 3

ELECTROMAGNETISMO PARA INGENIERÍA ELECTRÓNICA. CAMPOS Y ONDAS

SEÑALES Y SISTEMAS. PROBLEMAS RESUELTOS. CAPITULO V PROBLEMA 1: Problema Nº 5.34 Oppenheim

Fonones: Cuantización de las vibraciones de la red cristalina.

Aproximación de funciones derivables mediante polinomios: Fórmulas de Taylor y Mac-Laurin

11 INTRODUCCIÓN A LA DINÁMICA NO LINEAL (BIFURCACIONES, CAOS)

al siguiente límite si existe: . Se suele representar por ( x )

1.- a) Hallar a y b para que la siguiente función sea continua en x = 1:

UNIDAD 9: INTRODUCCIÓN A LAS DERIVADAS

Fallas de la aproximación estática. cristal

2. ALGEBRA LINEAL (2.1_AL_T_062, Revisión: , C12)

Tema 5: Transistor Bipolar de Unión (BJT)

El error con ese presupuesto será aproximadamente del 3,1% Ejercicio 8.2

TEMA 5: LÍMITE DE FUNCIONES. CONTINUIDAD.ASÍNTOTAS

Se llama sucesión a un conjunto de números dados ordenadamente de modo que se puedan numerar: primero, segundo, tercero,...

Universidad de Puerto Rico Recinto Universitario de Mayagüez Departamento de Ciencias Matemáticas

Tema 5: Transistor Bipolar de Unión (BJT)

a a lim i) L< 1 absoluta convergencia absoluta convergencia convergencia condicional divergencia > r.

TEMA 2. ESPACIOS Y OPERADORES LINEALES CONTENIDO

INTEGRAL INDEFINIDA. Derivación. Integración

Cap. II: Principios Fundamentales del Flujo de Tránsito

PROBLEMAS TEMA 4 EJERCICIO 1 (Ej 9.15 de Fernández Abascal)

Señales y Sistemas. Análisis de Fourier.

FAyA Licenciatura en Química Física III año 2006 MECANICA CUANTICA

Universidad de Costa Rica. Instituto Tecnológico de Costa Rica. Determinar si las integrales impropias convergen o divergen.

INTEGRAL INDEFINIDA. Derivación. Integración

Para explicar la física que interviene en el interior de una estrella vamos a repasar algunos

1 Realizar los ejercicios resueltos números 1 y 2 del tema 3 de Integración de. 2 Terminar los ejercicios de la práctica realizada este día.

TALLER 4: Preparación parcial final. Cálculo Integral. UdeA Profesor: Jaime Andrés Jaramillo.

TALLER 4: Preparación parcial final. Cálculo Integral. UdeA Profesor: Jaime Andrés Jaramillo.

Respuesta en frecuencia. Procesado Digital de Señales.4º Ingeniería Electrónica. Universitat de València. Profesor Emilio Soria.

2.8.3 Solución de las ecuaciones diferenciales lineales no homogéneas por el método de variación de parámetros

MATEMÁTICAS Y CULTURA B O L E T Í N No. 273 COORDINACIÓN DE MATEMÁTICAS APLICACIONES DEL DETERMINANTE DE VANDERMONDE

EJERCICIOS PROPUESTOS. rectángulos obtenidos tomando como base la longitud de cada subintervalo y como altura la ordenada del extremo derecho.

8 Límites de sucesiones y de funciones

TEMA 2 SUCESIONES. Tema 2 Sucesiones Matemáticas I 1º Bach. 1 SUCESIONES Y TÉRMINOS

TEMA 5: Efectos de los Rectificadores sobre la red de alimentación.

Análisis del caso promedio El plan:

Fenómenos de enlace atómico en una dimensión

PROYECCIÓN CÓNICA CONFORME DE LAMBERT Prof. Ricardo Martínez Morales

CÁLCULO NUMÉRICO ( )

DECAIMIENTO RADIOACTIVO

TEMA 2 MODELO DE REGRESIÓN LINEAL SIMPLE

CÁLCULO DE LÍMITES. Por otro lado es importante distinguir en el cálculo de límites, los casos indeterminados de los determinados: = ; = ; =

Teoría de Sistemas y Señales

Teoría de Sistemas y Señales

En este Capítulo procederemos a identificar los procesos que tienen lugar dentro de una

Sistemas de ecuaciones diferenciales lineales

TEMA 1: CALCULO DIRECTO DE LÍMITES

PARÁMETROS CARACTERÍSTICO DE LÍNEAS DE TRANSMISIÓN

Política Fiscal. Gobiernos de coalición o de intereses geográficos dispersos

TEMA 3: ESTIMACIÓN PUNTUAL.

PANELES SANDWICH PANELES SANDWICH. Carlos Navarro. Departamento de Mecánica de Medios Continuos y Teoría de Estructuras

CASTILLA-LA MANCHA / JUNIO 02. LOGSE / FÍSICA / EXAMEN COMPLETO

MATEMÁTICA D Módulo I: Análisis de Variable Compleja. Teoría de Residuos

La distribución canónica y la aproximación clásica. Espacio de fases clásico. Distribución de velocidades de Maxwell. Aplicaciones de la distribución

= 6 ; -s -4 s = 6 ; s= - 1,2 m. La imagen es real, invertida respecto del objeto y de mayor tamaño.

CASO DE ESTUDIO N 8. Análisis de un tornillo de transmisión

MATEMÁTICA AVANZADA TRABAJO PRÁCTICO N O 1

Tema 5. Análisis de Fourier para Señales y Sistemas Discretos.

Teoría de Sistemas y Señales

1.- Estudie el carácter de la serie numérica. 1 es divergente, la serie n propuesta será divergente. Solución.- Puesto que, n = 1, 2, 3,...

Matemáticas Aplicadas a las Ciencias Sociales II. Análisis: Derivadas Tema 6. Derivadas 1. Derivada de una función en un punto

Tema 8. Limite de funciones. Continuidad

Problemas Tema 2: Sistemas

LECCIÓN 9 DISPOSITIVOS METAL/ÓXIDO/SEMICONDUCTOR (MOS / MIS)

ESTIMADOR DE AITKEN Y PROPIEDADES DEL MISMO (Última revisión: 1 de marzo de 2007)

(Ejercicios resueltos)

(50 minutos) Ejercicio 1 Para el circuito de la figura adjunta, se pide: Datos: L 1 ; R 1 = 10 Ω; U red = 380 V; f = 50 Hz

5. LA TEORÍA CUÁNTICA ANTIGUA

Z = número atómico o número de protones del núcleo Z = 1 (H); 2 (He + ); 3 (Li 2+ ).

ESPECTRO ELECTROMAGNÉTICO

FÓRMULAS PARA LA ESTIMACIÓN DE LA CAPACIDAD

Análisis de Señales Capítulo III: Transformada de Fourier discreta. Profesor: Néstor Becerra Yoma

E.T.S.I. Industriales y Telecomunicación Curso Grados E.T.S.I. Industriales y Telecomunicación

El transistor bipolar de unión (BJT)

8. Distribuciones continuas

Transformador VALORES NOMINALES Y RELATIVOS

Respuesta al escalón unitario

INFERENCIA ESTADISTICA

Tema 4. El Diode II: Característiques I-V

La gama con sistema HE dispone de un control digital táctil basado en 4 modos de funcionamiento: automático, eco, confort y alta emisión (boost).

ANÁLISIS DE FOURIER CAPÍTULO CUATRO TIEMPO DISCRETO Introducción

Dpto. de Ingeniería Eléctrica Daniel Moríñigo Sotelo. MÁQUINAS ELÉCTRICAS, 3º Ingenieros Industriales Examen Ordinario 14 de Febrero de 2004

SUCESIONES. El límite de una potencia es igual al límite de la base elevado al límite del exponente.

Tema 11. Limite de funciones. Continuidad

CALIBRACIÓN DE RESPONSIVIDAD ABSOLUTA DE DETECTORES FOTOMÉTRICOS PARA LA REALIZACIÓN DE LA CANDELA

SOLUCIONES EN UN CASO TÍPICO UNIDIMENSIONAL: EL POZO CUADRADO INFINITO

1 OTRA MANERA DE VISUALIZAR LA EXPANSIÓN DE UN GAS

OBTENCIÓN DE LA MATRIZ DE VARIANZAS Y COVARIANZAS A TRAVÉS DE LOS PRODUCTOS KRONECKER PARA MODELOS BALANCEADOS

COLEGIO DE POSTGRADUADOS

Página 76. Página 78. Página 77. Página 79. Y de la primera: 1. Resolvemos por sustitución: a) Despejo x de la primera y la sustituyo en la segunda:

Prob PI-1. Forma débil de un problema de flujo de calor estacionario en 2D (Cálculos a mano) T k. Q y

De la medición surge un valor, llamado valor de la magnitud y que indica el número de veces que la unidad elegida está contenida en la magnitud.

MatemáticasI. 1. Basta con mover el cuadrado para ver que el área de la región limitada es la cuarta parte del cuadrado.

Transcripción:

ÓN CÉUAS SOAS NTODUÓN tr los dispositivos basados smicoductors, la célula solar s uo d los más adcuados para tdr cómo las propidads itríscas básicas dl smicoductor, combiació co las propidads tríscas coscucia dl dopado y técicas d prparació, dtrmia las caractrísticas y rdimito dl dispositivo. l rdimito d ua célula solar itrvi las propidads ópticas dl smicoductor, así como las propidads d trasport y las propidads d los portadors fura d quilibrio. Ats d dscribir l pricipio d fucioamito d ua célula solar rcordarmos la dfiició d los parámtros ópticos d u matrial. PAÁMTOS ÓPTCOS. a itracció tr ua oda lctromagética y u mdio matrial pud dscribirs, dsd u puto d vista macroscópico, mdiat los llamados parámtros ópticos, rlacioados co la fució diléctrica dl matrial. Supogamos qu ua oda lctromagética icid sobr la suprfici d u mdio matrial smiifiito. Si llamamos al flujo lumioso icidt al flujo lumioso rfljado, s dfi la rflctividad dl matrial como: Si llamamos T al flujo trasmitido, y al coficit d absorció dl matrial para dicha radiació, tdrmos: T stos parámtros fomológicos stá rlacioados co la costat diléctrica dl matrial, qu srá, gral, ua magitud complja ε ε + i ε. Dada la dfiició dl ídic d rfracció compljo, tmos: ε ε +iε +iκ κ +iκ ε κ ε κ dod s l ídic d rfracció y κ l ídic d tició. cordmos la cuació dl campo léctrico d la oda lctromagética l mdio matrial: r r,t r iiκ k iωt κ k ik ωt Dado qu l flujo lumioso s proporcioal al cuadrado dl módulo dl campo léctrico, tmos:, t κ k 4πκ λ Si comparamos sta cuació co la dl flujo trasmitido cuació 6, obtmos : 4πκ/λ dod λ s la logitud d oda d la radiació lctromagética l vacío.

cuato a la rflctividad, las cuacios d Frsl para odas co icidcia ormal prmit obtr: + κ + + κ 3 PNCPO D FUNCONAMNTO D UNA CÉUA SOA Ua célula solar s ua uió p o ua htrouió. a figura a mustra l squma d bada d ua uió p bajo ilumiació. auscia d ilumiació, l quilibrio térmico s alcaza mdiat itrcambio d portadors mayoritarios, lo qu collva la aparició d ua zoa d carga d spacio y d u campo léctrico itro qu s opo al movimito d los portadors mayoritarios. l quilibrio térmico s alcaza cuado la corrit d arrastr origiada por l campo d la uió compsa la corrit d difusió. Cuado s ilumia ua uió p co ua radiació d rgía suprior a la bada prohibida dl smicoductor, s romp l quilibrio térmico. a istcia d ua barrra qu favorc l movimito d los portadors mioritarios hac qu aqullos portadors mioritarios qu llgu a la barrra sa arrastrados por l campo y gr ua corrit l circuito trior o ua d.d.p. si l dispositivo stá circuito abirto. a célula solar bajo ilumiació srá pus quivalt a u diodo parallo co ua fut d corrit d valor qu dpdrá dl flujo lumioso icidt y d los parámtros dl dispositivo. Si la oscuridad la caractrística dl diodo s: q kt s bajo la ilumiació srá s q kt CA a figura mustras las caractrísticas d u fotodiodo la oscuridad y bajo ilumiació. Dfiimos la itsidad d cortocircuito como: PM PM y la tsió d circuito abirto como:

kt CA l + q s Cuado trazamos la caractrística dfiimos la tsió y la corrit como positivas cuado stamos polarizació dircta s dcir, cuado aplicamos tsió positiva a la part P. sas codicios la corrit circula d la part P a la part N dtro dl diodo. Cuado l fotodiodo stá bajo ilumiació si polarizació la corrit circula d N a P dtro dl diodo, y d P a N la rsistcia trior. Por tato, co l critrio d sigos dfiido, auscia d polarizació, cuado l fotodiodo sumiistra rgía, stamos l cuarto cuadrat <, >. a potcia sumiistrada por l fotodiodo o célula solar dpdrá dl puto d trabajo. Para cada célula solar habrá u puto óptimo l qu la potcia sumiistrada s máima. Si llamamos a la potcia lumiosa icidt, l rdimito srá: η PM PM S dfi l factor d llado FF como PM PM FF CA Co sa dfiició y llamado S a la suprfici d la clda y S al flujo rgético lumioso watios por uidad d suprfici, tdrmos S S y l rdimito s prsará: η CA FF S CA FF S S dod s la dsidad d corrit d cortocircuito. 4 NDMNTO MÁXMO Y AO ÓPTMO D GAP l rdimito máimo qu s pud obtr d ua célula fabricada co u smicoductor dado dpd úicamt dl valor d la bada prohibida o gap g dl smicoductor y d la forma dl spctro d ilumiació.. Por ua part, la tsió d circuito abirto máima qu s pud obtr co u diodo p corrspod al valor dl gap CAMa g /. Por otra part, la dsidad d corrit máima srá la qu corrspoda al flujo total d fotos absorbidos por l smicoductor. Si llamamos a la dsidad spctral d flujo lumioso fotos por uidad d suprfici y uidad d rgía d fotó, la potcia por uidad d suprfici icidt sobr la mustra srá: S a dsidad d corrit máima qu s pud obtr co u smicoductor d gap g srá: g Dado qu l valor máimo dl factor d llado s, l rdimito máimo srá:

η ma FF ma CA ma M ma S Por cada tipo d spctro d ilumiació habrá u valor dl gap óptimo. a figura mustra, por ua part, l spctro solar fura d la atmósfra, qu corrspod, básicamt, al spctro dl curpo gro a 58 K. s l llamado spctro AM las siglas AM idica la masa d air atravsada qu trasporta u flujo rgético d 353 /m. Al ivl dl mar, y icidcia ormal a la suprfici, l spctro solar s dsiga como AM uos /m. Para icidcia oblicua, la masa d air atravsada srá mayor, por lo qu s rducirá l flujo rgético. l úmro qu acompaña a las ltras AM s la proporció d air atravsada rspcto al valor míimo icidcia ormal, s dcir, la scat dl águlo d icidcia mdido rspcto a la ormal. a figura mustra l spctro AM.5 844 /m. g g g g a siguit figura mustra l valor dl rdimito fució dl gap para l spctro solar AM.5. Tato para u valor grad dl gap como para u valor pquño l rdimito tid a cro. Para u valor grad, mayor qu 3, porqu l smicoductor apas absorb fotos dl spctro solar. Para u valor pquño dl gap, mor qu.3, porqu solo s aprovcha ua ífima part d la rgía d los fotos absorbidos, ya qu todo l cso d rgía dl fotó sobr la rgía dl gap s trasforma calor, al trmalizars rápidamt l lctró y l huco grados al míimo máimo d la bada d coducció valcia. Para l spctro solar AM.5 l valor óptimo dl gap stá tr. y.4, por lo qu smicoductors como l Si, P, GaAs o CdT rsulta adcuados para fabricar células solars. Dsd u puto d vista cocptual, s importat sñalar qu la limitació dl rdimito a valors toro al 3 % o s ua limitació trmodiámica básica, sio

ua limitació dbida a las particularidads dl dispositivo. Dato qu l "foco calit" sría la tmpratura corrspodit al spctro solar T C 58 K y l "foco frío" sría la tmpratura d la célula solart F 3K, la limitació trmodiámica sría T F /T C 3/58.948 94.8%. Si lugar d u smicoductor pudiésmos utilizar dos, sparado l spctro solar rgios adaptadas al gap d cada smicoductor, l rdimito sría: η ma g + g g g g Hmos supusto g < g. Optimizado los valors d ambos gaps sría, pricipio, posibl obtr rdimitos supriors al 6%. 5 MTACONS D NDMNTO SPCTO A AO MÁXMO 5. spusta spctral Dado qu o todos los fotos d rgía suprior al gap so absorbidos, i todos los pars lctróhuco llga a la zoa d la barrra ats d rcombiars, la fotocorrit s v rducida rspcto a su valor máimo. a dsidad d corrit cc ralmt obtida srá proporcioal al flujo lumioso y dpdrá d la rspusta spctral dl fotodiodo. S sul fabricar dispositivos co ua zoa muy dlgada y muy dopada qu apas cotribuy a la fotocorrit. Para simplificar l tratamito, prscidirmos d la cotribució d la zoa N. Cosidrarmos dos cotribucios, la d la zoa d agotamito, d achura, y la d la zoa P. la zoa d agotamito, todos los portadors so grados la zoa dl campo y todos cotribuy a la corrit. Si o s l flujo icidt, l flujo d portadors citados srá igual al flujo d fotos absorbido por la zoa d grosor, y la dsidad d corrit asociada srá Dod s la rflctividad dl matrial. Para la zoa P, platamos la cuació d difusió d los portadors mioritarios lctros: d D d a solució gral srá: A + B dod los dos primros térmios corrspod a la solució gral d la cuació homogéa y l último térmio s ua solució particular d la cuació o homogéa. os valors d A y B s obti impoido codicios d cotoro adcuadas. Para

la zoa P, l bord co la zoa d agotamito impodríamos la codició todo l cso d portadors s arrastrado por l campo d la barrra. l cotacto dl fodo, la codició d cotoro dpdría d la rcombiació suprficial la itrfas smicoductor/cotacto: H H S d d D dod H s l grosor d la célula. a prsió qu s obti s ua fució complicada dl coficit d absorció, la logitud d difusió y la vlocidad d rcombiació suprficial. Si l grosor s mucho mayor qu la logitud d difusió, la coctració db tdr a cro para H, por lo qu s db prscidir dl primr térmio d la solució gral y la codició d cotoro os daría: B y, por tato: d d a cotribució d la zoa P sría: + D d d D P a fotocorrit sría: + P + + Dfiimos l rdimito cuático para ua rgía d fotó dada como la rlació tr la fotocorrit y corrit máima qu produciría u flujo dado d fotos d sa rgía : + η + Para u dtrmiado tipo d spctro, la fotocorrit vdrá dada por: g η

Pérdidas por rflctacia: l térmio qu aparc l rdimito cuático rprsta ua importat limitació dl rdimito d la célula solar. l caso dl silicio, para l qu l ídic d rfracció s suprior a 4, las pérdidas por rflctacia supo más dl 35%. a mara más ficaz d vitar sta limitació cosist l uso d capas atirrflctats, qu so capas d matrial ormalmt, u óido co u ídic d rfracció itrmdio tr l dl air y l dl smicoductor y co u spsor d uas dcas d aomtros. l spsor d sas capas s pud lgir d mara qu los fctos itrfrcials tr la luz rfljada la itrfas air/óido y la luz rfljada la itrfas óido smicoductor rduc la rflctacia a valors dl ord dl %, valors qu pud rducirs aú más utilizado varias capas suprpustas. 3 Pérdidas por rsistcia itra d la célula l circuito quivalt d ua célula solar idal s ua fut d S corrit parallo co u diodo. ua célula solar ral hay qu tr cuta, por ua part, la rsistcia d la zoa utra dl smicoductor, por lo qu hay qu añadir ua rsistcia P sri S al circuito quivalt y, por otra part, las posibls pérdidas la barrra dl diodo, qu s da lugar a u fcto similar al qu tdría ua rsistcia P parallo co l diodo. l circuito quivalt sría l qu mustra la figura y su caractrística sría: S kt S + s P Como coscucia d sas rsistcias, s produc pérdidas d rdimito, las qu la tsió circuito abirto s v afctada fudamtalmt por la rsistcia parallo co pérdidas mayors cuato mor s P y la corrit d cortocircuito s v afctada fudamtalmt por la rsistcia sri co pérdidas mayors cuato mayor s la rsistcia sri.